Rob de Wijn - d'Ye speelt

07 sep

Arsenicum en oude kant

Geen kaakkramp bij “Arsenicum”

Erik Vlugt als Mr. Gibbs, Voufke Hermanides en Wil Heerland als de dames Brewster en Paul van Kaathoven als hun neef Mortimer
Foto: Marco Bakker

Hier en daar wat onzeker begon d’Ye zaterdag aan de eerste uitvoering van “Arsenicum en oude kant”, dat nog steeds behoort tot de klassiekers onder de komedies, al is het langzamerhand toch wat ouderwets voor verwende toneelliefhebbers. Het publiek genoot zo te horen wel van het gebodene, al bleef de in het vooruitzicht gestelde kaakkramp uit. De tekstkennis liet deze eerste avond wel te wensen over. Het stuk gaat over de twee zusters Brewster, die bekend staan als lief en altijd bereid zijn anderen te helpen. Ze ontfermen zich graag over eenzame figuren. En hoe! Er gebeuren vreemde dingen in het huis van de oude dametjes en ook heel wat vreemde figuren komen op bezoek. Abby Brewster werd heel verdienstelijk gespeeld door Wil Heerland. Voufke Hermanides was prachtig als haar zuster Martha. Bij hun in huis woont hun neef Teddy. Hij denkt dat hij Teddy Roosevelt is en geregeld zijn ministerraad bij elkaar moet roepen. Gerro Roskam was in zijn element als de mallotige neef die in zijn eigen wereld leeft. Heerlijk om naar te kijken en te luisteren was Ed Koorn in zijn creatie van dokter Einstein. Steffie van Montfort speelde een pittige Elaine. Ze was tekstvast en zeker, evenals Erik Vlugt in zijn dubbelrol van Gibbs en O’Hara. Lees verder →

07 sep

Romeo en Julia

Horizontaal bungeejumpen bij d’Ye’s “Romeo en Julia”

Tijdens de pauze geniet het publiek zichtbaar van Peter Sloots
Foto: Marco Bakker

De première van de experimentele “Romeo en Julia” door toneelvereniging d’Ye was een zeer onderhoudende en aansprekende voorstelling en zeker voor vele vaste toeschouwers van d’Ye iets heel anders dan ze gewend waren. Regisseur Hans Keijzer wilde graag experimenteren met een nieuwe methode van regisseren. Niet strikt uitgaan van de tekst en regie aanwijzingen, maar improviseren en meedenken door de spelers. De opening was meteen al verrassend. Romeo en Julia staan met de ruggen naar het publiek en lopen langzaam over twee graftomben (?) weg. Plotseling een hel licht en ze verdwijnen. Een vooruitwijzing naar de afloop van het stuk, gevolgd door geroezemoes in de zaal. Dat werd al snel luider en ontaardde in een luidkeels over en weer geschreeuw van de Veronese families Capuletti en Montecchi, waarvan de leden plotseling uit alle hoeken van de zaal tevoorschijn kwamen. Al ruziemakend liepen de spelers het podium op. Op deze vondst kwam een open doekje van het publiek. De toon voor de voorstelling was gezet en ie werd prachtig harmonisch doorgetrokken gedurende het hele stuk. Alle leden van d’Ye hebben hun creativiteit de vrije loop kunnen laten. Steffie van Montfort en Lissy Lutz voerden tussendoor een dans op die het gevecht tussen de beide families uitbeeldde. Erik Vlugt als de onhandig verliefde Paris droeg een gedicht voor met een Vlaams accent dat hij zeer knap gedurende de hele voorstelling volhield. Lees verder →

07 mrt

Kaviaar of spaghetti

Smakelijk plezier bij Kaviaar of spaghetti

Ellie van Montfort als Silvana en Wijnand Visser als Opa
Foto: Marco Bakker

“Kaviaar of spaghetti” is een Italiaanse klucht van twee schrijvers die samen een goed plot en een uitgebalanceerde tekst bedachten. Het verhaal gaat over een arm Italiaans gezin dat door slinkse manipulaties van de familieleden van geld wordt voorzien. Allerhande listen en bedriegerijen leiden tot bizarre en komische situaties, zeker als het specifieke Italiaanse temperament goed tot uitdrukking komt. Het toneel van het Damhotel heeft beperkingen. De geringe speelruimte en matige belichtings-mogelijkheden moeten met veel vinding-rijkheid worden opgelost. En daarin is men bij d’Ye zeker geslaagd. Een bont decor en een creatief uitgedacht scènebeeld met trap, vier deuren en een onderschuifbed kregen een plaats op het kleine toneel. Daarbij moesten pakweg veertien spelers zich nog bewegen. Dat lukte wonderwel en alle spelers wisten zich daar goed bij aan te passen. De toneelvereniging beschikt over een groep mensen die met hun spel weinig voor elkaar onderdoen. Die gelijkwaardigheid geeft echter weinig uitschieters, ofschoon de ervaring van Nico Kemper, Paul van Kaathoven, José Vlak en Wijnand Visser merkbaar was. Zeker Kemper speelde zijn rol met veel gemak. José Vlak had een goede Italiaanse uitstraling. Publiek laten lachen is moeilijk en komieken zijn dan ook uiterst serieus met hun act bezig. Zo degelijk en vasthoudend was Visser als opa. Nergens overdreven, goed getimed en heel komisch. Lees verder →

07 sep

Jan Rap en z’n maat

D’Ye toont goed spel in stuk van Yvonne Keuls

José Vlak als Lenny
Foto: Marco Bakker

“Jan Rap en z’n maat” is een stuk over jongeren en de maatschappij en jongeren in de maatschapij. Ze willen wel, maar kunnen niet, omdat ze niet weten hoe. Allemaal zijn ze hun plekje kwijtgeraakt of ze hebben het nog niet gevonden. Hun leven is een continu gevecht om te overleven. Soms kiezen ze voor een vlucht en dat blijkt niet altijd een gelukkige keus. Het opvangtehuis waar ze tijdelijk onderdak vinden wordt gerund door vier idealisten die ervan overtuigd zijn dat zij de jongeren iets kunnen bieden. Maar dat lukt niet altijd. Ed Koorn speelde gedegen de rol van de bepaald niet soepele Tijmen. Zijn tegenpool is Koen, goed gespeeld door Nico Kemper. Rob de Wijn speelde prima de klusjesman Klaas, en de lieve en begrijpende Yvonne werd gespeeld door Wil Heerland. De jongeren van d’Ye konden zich als tijdelijke bewoners goed uitleven. Goed spel van Martine Hamstra als Ali, Riny Jansen als Klaasje en José Vlak als Lenny. Wijnand Boon was prima op dreef als de agressieve Louis. Wim Bak had zich zoals gewoonlijk weer perfect ingeleefd in zijn rol als schandknaap. Prima gebaren en mimiek en een uitstekend gekozen outfit. De jonge Pieter Leek speelde de stotterende Charrie. Zijn goed uitgespeelde pillenscène leverde hem het eerste open doekje op. De grote rol van Gemma was voor Brigitte Lang. Een prima keus, want Lang was precies de slonzige, grof gebekte wilde kat die nog altijd woedend is dat haar moeder haar indertijd heeft weggegeven. Haar rolkennis was prima. Lees verder →

01 mrt

De klokkemaker van de Zilverstraat

Gerro Roskam als Barbertje en Martine Hamstra als Antje Klets
Foto: Frank Bakker

Lang en spannend stuk van d’Ye met leuk muzikaal slot

Het door Jel Koopmans geschreven stuk speelt zich af in een kleine stad. Daar woont professor Kamerleer met zijn knecht Severio. Barbertje, die voor zijn moeder met een boodschap bij de professor komt, hoort van Antje Klets het verhaal van de dochter van de klokkenmaker. Die dochter wordt verborgen gehouden. Waarom? Dat heeft te maken met een geheim. Een geheim waarbij een bijzondere klok en geld een belangrijke rol spelen. De bezoekertjes leefden geweldig mee met de zoek-tocht van Barbertje en Severio en de plannetjes van de professor (een leuke rol van Wim Brondgeest). Martine Hamstra was zeer overtuigend als de nieuwsgierige Antje Klets en ook Rob de Wijn als de klokkenmaker kwam goed voor de dag. Een paar apart waren Gerro Roskam als Barbertje en Wijnand Visser als Severio. Roskam hield bij de kinderen de spanning prima vast, zat goed in zijn rol en speelde losjes. Wijnand Visser was erg leuk als de ‘molto macho’ Italiaan. Mede door de aankleding em het accent was het een enige rol die bij de kinderen zeer in de smaak viel. Lees verder →

01 mrt

Mellodie in Monotonië

Nel Bakker, Gerro Roskam en “De Man Met Het Page kapsel”: Rob Lammertse Foto: Marco Bakker

Overtuigend muzieksprookje d’Ye

D’Ye bestaat twintig jaar en een van de activiteiten van de laatste tien jaar is het spelen van een kinderstuk. Ditmaal een spannend stuk over muziek. Een jong meisje, genaamd Mellodie, wordt benaderd door het echtpaar Terts. Ze zeggen musicologen te zijn en beloven Mellodie les te geven als ze eerst met hen meegaat naar een land waar geen muziek gemaakt mag worden. In dat land, genaamd Monotonië, heeft Muze Miracoli de macht en zij is in het bezit van de hoge C, een kracht die verborgen zit in een glazen stolp. Zij wil geen muziek horen, want dan verdwijnt haar kracht. Jitske Ooms speelde Mellodie, het meisje dat Monotonië wil redden van de gehate Muze, met verve. Goed verstaanbaar en erg tekstvast. Anneke van Overbeek speelde een zeer krachtige Muze Miracoli; een schitterende rol, tekstvast, zeker spel en mooi aangekleed. Datzelfde gold voor Riny Janssen. Zij had de rol van Riddel de Raadselvrouw; heel beweeglijk, met een prima mimiek en stemgebruik. Regisseur Paul de Boer maakte met dit stuk tien jaar regie vol en ook deze keer was het weer geslaagd, getuige de reacties uit de bomvolle zaal. Lees verder →