Gerro Roskam - d'Ye speelt

01 mrt

Het einde is zoek

Wim Brondgeest en Nel Bakker als Jeroom en Babette
Foto: Marco Bakker

D’Ye verrast met goed kindertoneel

Joyce leest een boek dat gaat over Marnix, een rijkeluiszoontje dat niets mag van zijn ouders. Zijn vader heeft het te druk met rijk worden en zijn moeder vindt het vreselijk als haar zoon vies wordt. Marnix besluit weg te lopen, samen met zijn vriendje Willem. Ze komen in een groot bos en krijgen daar te maken met een heks en een tovenaar. Die tovenaar is een akelige figuur die steeds probeert alles te verpesten en dat begint al als hij in een onbewaakt ogenblik de laatste bladzijden uit het boek van Joyce scheurt. Nu is er geen eind meer, hoe moet dat nu? Riet Peereboom was onnavolgbaar in haar creatie van heks Kippevel. Zij heeft een kijkje genomen in de mensenwereld. De puinhoop die kinderen van hun kamertje maken, heerlijk vindt ze dat. Marnix en Willem (leuke rollen van Peter Sloots en Gerro Roskam) vinden het wel geinig bij die malle heks. Toch laten ze zich beetnemen door tovenaar Merlinus, die met hulp van de jongens Kippevel een poets wil bakken. Hij heeft een potje spring- en trilzalf nodig dat ze voor hem uit het huisje van Kippevel moeten halen. Hij verandert zich daarvoor in een konijn met een zere voet. Hans Keijzer speelde voortreffelijk de tovenaar Merlinus met zijn akelige lachje. Naast konijn veranderde hij ook nog in een vervaarlijke beer en een illusionist die allen hypnotiseert. Steffie van Montfort bleek als Joyce een prima vertelster. Het decor zag er schitterend uit. Bomen veranderden in het huisje van Kippevel en het bureau van Marnix, enig. Ook licht, geluid en grime waren prima verzorgd. Lees verder →

01 mrt

De klokkemaker van de Zilverstraat

Gerro Roskam als Barbertje en Martine Hamstra als Antje Klets
Foto: Frank Bakker

Lang en spannend stuk van d’Ye met leuk muzikaal slot

Het door Jel Koopmans geschreven stuk speelt zich af in een kleine stad. Daar woont professor Kamerleer met zijn knecht Severio. Barbertje, die voor zijn moeder met een boodschap bij de professor komt, hoort van Antje Klets het verhaal van de dochter van de klokkenmaker. Die dochter wordt verborgen gehouden. Waarom? Dat heeft te maken met een geheim. Een geheim waarbij een bijzondere klok en geld een belangrijke rol spelen. De bezoekertjes leefden geweldig mee met de zoek-tocht van Barbertje en Severio en de plannetjes van de professor (een leuke rol van Wim Brondgeest). Martine Hamstra was zeer overtuigend als de nieuwsgierige Antje Klets en ook Rob de Wijn als de klokkenmaker kwam goed voor de dag. Een paar apart waren Gerro Roskam als Barbertje en Wijnand Visser als Severio. Roskam hield bij de kinderen de spanning prima vast, zat goed in zijn rol en speelde losjes. Wijnand Visser was erg leuk als de ‘molto macho’ Italiaan. Mede door de aankleding em het accent was het een enige rol die bij de kinderen zeer in de smaak viel. Lees verder →

01 mrt

Mellodie in Monotonië

Nel Bakker, Gerro Roskam en “De Man Met Het Page kapsel”: Rob Lammertse Foto: Marco Bakker

Overtuigend muzieksprookje d’Ye

D’Ye bestaat twintig jaar en een van de activiteiten van de laatste tien jaar is het spelen van een kinderstuk. Ditmaal een spannend stuk over muziek. Een jong meisje, genaamd Mellodie, wordt benaderd door het echtpaar Terts. Ze zeggen musicologen te zijn en beloven Mellodie les te geven als ze eerst met hen meegaat naar een land waar geen muziek gemaakt mag worden. In dat land, genaamd Monotonië, heeft Muze Miracoli de macht en zij is in het bezit van de hoge C, een kracht die verborgen zit in een glazen stolp. Zij wil geen muziek horen, want dan verdwijnt haar kracht. Jitske Ooms speelde Mellodie, het meisje dat Monotonië wil redden van de gehate Muze, met verve. Goed verstaanbaar en erg tekstvast. Anneke van Overbeek speelde een zeer krachtige Muze Miracoli; een schitterende rol, tekstvast, zeker spel en mooi aangekleed. Datzelfde gold voor Riny Janssen. Zij had de rol van Riddel de Raadselvrouw; heel beweeglijk, met een prima mimiek en stemgebruik. Regisseur Paul de Boer maakte met dit stuk tien jaar regie vol en ook deze keer was het weer geslaagd, getuige de reacties uit de bomvolle zaal. Lees verder →

01 mrt

Pico Bello

D’Ye boeit jong publiek

Toneelvereniging d’Ye verdient een groot compliment! Het is een knap staaltje om in twee achtereenvolgende voorstellingen van ieder twee uur een heel jong publiek zo te blijven boeien dat tussen de kinderen en de spelers een wisselwerking ontstaat die zorgt voor een uitermate plezierige sfeer. Onder regie van Paul de Boer werd volop genoten van het vrolijke kindertoneelstuk “Pico Bello” van Jan Lemaire jr. Een leuk verhaal over een schoorsteenveger, die zo arm is dat hij geregeld schuldeisers op zijn dak krijgt. Als hij met de meeste spoed aan het hof van koning Frederik wordt ontboden om de koninklijke schoor-stenen te vegen lijken betere dagen aan te breken, maar helaas is er een arrogante, zeer doortrapte hofmaarschalk die allerlei slechte plannetjes uitbroedt, waarvan Pico Bello het slachtoffer dreigt te worden. Gerro Roskam kreeg als de altijd opgewekte Pico Bello onmiddellijk de volle sympathie van de zaal. Daarentegen werd de hofmaarschalk (een mooie rol van Wijnand Visser) voortdurend op de vingers getikt. Rob de Wijn zette een zeer geloofwaardige statige kamerheer op de planken, leuk in contrast met de goedmoedige, vrolijke koning (Wim Brondgeest). Wat dit kindertoneelstuk extra aantrekkelijk maakte waren de leuke, vlotte liedjes op een eigentijds ritme die tussendoor werden gezongen. Lees verder →

07 sep

De opgaande zon

Publiek pinkt traantje weg bij “Opgaande zon” van Heijermans

“De opgaande zon”, het afscheidsstuk van regisseur Léon Tol
Foto: Marco Bakker

De Edamse toneelvereniging d’Ye was dit weekend uitstekend op dreef met twee voorstellingen van de ruim zeventig jaar oude klassieker “De opgaande zon” van Herman Heijermans. Het geheel stond onder regie van Léon Tol, die met dit stuk afscheid neemt van het Edamse toneel. Met name de vindingrijkheid in het decorontwerp viel op. Voor de eenvoudige huiskamer van het winkeliersgezin De Sterke uit de eerste acte en later de ruïne na de brand zou zelfs het ‘grote toneel’ zich niet hoeven schamen. Heijermans maakt zich in zijn werk sterk voor de underdog die in de hoek wordt gedreven door het ‘grootkapitaal’. Zo ook in “De opgaande zon”, waarin een familie, eigenaar van een kleine, maar goedlopende zaak, diep in de problemen komt door de niets en niemand ontziende concurrentie van zijn al maar uitbreidende buurman. Deze drijft zo door dat er voor De Sterke geen droog brood meer te verdienen valt. De hele geschiedenis gaat onafwendbaar af op een groot familiedrama: een uit de hand gelopen brand kost het leven van en jong meisje en betekent de ondergang van het gezin. Han de Witte, die vorig jaar debuteerde bij d’Ye, speelde de rol van de tot de ondergang gedoemde winkelier De Sterke. Ondanks een uitmuntende rolkennis slaagde hij er niet altijd in te overtuigen, maar hij revancheerde zich royaal in de scène van de vader die zijn dochter ervan overtuigt dat zij haar schuld aan de fatale brand moet bekennen. Debby Besseling vertolkte deze zware rol zo overtuigend, dat in de zaal tersluiks wat traantjes werden weggepinkt. Besseling verstaat de kunst om spel tot tastbare werkelijkheid te maken, zonder één ogenblik in overdrijvingen te vervallen. Prima was ook het spel van Riet Peereboom die de moeder neerzette, met alle emoties van de vrouw die het noodlot niet weet te keren en alle hoop verloren heeft. Lees verder →

01 mrt

De Grote Groezel

Jeugd geniet van Grote Groezel en zijn Fluizen

Toneelvereniging d’Ye verdient een groot compliment voor het kindertoneelstuk “De Grote Groezel”, dat zondag twee keer in een bomvolle zaal van het Damhotel werd opgevoerd. Ruim 400 kinderen genoten van beide voorstellingen. Ze zagen hoe de Grote Groezel en zijn Fluizen met groot enthousiasme de hele wereld probeerden te veranderen in een grote puinhoop. Na afloop bleken de Fluizen ook in de zaal hun werk te hebben gedaan; alles lag bezaaid met chipszakjes, proppen papier, rietjes en limonadeverpakkingen. Hans Keijzer zette een prachtige professor Knapperbol op de planken, die behalve geleerd ook erg verstrooid was en vaak erg slaperig door het harde werken aan zijn uitvindingen. Hij droomt regelmatig over vieze wezens die sissend en fluitend om hem heen krioelen. Zijn assistente Sandra, gespeeld door de talentvolle Debby Besseling, probeert hem gerust te stellen. Debby verstaat de kunst om in de huid van een ander te kruipen, ook deze keer was het een genot om naar haar te kijken. Jitske Ooms en Wil Heerland debuteerden op voortreffelijke wijze. Lees verder →