William Shakespeare - d'Ye speelt

06 apr

Midzomernachtdroom

Toegankelijk, hilarisch en romantisch toneelstuk

Mooie kostuums, prachtige grime, opvallende uitspraken, maar vooral mooi spel. Toneelvereniging d’Ye laat met haar interpretatie van ‘Midzomernachtdroom’ van Shakespeare zien dat de vereniging veel talent in huis heeft. Het publiek is aangenaam verrast door het toegankelijke, hilarische en romantische stuk.

De tekst met uitleg in het programmaboekje belooft een wat ingewikkelde verhaallijn. Een duidelijk grafiekje waarin met pijlen wordt uitgelegd ‘wie het met wie doet’, maakt het al een stuk simpeler. De Edamse toneelvereniging brengt het verhaal bovendien terug naar de kern, met veel komische details en eigentijdse toevoegingen.

Pauline Kuenen valt meteen op door haar spel. Ze vertolkt de rol van Helena, hopeloos verliefd op Demetrius, maar hij ziet haar niet staan. Kuenen heeft snel de lachers op haar hand door haar hilarische, vooral nuchtere gezichtsuitdrukkingen. Simone de Boer speelt de serieuzere rol van Hermia. Dat doet ze erg geloofwaardig. De vlinders in haar buik zijn bijna waar te nemen. Ook wanneer ze radeloos is, komt ze overtuigend over. Van Erik Vlugt wordt veel gevraagd. Hij speelt, net als een aantal andere spelers, meerdere rollen. Zeer uiteenlopende karakters zet hij neer. Vooral als amateurtoneelspeler Dries Knekel kan Vlugt zich uitleven. Hij lijkt geen moeite te hebben met alle karakterwisselingen. Ben Kuenen speelt Demetrius en Cor Spaan. Beide personages zijn vrij onopvallend. Maar Kuenen valt geen moment uit zijn rol. Rietje Leuvelink mag wel trots op zichzelf zijn. De zelfingenomen amateurtoneelspeler Klaas Spoel zet ze heel overtuigend en komisch neer. Leuvelink toont zich met haar rollen een echte komediante. Joukje de Jong speelt de onheilstoker Puck. Ze heeft daar duidelijk veel plezier in. De Jong is prachtig opgemaakt en ze komt over als een energieke, vrolijke boskabouter.

Eigenlijk draait het allemaal om Theseus en Hippolyta, de hertog en zijn verloofde. Maar Rob de Wijn en José Vlak komen alleen aan het begin en het eind even in beeld. Vlak speelt ook de rol van regisseur Piet Haspel die alles moeizaam in goede banen probeert de leiden. Riny Lacunes moet zich achter de coulissen heel wat keren snel omkleden. Haar personages Elf en Ed Leuter zien er heel anders uit en wisselen elkaar best vaak af. Nico Kemper maakt als ‘muur’ een goede indruk. Lees verder →

07 sep

Hamlet

Foto: Marco Bakker

Ye verandert Grote Kerk in kasteel Elsinor

Er zijn maar weinig toneelverenigingen die zoals d’Ye in een jubileumjaar twintig voorstellingen spelen. Vrijwel iedere maand van 1998 leerden en vermaakten groepjes Edamse spelers het Waterlands publiek met eenakters, straattheater, wagenspel en de theaterdag. Maar nu al staat vast dat de serie van zeven novemberuitvoeringen van Shakespeares koning drama Hamlet het absolute hoogtepunt wordt van het jaar waarin d’Ye haar 25-jarig bestaan viert. Een motorrijder op een Harley Davidsson scheurend door de kerk is een van de wilde ensceneringsplannen die het niet hebben gehaald. Maar dat de Edamse Hamletversie een beeldende, filmisehe voorstelling wordt, dat staat met Hans Keijzer als regisseur wel vast. En hoewel de voorgestelde uitersten in enscenering afvielen, zijn Erik Vlugt, voorzitter van d’Ye en Keijzer vol lof over de medewerking van het plaatselijk kerkbestuur. “Een telefoontje en men ging met het idee en de timing akkoord. In een latere bespreking met de kerkvertegenwoordiging hebben we de hele mise en scene voorgelegd en uitgelegd hoe we het gebouw wilden gebruiken. Men bleek blij met ons initiatief. Het paste volledig in hun visie de kerk voor meer culturele doeleinden te benutten.” Terwijl de steiger van de kerk wordt gebruikt om decoropstellingen te bevestigen die trap en loopbrng mogelijk maken, vertelt Keijzer dat hij zelf inmiddels bijna vierentwintig jaar aan de vereniging verbonden is. “Waarvan vijf jaar als regisseur. Ik heb in de jaarvergadering van 1996 voor het eerst het ‘Hamletvoorstel’ gelanceerd. En heb in het voorjaar van 1997 op een A’viertje de omschrijving van het idee, de theatrale benadering en de beoogde werkwijze ingediend. Lees verder →

07 sep

Romeo en Julia

Horizontaal bungeejumpen bij d’Ye’s “Romeo en Julia”

Tijdens de pauze geniet het publiek zichtbaar van Peter Sloots
Foto: Marco Bakker

De première van de experimentele “Romeo en Julia” door toneelvereniging d’Ye was een zeer onderhoudende en aansprekende voorstelling en zeker voor vele vaste toeschouwers van d’Ye iets heel anders dan ze gewend waren. Regisseur Hans Keijzer wilde graag experimenteren met een nieuwe methode van regisseren. Niet strikt uitgaan van de tekst en regie aanwijzingen, maar improviseren en meedenken door de spelers. De opening was meteen al verrassend. Romeo en Julia staan met de ruggen naar het publiek en lopen langzaam over twee graftomben (?) weg. Plotseling een hel licht en ze verdwijnen. Een vooruitwijzing naar de afloop van het stuk, gevolgd door geroezemoes in de zaal. Dat werd al snel luider en ontaardde in een luidkeels over en weer geschreeuw van de Veronese families Capuletti en Montecchi, waarvan de leden plotseling uit alle hoeken van de zaal tevoorschijn kwamen. Al ruziemakend liepen de spelers het podium op. Op deze vondst kwam een open doekje van het publiek. De toon voor de voorstelling was gezet en ie werd prachtig harmonisch doorgetrokken gedurende het hele stuk. Alle leden van d’Ye hebben hun creativiteit de vrije loop kunnen laten. Steffie van Montfort en Lissy Lutz voerden tussendoor een dans op die het gevecht tussen de beide families uitbeeldde. Erik Vlugt als de onhandig verliefde Paris droeg een gedicht voor met een Vlaams accent dat hij zeer knap gedurende de hele voorstelling volhield. Lees verder →