Riny Lacunes - d'Ye speelt

01 mrt

Oud speelgoed

Bevrijdende lach en diepe ontroering in boeiend stuk

Riny Lacunes, Nico Kemper en Wim Bak onder het podium van het Damhotel: krap, maar knus.
Foto: Marco Bakker

Toneelvereniging d’Ye leverde het afgelopen weekend een bijzonder knap staaltje van toneelkunst in het boeiende stuk “Oud speelgoed” van Chiem van Houweninge. De toneelspelers hielden hun publiek een paar uurtjes volkomen in de ban. Momenten van diepe ontroering werden afgewisseld door een bevrijdende lach. Met de keuze van dit stuk heeft d’Ye het zich bepaald niet gemakkelijk gemaakt. Regisseur Léon Tol wist zich met deze productie prima te revancheren. In “Oud speelgoed” draait het hoofdzakelijk om een oude, aan de drank verslaafde vrouw. In haar gloriejaren was zij een internationaal beroemde revue-artieste die optrad als Rosalie met haar swingende saxofoon. Om gezondheidsredenen moest ze een streep onder haar theaterwerk zetten, een drama dat ze nooit heeft kunnen verwerken. Als het verleden haar te machtig wordt grijpt ze naar de fles om vervolgens op de stoffige rommelzolder, temidden van oud speelgoed en schilderijen, de klok zo’n dertig jaar terug te zetten. Dan waant ze zich de diva van weleer die voor een groot publiek optreedt. Voufke Hermanides-bij ’t Vuur schitterde als de oude Rosalie, een rol die haar op het lijf is geschreven. Groots en ontroerend was ze vooral als ze de metamorfose van oude slons naar revueartieste ondergaat. Met een door de drank geteisterde stem zong ze live een song uit haar glorietijd, terwijl ze de saxofoon levensecht bespeelde. Het was knap deze rol zonder overdreven dramatiek te spelen. Riny Janssen en Nico Kemper namen de rollen van Kiki en Frank Boreel voor hun rekening. Voor hen de eerste keer dat ze zich aan zo’n grote rol mochten wagen. Beiden leverden heerlijk fris spel. Riny Janssen speelde op overtuigende wijze het jonge, spontane vrouwtje. Nico Kemper was voortreffelijk als de enigszins behoudende jonge kerel. Rest nog een compliment aan het adres van de decorbouwers: hun werk was de open doekjes meer dan waard. Lees verder →

01 mrt

De sprookjesnacht van Jojo de Clown

Succes met jeugdtoneel: d’Ye trekt vol Damhotel

De bewonderende “Oohs” en “Aahs” toen het doek opging waren een compliment aan de toneelbouwers, die met eenvoudige middelen en een geraffineerde belichting een soort sprookjesgrot hadden gecreëerd met daarnaast een poppenkast. De maker van de kast is de heer Henk Rijser. D’Ye ziet het jeugdige publiek voor vol aan. Ook deze keer was niets aan het toeval overgelaten: een leuk verhaal met allerlei fragmenten uit overbekende sprookjes, prima rollen die souffleur Ton Hermanides een makkie bezorgden, goed spel en vol smaak en fantasie verzorgde kleding. Jojo de clown was een uitstekende en zeer overtuigende rol van Riet Peereboom, die de kinderen volledig met zich liet meeleven. Riny Janssen zette een bijzonder boosaardige heks op de planken. Ze moet na de twee krachttoeren van zondagmiddag ongetwijfeld last van haar stembanden hebben, zo ging ze in haar rol op. Voor Wijnand Visser was een dubbelrol weggelegd: eerst de vrolijke minstreel, die hij met veel verve bracht, en daarna de niet zo heel snuggere en zeer bekakt sprekende heraut van de koning. Met zijn malle fratsen liet hij de kinderen in de zaal schateren. Lees verder →

01 mrt

Schakels

Toneelvereniging d’Ye brengt ijzersterke première “Schakels”

Nel Bakker, Gé van Oostveen, Ellie van Montfort, Léon Tol en Riny Janssen
Foto: Marco Bakker

D’Ye heeft vrijdagavond het publiek tot ongekend enthousiasme gebracht met de première van “Schakels” van Herman Heijermans. Voor deze uitvoering bij gelegenheid van het vijftienjarig bestaan was het Damhotel extra sfeervol aangekleed. Geheel in de stijl van rond de eeuwwisseling toen Heijermans zijn stuk schreef: kaarslicht, feestelijk uitgedoste mensen, het bedienend personeel gekleed anno 1900. Deze eerste voorstelling was uitsluitend voor genodigden die samen voor ‘een volle bak’ zorgden. Hoezeer het publiek genoot bleek uit de reacties: open doekjes bij de vier prachtige decors en een staande ovatie aan het eind van de avond. Dit stuk was merkbaar intensief gerepeteerd: alle rollen zaten er geheid in en er werd voortreffelijk gespeeld. D’Ye verstond het beurtelings te ontroeren, te laten lachen en tot grote, stille verontwaardiging te brengen. “Schakels”, hoewel al 85 jaar oud, bleek nauwelijks iets aan actualiteit te hebben ingeboet: alle ingrediënten waren aanwezig: genegenheid, jaloezie, achterdocht,hebzucht, hypocrisie en een diepe minachting van sommigen voor de gevoelens en de leefomstandigheden van anderen. Het verhaal draait om de smid Pancras Duif, die zich met keihard werken een goede positie in de maatschappij heeft veroverd, maar die zijn verleden als doodgewone volksjongen nooit heeft vergeten. Anders is het met zijn vier kinderen en hun aanhang, die, gewend aan grof geld verdienen, de meest elementaire normen uit het oog verliezen. Vooral als de oude Pancras de touwtjes uit handen geeft en tot een man wordt die alleen goed is als toekomstig erflater. Pancras, ondanks zijn opgewekte aard als weduwnaar een eenzaam man, zorgt dan voor een lont in het kruitvat door aan te kondigen zijn jonge huishoudster te willen trouwen. Lees verder →

01 mrt

Klaartje met het aardje naar haar vaartje

Fris en vlot spel in kindertoneel d’Ye

Dat de circusclown Frutsel en het Indiaanse meisje Minnie ruzie maken zoals zij zelf vast ook wel eens doen merkten de Edamse kinderen zondagmiddag in het Damhotel, waar Toneel-vereniging d’Ye “Klaartje met het aardje naar haar vaartje” van Wim Burkunk speelde. Frutsel en Minnie waren uit het circus gegooid, maar zetten hun plagerijen onverdroten voort, daarbij enthousiast geholpen door de honderden kinderen die het Damhotel bevolkten. Het schilderesje Klaartje gaf hen de kans voor haar te poseren en wat klusjes te doen, maar de rust werd wreed verstoord door de komst van een bazige tante en haar goedmoedige echtgenoot. De tante heeft snode plannetjes, maar krijgt uiteindelijk de kous op de kop. D’Ye zorgde ook deze keer voor fris en vlot spel. Jan Besseling speelde een aanbiddelijke stoute clown, die net als het grappige, plaagzieke Indiaantje (Riny Janssen) onmiddellijk de sympathie van de kinderen kreeg. Ellie van Montfort-Lammes was prima op dreef als het zorgeloze schilderesje en Nel Bakker kon als tante een groter compliment krijgen dan één van de kinderen in het publiek zich liet ontvallen: “Zo’n rotwijf!” Lees verder →

01 mrt

Zachtjes met de deuren

D’Ye haalde alles uit Frans blijspel

Deze jongen gaat ervoor: Hans Keijzer als François in “Zachtjes met de deuren”.
Op de achtergrond Marja de Boer als Pinky
Foto: Marco Bakker

“Zachtjes met de deuren” is een typisch Frans stuk. Geen constant bulderende lach, maar voor de aandachtige luisteraar en kijker zijn er meer dan genoeg ingrediënten voor een brede glimlach. Het stuk is door regisseur Pé Mühren verplaatst naar Amsterdam en tekst en types zijn hier en daar aangepast. D’Ye heeft er echt alles uitgehaald. Spel en rolkennis waren behoorlijk tot zeer goed, het decor een plaatje en de aankleding prima verzorgd. Ellie van Montfort speelde de moeder. Vooral door haar spel zat de openingsscene meteen goed. Ellie is erg tekstvast, straalt zekerheid uit en zette een prima rol neer. Datzelfde kan gezegd worden van Hans de Jong als de vader, die af en toe lichtelijk hysterisch wordt van de onge-organiseerde bende in zijn huis. Riny Janssen zette als oudste dochter een lekker brutaal typetje neer. Frank en vrij gespeeld, met een prima rolkennis – in één woord uitstekend. Lees verder →

01 mrt

De hebberd

Toneelplezier bij d’Ye voor 500 Edammertjes

Feest was het gisteren in het Damhotel, waar d’Ye twee keer voor een bomvolle zaal het stuk “De hebberd” speelde. In totaal genoten zo’n 500 kinderen volop van het toneelstuk, dat zich afspeelde in het dorp Sluimerdam, waar de inwoners zich opmaken voor de viering van het 900-jarig bestaan. Notaris Grijpstuiver (een prima rol van Wim Bak) heeft het spaargeld voor het feest in bewaring genomen, maar hij heeft zo zijn eigen opvatting over “bewaren”. Er dreigt oproer in het anders zo rustige dorp, waar de kinderen de notaris nu uit volle borst voor ‘Hebberd!’ uitmaken en met allerlei listen wordt geprobeerd het geld terug te krijgen. Uiteindelijk ontvouwt een deftige dame (een kittige rol van Riny Janssen) een prachtig plan, dat tot een feestelijke ontknoping lijkt. Voor de kinderen kon het niet op; in de pauze werd iedereen getracteerd op een zakje chips en na afloop ging ieder naar huis met een kleurige ballon en een pen. Lees verder →