José Hermanides - d'Ye speelt

06 nov

John Gabriel Borkman

‘Borkman’ drukkend met hilariteit

Ex-bankdirecteur John Gabriel Borkman heeft een gevangenisstraf uitgezeten vanwege fraude. Daarna sloot hij zich in zijn kamer op, die hij al jaren niet heeft verlaten. Zijn vrouw Hilde zit gebelgd en zinnend op vergelding beneden. Zij strijdt tegen haar zus Ella om de liefde van haar zoon Erhart, want in de tijd dat Borkman in de gevangenis zat, voedde Ella Erhart op. Hij is echter volwassen geworden en zoekt zijn eigen weg.

Toneelgroep d’Ye speelt ‘Borkman’ van Henrik Johan Ibsen. Deze Noor schreef veel stukken met een droefgeestige sfeer, maar met een bepaalde interpretatie is er aardig wat lucht in te brengen, zoals ook d’Ye laat zien. ‘Borkman’ is een klassiek toneelstuk en zo speelt d’Ye het ook. Het spel werd onder regie van Mijs Heesen behoorlijk theatraal: stemmingen zijn extreem, er worden zelden gesprekken gevoerd op een normale toon. Toch zijn de personages echte mensen met een geschiedenis. Lees verder →

07 mrt

Hier is de boze heks

Jeugd in de ban van sprookjesvoorstelling

Met vier voorstellingen van ‘ Hier Is De Boze Heks’ in De Singel door leden van toneelvereniging d’Ye was de jeugd afgelopen weekend in de wereld van sprookjesland. dit werd nog meer versterkt, door naast de sprookjesfiguren een prachtig kleurrijk uitgebeeld decor, voorstellende een bos met bladeren en het achtergrond van vogels en speciale lichteffecten. In grote lijnen ging het sprookje over een Boze Heks af en toe nog dreigende met een gemene toverstreken, gespeeld door Riet Peereboom, die uiteindelijk een goedaardige hek werd. De heks moest in het bos blijven van de andere dieren, namelijk de Merel (Wampie Hoogzaad), Uil (Rietje Leuvelink), Haas (Bert van der Meer) en de egel (Jose Hermanides). Even veranderen de plannen van de dieren toen een zuster van de Boze Heks, de Zuiderheks (Marjolein Schilder) het bos in wilde nemen met al haar boze streken. Een wedstrijd om de best gebouwen regenboogdrank tussen de twee heksen, eindigde in het voordeel door inbreng van de andere dieren voor de Boze Heks, waardoor deze in het bos mocht blijven. het was voor Riet Peereboom weer een rol die op haar lijf is geschreven. Ze ging helemaal in op de rol van de Boze Heks. Lees verder →

10 nov

Nu even niet, nu even wel

Zwartgalligheid van hoog niveau

De titel mag dan niet zo veelzeggend zijn, het beeld dat geschapen wordt in de tragikomedie ‘Nu even wel, nu even niet’ van scenarioschrijfster Maria Goos heeft voor iedereen iets herkenbaars. Toneelgroep d’Ye uit Edam speelde al eerder werken van Goos: ‘Familie’ en ‘Cloaca’, opgevoerd in respectievelijk 2001 en 2010, vertonen eenzelfde zwartgallige boventoon. ‘Nu even niet, nu even wel’ kent naast de droge humor echter ook een ontroerend aspect. Iedere eerste vrijdag van de maand zitten vier oude studievrienden in een restaurant, mijmerend over het verleden en filosoferend over de vraag waar het precies fout gelopen is in hun leven. De heren kampen stuk voor stuk met huwelijken waar de glans allang vanaf is. Lees verder →

11 jun

Overdwars

Met d’Ye dwars door de geschiedenis van Edam

“Pak/mijn hand maar. Ik neem, u mee dwars door de geschiedenis van Edam.” In een smetteeloos wit pak staat de ‘verteller’ tegenover zijn publiek in de Grote Kerk. Hij en de andere leden van d’Ye nemen de toeeschouwers met ‘Overdwars’ inderdaad mee op een reis door de tijd. Op het toneel worden vijf verschillende scènes opgevoerd over vijf historische gebeurtenissen, allemaal in Edam. Bijna 650 jaar geleden verleende graaf Willem V stadsrechten aan Edam. d’Ye wil bijdragen aan dit jubileum met het door verschillende mensen geschreven stuk ‘Overdwars’. De vereniging slaat hiermee de spijker op de kop. ‘Overdwars’ blijkt zowel leerzaam als ontroerend en humoristisch. Drama en hilariteit volgen elkaar in rap tempo op. Vooral de laatste scène, die speelt op oudejaarsavond van 1999, valt bij het publiek in de smaak. Verschillende markante Edammers worden uitgebeeld en de toeschouwers gieren van de lach om de herkenbare opmerkingen. Een tijdbalk in het programmmaboekje maakt duidelijk op welke momenten de verschillende scènes zich afspelen. Daarnaast geeft de verteller steeds uitleg. Graaf Willem V heeft een prominente rol in de eerste scène. De inwoners van Edam zijn op dat moment blij en wel in voor een feestje. Hun dorp is stad geworden. Aan de kostuums is veel zorg besteed. De tweede en derde scène spelen in de zestiende eeuw. Twee gebeurtenissen waarmee Edam destijds te maken kreeg, worden uitgebeeld; het dichtslibben van de haven door de aanleg van de sluis en de overgang van het katholieke naar het protestantse geloof. Vooral de non die alleen achterblijft in de kerk wekt de nodige emoties op. Scène vier is wat luchtiger. Dat maakt de overgang naar het laatste gedeelte van het toneelstuk vloeiender. In café De Knijp aan de Spuistraat zitten bekende personages uit Edam aan de bar. De ene na de andere hilarische opmerking wordt geemaakt en het publiek vermaakt zich uitstekend. Het lijkt wel alsof dat het moment is waarop iedereen heeft gewacht. Herkenbaarheid blijkt het goed te doen bij het publiek, net als grapjes die alleen Edammers begrijpen. ‘Overdwars’ wordt in de Grote Kerk opgevoerd. Een ‘erg sfeervolle locatie voor een toneelstuk met zoveel historische verhaallijnen. Het galmen van de stemmen maakt het soms wel wat lastig te verstaan. Lees verder →

01 mrt

De sprookjesnacht van Jojo de clown

Kleurrijk kinderspel van Toneelvereniging d’Ye

Alle drie de jeugdvoorstellingen “De Sprookjesnacht van Jojo de Clown”, ten tonele gebracht door toneelvereniging d’Ye afgelopen weekend in het Damhotel, waren uitverkocht. Het jeugdtoneelstuk had veel overeenkomsten met het aloude sprookjesverhaal “Assepoester”, die haar muiltje verloor op de trappen van het paleis, maar dan in een eigentijdse versie gegoten met als hoofdrol Jojo de Clown. Aan spanning en doorlopende reacties vanuit de aanwezige jeugd, ontbrak het niet. Veel kinderen gingen helemaal in het toneelstuk op, wat genoeg zegt over het acteertalent van de leden van d’Ye. Mede door de prachtige kleurrijke kostuums, pruiken en decor kreeg het sprookjesbeeld nog veel meer waarde aan het toch al mooie geheel. Riet Peereboom kreeg de mooie hoofdrol van Jojo de Clown toebedeeld, wat zij in een echt clownskostuum fantastisch deed en uitbeeldde. Ook Erik Vlugt als Heraut wist de kinderen, net als Riet Peereboom, geheel mee te nemen in het verhaal. Wat niet veel voorkomt was dat Voufke Hermanides (als heks) en haar twee dochters José (Assepoester) en Jitstke (Sneeuwwitje) in een stuk samen speelden, wat hen prima afging. Verder speelden mee Hans de Jong, Pauline Kuenen en Rik Duyvendak, die hun rollen heel goed vertolkten. Regisseur Paul de Boer had eveneens een kleine rol, zonder gesproken tekst, zichzelf toebedeeld. Lees verder →