Come back to the 5 and dime Jimmy Dean, Jimmy Dean
Toneelvereniging d’Ye met uitmuntende ‘Jimmy Dean’
Een kleurrijk, origineel en boeiend toneelspel van d’Ye in Nohol. De verschillende karakters werden voortreffelijk gespeeld en zelfs de drie bandleden, die de live muziek verzorgden, lieten hun acteertalenten niet achterwege. De deuren gaan open en het publiek baant zich een weg over het met zand bestrooide toneel. Omdat de tribune grotendeels gelijkvloers is, maken sommigen zich al snel zorgen of ze alles wel goed kunnen zien. Als de spelers eenmaal op het podium staan en hun rollen vertolken, wordt dat gevoel echter snel weggevaagd. Iedereen wordt meegevoerd in het verhaal vol intriges en emoties. “Jimmy Dean, Jimmy Dean, waar ben je?”, roept Riet Peereboom alias Juanita vanachter de bar. Zij en moeder Mona maken zich zorgen om de ‘zwakzinnige’ jongen die er in zijn eentje vandoor is. Al snel komen vier andere vrouwen binnenlopen, op de twintigste sterfdag van hun idool James Dean. Zoon Jimmy blijkt een grote rol te spelen in de lange reeks verborgen geheimen die aan het licht komen. Af en toe zingen de vrouwen met z’n allen een lieed. De godsdienstige Juanita gaat bij die scènes volledig uit haar dak, tot groot genoegen van het publiek. Ook Martine Hamstra , die Sissy speelt, weet hoe ze de bezoekers aan het lachen moet krijgen. Ze speelt met veel passie en komt daardoor heel overtuigend over. Vooral bij Mona, vertolkt door Steffie van Montfort, lopen heden en verleden door elkaar. De kreet die ze slaakt als ze hoort dat James Dean door een ongeluk om het leven is gekomen, is oorverdovend en gaat door merg en been. Joe (Steven Boegem) loopt tijdens de hele voorstelling in een pakje rond dat maar weinig om het lijf heeft. Lissy Sloots speelt de mysterieuze Joanne die veel met haar rug naar het publiek toestaat. Petra Kemper heeft duidelijk geoefend op haar aanstekelijke schaterlach, die ze meermalen tijdens de voorstelling laat horen. Vooral Edna Louise, gespeeld door Irma Keijzer, is slachtoffer van haar meedogenloze opmerkingen. Keijzer raakt als schrikkerige en onzekere vrouw geen moment uit haar rol. Ellie van Montfort en Eva Kluit hebben maar een kleine rol. Toch sluiten ze het indrukwekkende toneelstuk uitstekend af. Lees verder
Na het serieuze stuk Familie besloot toneelvereniging d’Ye voor haar voorjaarsstuk iets lichters op de planken te brengen. Het werd een toneelstuk van oude bekende Neil Simon, ‘The Last of the Red Hot Lovers’, een stuk voor vier acteurs. Voor de Nederlandse versie van het stuk, ‘De laatste fatsoensrakker’, maakte de toneelvereniging gebruik van een vertaling door Annie M.G. Schmidt. Barney Cashman is 47 jaar en al 23 jaar getrouwd met zijn schoolvriendinnetje Thelma. Hij houdt veel van haar, maar de laatste tijd heeft hij moeite met het idee maar één vrouw gehad te hebben in zijn hele leven. Voor één keer zou hij graag eens ‘toegeven’ aan een andere vrouw. Met deze gedachte pikt hij om de beurt drie verschillende dames op om een paar wilde uurtjes mee door te brengen in de flat van zijn afwezige moeder. Maar de dingen lopen telkens weer anders dan gepland. Barney Cashman werd met verve gespeeld door Nico Kemper. Als eigenaar van een visrestaurant liep hij strak in pak rond met veel te veel aftershave op zijn handen om de vislucht te verdrijven. Een van de vele komische aspecten rond zijn personage. Kempers spel was zeer vloeiend en natuurlijk. Leuk om te zien was de verandering die Cashman onderging bij zijn buitenechtelijke ontmoetingen. Bij de eerste dame die hij ontvangt is hij een zenuwachtige stumper: hij verfrommelt uit nervositeit haar jas, drentelt wat rond en kraamt alleen maar onzin uit. Bij de laatste ontmoeting is hij echter een soort Casanova en heeft hij duidelijk de touwtjes in handen. De eerste ‘love interest’ van Barney, Elaine Navazio, werd gespeeld door Riet Peereboom. Ze is een aantrekkelijke dame die wel van een drankje en een sigaretje gediend is en ‘lijdt’ aan zogenaamde ‘lustopwellingen’. Ze is al redelijk ervaren als het gaat om buitenechtelijke relaties. Vol zelfvertrouwen zat Peereboom bevallig op de bank in een poging haar slachtoffer te verleiden. Haar woede-uitbarstingen bij het falen hiervan waren erg vermakelijk, onder meer door de bitse uitspraken die ze Barney toeroept (‘Als je romantiek nodig hebt, koop dan maar een gitaar en ga naar Spanje!’). De twee toneelspelers brachten goed over dat de geheime ontmoeting absoluut geen succes was. 
Zaterdag jongstleden vond de eerste uitvoering plaats van het nieuwe stuk van toneelvereniging d’Ye. Voor aanvang van deze komedie ging het gerucht dat de toneelvereniging doelbewust informatie over deze klucht en de bedoelingen van de schrijver (Neil Simon) heeft achtergehouden om het voor de recensist van een (niet nader omschreven) dagblad niet al te gemakkelijk te maken. Dat de komische, absurdistische dialogen ook een maatschappij-kritische kijk vormden op de hogere klassen van het hedendaagse Amerika, drong dan ook pas door ná de voorstelling, toen het gerucht waarheid bleek. Met of zonder deze wetenschap: `Geruchten’, het nieuwste stuk van d’Ye, is een aanrader. Een ontspannen avondje uit met komische teksten, scherp spel en een wonderlijk einde. Globaal is het verhaal, dat de spraakmakende naam `Geruchten’ draagt, simpel. Vier stellen, duidelijk van snobistische signatuur, zijn uitgenodigd op het huwelijksfeest van hun vrienden Charley en Myra. Zij vormen al weer tien jaar een koppel. De geruchten gaan alleen dat hun huwelijk niet meer zo lekker loopt. Maar ja, dat kunnen ook gewoon de bekende roddelverhalen van de tennisclub zijn. Ken (Paul van Kaathoven) en Chris (Maartje Sloots) arriveren als eerste op het feest. In de afschuwelijk protserige huiskamer van een buitenverblijf heerst een sfeer van paniek. Er lijkt namelijk iets ernstigs gebeurd met de feestvarkens. Terwijl Charley gewond is geraakt door een geweerschot, is Myra zelfs spoorloos verdwenen. Wat er in godsnaam gebeurd is, blijft ook voor de vrienden een raadsel. Charley is, hoewel niet ernstig gewond, dusdanig van slag dat nader commentaar niet mogelijk is. 
In de komedie gaat het om vier echtparen die elkaar in drie de slaapkamers ontmoeten en bestoken met spitsvondige dialogen en rake opinerkingen. Centraal staan de huwelijksproblemen van Trevor (Paul van Kaathoven) en Sussanah (Riny Janssen). Tijdens de housewarmingparty van hun vrienden Malcolm (Ben Kuenen) en Kate (Jose Vlak) komt het tot een uitbarsting. De aanwezigheid van Jane (Martine Hamstra), de ex-vriendin van Trevor, werkt daarbij als een katalysator. Haar man Nick (Nico Kemper) ligt thuis met een ‘ruggenschudding’ in bed. Delia (Ellie van Montfort)en Ernest (Rob de Wijn), de degelijke ouders van Trevor, proberen vanuit hun positie het huwelijk van hun zoon weer in rechte banen te leiden. D’Ye stond voor de taak om op het kleine podium de juiste ambiance te zoeken. De Edammer toneelvereniging slaagde erin om drie slaapkamers te creeren, waarbij in elke ruimte de karakters en maatschappelijke omstandigheden van de bewoners tot uitdrukking kwamen. 