13 feb

De Gouden Augurk

D’Ye toont vakkundig en vrij spel

Na de groeiende deskundigheid bij het toneel voor volwassenen lijkt ook het kindertoneel bij de Edamse toneelvereniging D’Ye de tijd van hobbyvereniging voorgoed voorbij. De zich steeds meer professionaliserende toneelvereniging bracht onder leiding van de vaste kinderspel regisseur Paul de Boer dertien spelers op het podium, die stuk voor stuk vakkundig en vrij hun rol speelden. De regisseur was er in geslaagd voor de diverse rollen de juiste persoonlijkheden te vinden en had zo te zien en te horen hier en daar ook de rollen aangepast aan de beschikbare spelers en speelsters. Ook het naar alle waarschijnlijkheid door de regisseur toegevoegde lied (Nederlandse tekst op Mambo nr. 5) maakte het stuk erg toegankelijk voor de kinderen in de zaal. Gaandeweg het stuk improviseerden de spelers snel en makkelijk op de reacties van het publiek. Dat was vaak noodzakelijk omdat de jeugdige toeschouwers in hun enthousiasme zich graag met de loop van het stuk wilden bemoeiden. “We roepen de koning”, riep een kleine toeschouwer en in koor klonk het vijf minuten lang “Koning, koning.” De koning was volgens de kinderen nodig om de nar uit zijn benarde positie in het bos te halen. Hij was overvallen door drie rovers om de gouden augurk, symbool van het fantasieland Simplonië, in handen te krijgen en zo de koning te onttronen. Lees verder →

01 mrt

Waar bleef de tijd?

Vrolijk kinderstuk laat jong en oud genieten

Regisseur Paul de Boer stelde zingend zijn cast voor, een heel leuk begin. De jeugdige bezoekertjes en en vele ouders konden daarna genieten van professor Vogelkers (erg leuk gespeeld door Gerro Roskam). Hij heeft een tijdklok die goed in de gaten gehouden moet worden, anders komen er geen dagen meer. Coba Spagaat, een balletdanseres (een leuke rol van Gineke de Witte) wil niet ouder worden. Zij vernielt de klok en deze staat dan stil. Als de professor de klok probeert te repareren slaat deze op hol. Hij probeert wat tijd op te vangen en in een doos te bewaren, maar als deze geopend wordt vliegt de tijd weg. Coba Spagaat komt met eenzelfde doos, maar dan met een dikke, harige spin erin. Een terugkrabbelaar. Als deze in je neus bijt loop je achteruit en gaat alles terug. Robin, de assistente van de professor (een prachtige rol van Riet Peereboom) kijkt stiekem in de doos. Mede door haar beeldend vertellen leefde de zaal helemaal mee. Grappig was Voufke Hermanides als Geerte Gries, de vrouw die steeds een lekker biefstukje wil bakken voor haar man. Omdat de tijd zo snel gaat verbrandt het vlees steeds. Pauline Bras was het meisje Esther dat door het wegvliegen van de tijd haar verjaardag misloopt. Ze maakte er een heel mooi rolletje van met veel mimiek, was tekstvast en het stille spel was ook voortreffelijk. Jasmijn Meeder speelde de pittige stewardess Sabine, die door al het gedoe met de tijd haar vliegtuig gemist heeft. Het decor zag er leuk uit, grime, licht en geluid waren prima verzorgd en het geheel werd gelardeerd met een paar leuke liedjes. Lees verder →

07 sep

Arsenicum en oude kant

Geen kaakkramp bij “Arsenicum”

Erik Vlugt als Mr. Gibbs, Voufke Hermanides en Wil Heerland als de dames Brewster en Paul van Kaathoven als hun neef Mortimer
Foto: Marco Bakker

Hier en daar wat onzeker begon d’Ye zaterdag aan de eerste uitvoering van “Arsenicum en oude kant”, dat nog steeds behoort tot de klassiekers onder de komedies, al is het langzamerhand toch wat ouderwets voor verwende toneelliefhebbers. Het publiek genoot zo te horen wel van het gebodene, al bleef de in het vooruitzicht gestelde kaakkramp uit. De tekstkennis liet deze eerste avond wel te wensen over. Het stuk gaat over de twee zusters Brewster, die bekend staan als lief en altijd bereid zijn anderen te helpen. Ze ontfermen zich graag over eenzame figuren. En hoe! Er gebeuren vreemde dingen in het huis van de oude dametjes en ook heel wat vreemde figuren komen op bezoek. Abby Brewster werd heel verdienstelijk gespeeld door Wil Heerland. Voufke Hermanides was prachtig als haar zuster Martha. Bij hun in huis woont hun neef Teddy. Hij denkt dat hij Teddy Roosevelt is en geregeld zijn ministerraad bij elkaar moet roepen. Gerro Roskam was in zijn element als de mallotige neef die in zijn eigen wereld leeft. Heerlijk om naar te kijken en te luisteren was Ed Koorn in zijn creatie van dokter Einstein. Steffie van Montfort speelde een pittige Elaine. Ze was tekstvast en zeker, evenals Erik Vlugt in zijn dubbelrol van Gibbs en O’Hara. Lees verder →

01 mrt

Oud speelgoed

Bevrijdende lach en diepe ontroering in boeiend stuk

Riny Lacunes, Nico Kemper en Wim Bak onder het podium van het Damhotel: krap, maar knus.
Foto: Marco Bakker

Toneelvereniging d’Ye leverde het afgelopen weekend een bijzonder knap staaltje van toneelkunst in het boeiende stuk “Oud speelgoed” van Chiem van Houweninge. De toneelspelers hielden hun publiek een paar uurtjes volkomen in de ban. Momenten van diepe ontroering werden afgewisseld door een bevrijdende lach. Met de keuze van dit stuk heeft d’Ye het zich bepaald niet gemakkelijk gemaakt. Regisseur Léon Tol wist zich met deze productie prima te revancheren. In “Oud speelgoed” draait het hoofdzakelijk om een oude, aan de drank verslaafde vrouw. In haar gloriejaren was zij een internationaal beroemde revue-artieste die optrad als Rosalie met haar swingende saxofoon. Om gezondheidsredenen moest ze een streep onder haar theaterwerk zetten, een drama dat ze nooit heeft kunnen verwerken. Als het verleden haar te machtig wordt grijpt ze naar de fles om vervolgens op de stoffige rommelzolder, temidden van oud speelgoed en schilderijen, de klok zo’n dertig jaar terug te zetten. Dan waant ze zich de diva van weleer die voor een groot publiek optreedt. Voufke Hermanides-bij ’t Vuur schitterde als de oude Rosalie, een rol die haar op het lijf is geschreven. Groots en ontroerend was ze vooral als ze de metamorfose van oude slons naar revueartieste ondergaat. Met een door de drank geteisterde stem zong ze live een song uit haar glorietijd, terwijl ze de saxofoon levensecht bespeelde. Het was knap deze rol zonder overdreven dramatiek te spelen. Riny Janssen en Nico Kemper namen de rollen van Kiki en Frank Boreel voor hun rekening. Voor hen de eerste keer dat ze zich aan zo’n grote rol mochten wagen. Beiden leverden heerlijk fris spel. Riny Janssen speelde op overtuigende wijze het jonge, spontane vrouwtje. Nico Kemper was voortreffelijk als de enigszins behoudende jonge kerel. Rest nog een compliment aan het adres van de decorbouwers: hun werk was de open doekjes meer dan waard. Lees verder →

01 mrt

Schakels

Toneelvereniging d’Ye brengt ijzersterke première “Schakels”

Nel Bakker, Gé van Oostveen, Ellie van Montfort, Léon Tol en Riny Janssen
Foto: Marco Bakker

D’Ye heeft vrijdagavond het publiek tot ongekend enthousiasme gebracht met de première van “Schakels” van Herman Heijermans. Voor deze uitvoering bij gelegenheid van het vijftienjarig bestaan was het Damhotel extra sfeervol aangekleed. Geheel in de stijl van rond de eeuwwisseling toen Heijermans zijn stuk schreef: kaarslicht, feestelijk uitgedoste mensen, het bedienend personeel gekleed anno 1900. Deze eerste voorstelling was uitsluitend voor genodigden die samen voor ‘een volle bak’ zorgden. Hoezeer het publiek genoot bleek uit de reacties: open doekjes bij de vier prachtige decors en een staande ovatie aan het eind van de avond. Dit stuk was merkbaar intensief gerepeteerd: alle rollen zaten er geheid in en er werd voortreffelijk gespeeld. D’Ye verstond het beurtelings te ontroeren, te laten lachen en tot grote, stille verontwaardiging te brengen. “Schakels”, hoewel al 85 jaar oud, bleek nauwelijks iets aan actualiteit te hebben ingeboet: alle ingrediënten waren aanwezig: genegenheid, jaloezie, achterdocht,hebzucht, hypocrisie en een diepe minachting van sommigen voor de gevoelens en de leefomstandigheden van anderen. Het verhaal draait om de smid Pancras Duif, die zich met keihard werken een goede positie in de maatschappij heeft veroverd, maar die zijn verleden als doodgewone volksjongen nooit heeft vergeten. Anders is het met zijn vier kinderen en hun aanhang, die, gewend aan grof geld verdienen, de meest elementaire normen uit het oog verliezen. Vooral als de oude Pancras de touwtjes uit handen geeft en tot een man wordt die alleen goed is als toekomstig erflater. Pancras, ondanks zijn opgewekte aard als weduwnaar een eenzaam man, zorgt dan voor een lont in het kruitvat door aan te kondigen zijn jonge huishoudster te willen trouwen. Lees verder →

01 jan

Wagenspel ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan Vereniging “Oud Edam”

Wagenspel door d’Ye

…hierna trad toneelvereniging d’Ye op met een kort wagenspel, waarin drie legendarische Edammer personen, Langbaard Pieter Dircksz, de dikke kastelein en de lange meid Trijntje Kever in het leven werden geroepen. Zij werden gespeeld door Nico Kemper, Gerro Roskam en Voufke bij ’t Vuur met nar Wim Bak als inleider. Het was een geweldig optreden.
Nivo Lees verder →