Hans Keijzer - d'Ye speelt

01 mrt

Zachtjes met de deuren

D’Ye haalde alles uit Frans blijspel

Deze jongen gaat ervoor: Hans Keijzer als François in “Zachtjes met de deuren”.
Op de achtergrond Marja de Boer als Pinky
Foto: Marco Bakker

“Zachtjes met de deuren” is een typisch Frans stuk. Geen constant bulderende lach, maar voor de aandachtige luisteraar en kijker zijn er meer dan genoeg ingrediënten voor een brede glimlach. Het stuk is door regisseur Pé Mühren verplaatst naar Amsterdam en tekst en types zijn hier en daar aangepast. D’Ye heeft er echt alles uitgehaald. Spel en rolkennis waren behoorlijk tot zeer goed, het decor een plaatje en de aankleding prima verzorgd. Ellie van Montfort speelde de moeder. Vooral door haar spel zat de openingsscene meteen goed. Ellie is erg tekstvast, straalt zekerheid uit en zette een prima rol neer. Datzelfde kan gezegd worden van Hans de Jong als de vader, die af en toe lichtelijk hysterisch wordt van de onge-organiseerde bende in zijn huis. Riny Janssen zette als oudste dochter een lekker brutaal typetje neer. Frank en vrij gespeeld, met een prima rolkennis – in één woord uitstekend. Lees verder →

01 sep

Als een kat op een heet zinken dak

D’Ye ijzersterk in “keihard” spel

Hans de Jong in de rol van zijn leven
Foto: Marco Bakker

D’Ye kwam tot een grootse prestatie met de uitvoering van “Als een kat op een heet zinken dak”, een realistisch drama, dat met moed en vaart werd gebracht. Tennessee Williams heeft in dit stuk tal van taboes cynisch aangepakt en schuwt bij de onderwerpen sexualiteit, on-geneeslijke ziekten en verslaving ruw taalgebruik niet. D’Ye had het lef de zaal een spiegel voor te houden in dit keiharde spel van jaloezie, hebzucht, huichelachtigheid en gebrek aan communicatie. Wie dacht ontspannen naar een gezellig toneelstuk te kunnen kijken kwam dus bedrogen uit. De keuze van het stuk viel niet bij iedereen in de smaak: enkelen verlieten zelfs de zaal. D’Ye slaagde er echter wel in de bedoelingen van Williams trefzeker op het publiek af te vuren. Enkele spelers kwamen hierin tot ongekende prestaties. Het stuk laat een dag zien uit het leven van een rijke plantersfamilie, de dag dat Grote Pappa 65 jaar wordt. Een feest dat ontaardt in een groot drama. Hans de Jong speelde misschien wel de rol van zijn leven als een doodzieke man, die zich aan het leven vastklampt, maar eigenlijk weet dat zijn einde nabij is. Gé van Oostveen-Klein zette heel fraai zijn echtgenote neer, een wat kinderlijke vrouw die niet wil zien wat haar omgeving uitspookt. Anneke van Overbeek overtrof zichzelf in de rol van de sexueel gefrustreerde Margaret, afgewezen door haar echtgenoot en zich verliezend in een zondvloed van woorden. Jacco Kemper was ontroerend als de homosexueel Brick, die Margaret tegen beter weten in getrouwd heeft en zijn geaardheid maar niet wil erkennen. Hij gebruikt de drank als vluchtmiddel. Lees verder →

01 mrt

Op bloten voeten in het park

Bewondering voor blijspel van d’Ye

Tevreden gezichten na een succesvolle uitvoering
Foto: Gerard Jansen

D’Ye trakteerde een zeer groot en enthousiast publiek op twee avonden subliem toneelspel met “Op blote voeten in het park” van Neil Simon. Een al haast klassiek blijspel, waarmee het beroepstoneel grote successen boekte, terwijl ook de film met Jane Fonda en Robert Redford een kassucces was. Het kon haast niet anders of d’Ye zou haar reeds gevestigde naam met de keuze van dit stuk op een nog hoger plan brengen, want wil een dergelijk stuk (welis-waar eenvoudig van structuur, maar vol flitsende dialogen) goed uit de verf komen, dan wordt er wel het een en ander van spelers en regisseur verlangd. De voorstelling moet vaart hebben en de casting en rolkennis moeten optimaal zijn. Regisseur Pé Mühren en een kleine bezetting van vijf spelers zijn daarin op bewonderenswaardige wijze geslaagd. In het stuk richt het pasgetrouwde stel Corie en Paul Bratter een flatje in op de zesde verdieping van een oud pand. Voor Paul moet de kennismaking nog beginnen, maar Corie (een prachtige rol van Ellie van Montfort-Lammes) kan haar geluk niet op en popelt van ongeduld om hem al het moois te laten zien. In haar enthousiasme heeft ze totaal geen oog voor alle nadelen die aan hun “hoge” woning kleven. De tegenvoeter van de onstuimige Corie is haar man Paul. Een zeer serieus aandoende, keurig in het pak gestoken, aankomende jurist, een geweldige creatie van Jan Besseling. Het jonge vrouwtje wordt een tikkeltje onzeker als haar moeder bij het eerste bezoek de flat regelrecht de hemel in prijst. Mama Ethel is een wat gefrustreerde alleenstaande vrouw, die het kennelijk slecht kan verwerken dat haar dochter het nest heeft verlaten. Nel Bakker-Tol tekende voor deze eveneens bijzonder knap gespeelde rol. Kostelijk was ook Hans Keijzer als de Creoolse dakkamerbewoner Victor Velasco, een heerlijke vent die het leven niet zo moeilijk neemt. Razend knap gespeeld was ook het rolletje van Pé Mühren, die als besteller zó buiten adem van het trappen lopen is, dat hij alleen maar gebaren kan maken als hij zijn pakjes afgeeft. Lees verder →

01 sep

Dwaasheid heeft haar eigen recht

Meer dan voortreffelijke toneeluitvoering d’Ye

Dea de Boer-Bobbeldijk als Mrs. Paddy
Foto: Gerard Jansen

Toneelvereniging d’Ye speelde vrijdag in een uitverkocht Damhotel “Dwaasheid heeft haar eigen recht”, een moeilijk maar schitterend stuk, dat op meer dan voortreffelijke wijze over het voetlicht werd gebracht. Wat bij het opengaan van het doek overigens direct opviel was het nieuwe decor, dat er prachtig uitzag. In het begin van het stuk is een aantal bewoners van een verpleeginrichting in zenuwachtige afwachting van de nieuwe bewoonster Mrs. Savage. De familie Savage wil (stief)moeder laten opnemen, niet in de laatste plaats omdat zij zich overal vertoont met een teddybeer. Anneke van Overbeek speelde de grote en moeilijke rol van Mrs. Savage. Ze zag er schitterend uit als een ietwat excentrieke dame en speelde haar rol prima. Ellie van Montfort speelde Florence, de zorgzame moeder van een pop, met een prima rolkennis, goed ingeleefd en erg attent in de verschillende situaties. Mrs. Paddy, een schilderes die van alles schildert wat zij nog nooit heeft gezien, was een mooie rol van Dea de Boer. Zij was degene die af en toe maar wat zei en daarbij allerlei dingen opsomde waar zij niet van hield. Jan Besseling maakte van Hannibal, een violist, een prachtige creatie. Hij haalde alleen wat krassende geluiden uit de viool, maar straalde daarbij of het een vioolconcert betrof. Hans Keijzer, in het dagelijks leven rondlopend met baard en op de kruin ietwat kalend, was op het eerste gezicht onherkenbaar. Met pruik en gladde kin zette hij met de stotterende concertpianist Jeffrey een schitterende figuur neer. Heel opvallend was de jonge Debby Besseling in haar rol van de fantasievolle Fairy May. Met een formidabele tekstkennis en zo te zien niet gehinderd door nervositeit fladderde ze over het toneel. Een geweldig talent, dat niet alleen gekoesterd maar ook verder begeleid moet worden. Debby, die een zeer groot compliment verdient, speelde met haar hele lijf en legde haar ziel en zaligheid in haar prachtige rol. Lees verder →

01 mrt

Jojo geeft een taart weg

D’Ye biedt kinderen onbedaarlijk plezier

Met twee tot in de puntjes verzorgde voorstellingen van “Jojo geeft een taart weg” – met recht een huzarenstukje – verschafte d’Ye gisteren een afgeladen Damhotel enige uren spanning en onbedaarlijk plezier. Speciale gast was de auteur van het stuk, Bas Bruinsel, die, vergezeld van enige leden van zijn eigen toneelgroep uit Castricum, volop van zijn eigen productie genoot. ‘Schitterend, wat hier gebeurt’, zei hij, ‘Ik heb Jojo, hoewel het geregeld in het land wordt gespeeld, nooit door anderen dan door mijn eigen groep Forento zien spelen. Via mijn dochter, die in Edam als secretaresse van het Nut werkzaam is, kwam ik aan de weet dat Jojo hier gespeeld zou worden. Wij hebben het stuk op een groot toneel en met een complete caravan gespeeld, daarom vind ik het des te knapper dat er op deze beperkte ruimte zo’n mooi en vernuftig decor is gebouwd, dat toch een flink circusterrein suggereert.’ Lees verder →

01 sep

Betje regeert

D’Ye maakt iets moois van nostalgisch verhaal

Dat Betje uitstekend kan regeren liet toneelvereniging d’Ye zien in een nostalgisch spel uit de jaren dertig, waarin de emoties hoog oplaaiden, maar waarin gelukkig ook plaats was voor een gulle lach. D’Ye maakte er iets heel moois van. Het stuk van Henk Bakker (waarin Esther de Boer-Van Rijk indertijd al triomfen vierde) behandelt de geschiedenis van het rijke fabrikantengezin Van Gelder, dat in de problemen komt, maar uit de nood gered wordt door Betje, een oude gedienstige die bijna een halve eeuw lang voor de Van Gelders gewerkt heeft. Wanneer zij merkt dat haar vroegere baas bezig is de effecten te gelde te maken die zij ooit van zijn vader erfde neemt zij kordaat het heft in handen. Tot groot misnoegen van de familie, totdat men inziet dat Betje het beste voorheeft. Voufje bij ‘t Vuur schitterde in de rol van Betje. Een rol die zij zo goed beheerste dat ze de zaal volkomen in haar ban had: ontroerd bij haar emotionele uitbarstingen om alles wat haar aangedaan wordt, dan weer hartelijk lachend als ze uiterst vinnig uit de hoek komt of met een gedegen bijbeltekst zwaait. Voufke verdient verder een groot compliment voor haar dictie en mimiek. Zich volledig in haar rol inlevend, lette zij juist op die kleinigheden die het spel zo levensecht maakten: even likken aan een potlood of krabben in haar grijze haardos tijdens het bijhouden van het kasboek. Een mooie rol was ook weggelegd voor Jan Besseling als de door zorgen gekwelde zakenman, die geen uitweg meer ziet en zich bijna vergrijpt aan andermans eigendommen. Hij liet prima ingehouden spel zien, nergens vervallend in overdreven sentimenten. Pé Mühren heeft met dit toneelstuk zijn meesterschap als regisseur voor de zoveelste keer bewezen. Hij verstaat de kunst zijn spelers en speelsters tot het uiterste te bezielen. Het ovationele applaus van een zeer meelevend publiek sprak boekdelen. Lees verder →