Ellie van Montfort - d'Ye speelt

01 sep

Gieren op ’t veilig nest

D’Ye goed op dreef met komische thriller

Arno Roskam als Tony Brice
Foto: Gerard Jansen

In een uitverkocht Damhotel kwam d’Ye goed voor de dag met de komische thriller “Gieren op ‘t veilig nest”. Het verhaal speelde zich af in hotel “’t Veilig Nest”, ergens op een eiland midden in een groot meer in Amerika. het hotel is alleen per sloep te bereiken. Eigenlijk is er maar één gaste en dat is de schilderes Odilie Ashome (een leuke rol van Ellie van Montfort). Eigenares van het hotel is Mary Fleet (goed getypeerd door Anneke van Overbeek). Ze runt de zaak met haar dochter Patricia (fris gespeeld door Frieda de Heer) en haar broer Tony Brice (kostelijk op de planken gezet door Arno Roskam). Tony plaatst een advertentie om klanten te trekken. En waarachtig: ze komen. De eerste is Jack Gable, een dolle rol van Jacco Kemper, die geweldig op de lachspieren werkte. Dan dienen zich weer twee gasten aan, namelijk broer en zuster Frankie en Jennifer Lawford (Hans de Jong en Joke Roskam), hij een beetje louche en zij met een duidelijke tic. De vierde gast komt stiekem en duikt gelijk met een vervaarlijke revover achter de bar in de verlaten lounge. Deze Linky (Sjaak Kras) is bepaald geen aangenaam heerschap. Hij blijkt Frankie en Jennifer te kennen. Er is een grote juwelenkraak gezet en Linky komt zijn deel van de buit opeisen. Ondertussen hebben de hotelhouders ontdekt dat de goedmoedige logé Jack verbluffend veel op de grote misdadiger Dick Killinger (een dubbelrol van Jacco Kemper) lijkt en waarschijnlijk ook is. Dan beseffen ze ook dat ze een hele misdadigersbende onder hun dak herbergen…
Lees verder →

01 sep

Het oude ijzer

Uitmuntend spel van d’Ye

Jan Besseling en Voufke bij ‘t Vuur als August en Marie Jonkers
Foto: Gerard Jansen

Zaterdagavond bracht d’Ye in een uitverkochte zaal van het Damhotel met uitmuntend spel het toneelstuk “Het oude ijzer” van Hans Nesna. Met dit spel heeft d’Ye, die al zes jaar met succes toneelstukken verzorgt, zichzelf in alle opzichten overtroffen. De rollen zaten er geheid in en er werd met grote overgave gespeeld. In een eenvoudige woning woont het gezin van een smid, een doorsnee-gezin met de gewone ups en downs, niet bepaald arm, maar ook niet echt welvarend. Vader August rommelt er een beetje bij met oud ijzer en kan daardoor zijn vrouw en kinderen af en toe een extraatje toestoppen. Op een kwade dag komt de hereboer Postma op bezoek en dan komt het gezin er achter dat vader een heleboel geld heeft geërfd van een overleden broer. Hij heeft dit altijd verzwegen, omdat hij ervan overtuigd was dat met het vele geld het geluk zou verdwijnen. Voorbij is dan het sprookje van de oud-ijzerhandel, waaruit alle extraatjes zouden zijn geput. Opkoper Levy heeft al die tijd het spelletje meegespeeld en hij wordt er duchtig over onderhouden, evenals vader August. Gedaan is het met de vrede en het geluk, het geld wordt met handen vol weggegooid en als het hele gezin daarna en bloc het oude huis verlaat blijft August alleen achter. Zes maanden later komt alles weer goed na veel ellende, maar de weglopers hebben hun lesje geleerd. Twee uitblinkers deze keer, en dat waren Jan Besseling en Bram Ooms De eerste boeide en ontroerde van het eerste tot het laatste moment in zijn rol van August Jonkers. Hij kwam alleszins geloofwaardig over zonder overdrijvingen. Juist die eenvoud sierde hem en daarom was hij een levend mens. Bram Ooms zette een heerlijke Joodse koopman op het toneel, een eeuwige optimist met een filosofische humor. Lees verder →

01 mrt

Dingen van de dag

Amsterdams volkstoneel lag d’Ye wonderwel

Jaap Garms als Barend en Voufke bij ‘t Vuur als tante Sjaan
Foto: Gerard Jansen

Zaterdag gaf d’Ye gestalte aan haar lustrumviering met “Dingen van de dag”, een voortreffelijk stuk volkstoneel van J. Hemmink-Kamp. Regisseur Jan de Boer heeft in zijn jonge jaren op de toneelschool gezeten, maar had de tijd en de opvattingen van zijn ouders niet mee, om zijn studie daar te voltooien. Nu beschikt hij over de gelegenheid om de oude wensdroom gestalte te geven, zij het dan als regisseur. Hij functioneert als zodanig niet alleen in Edam, maar ook bij toneelverenigingen in Warder, Middelie en Beets. Het decor was een juweeltje. Een café dat uitziet op de muren van een havenkwartier. Tante Sjaan, goed neergezet door Voufke bij ‘t Vuur, staat duidelijk gespannen achter de tapkast en reageert zich af op haar enige klant, Barend de zeeman, smeuïg gespeeld door Jaap Garms. Oorzaak van de spanning is het wachten op haar pleegdochter Marleen, een spontane creatie van Ellie van Montfort. Rosie, een vrouw uit het leven, een voortreffelijke, op het lijf geschreven rol van Elly de Zwaan, komt het café binnn. Langs het raam passeert een draaiorgel. Nelis de orgelman, Sjaak Kras die duidelijk schik heeft in zijn rol, komt zijn dagelijkse neutje halen. Dan verschijnt de familie van Dalen, uitgebeeld door Joke Roskam en Bram Ooms, een ouder klantenpaar dat bij ieder bezoek hetzelfde programma afdraait, eerst een bakje koffie en dan een klein glaasje. Nadat Sien de buurvrouw, de kwebbel en nieuwsdienst van de buurt, raak door Anneke van Overbeek getypeerd, haar nieuwsgierigheid bevredigd heeft, komt Marleen stralend binnen. Ze is geslaagd voor haar examen. Iedereen zoent iedereen en zij krijgt een halsbandhorloge en een bos bloemen van Sjaan. Als ook Kees, het gesjeesde vriendje van Marleen, gespeeld door Hans Keijzer, van de partij is, gaat iedereen de dansvloer op. Als domper op de feestvreugde komt een arrogant heerschap binnen, dat het geheel met minachting bekijkt. Hij stelt zich voor als Karel de Boer, de oom van Marleen, neergezet door Arno Roskam. Rosie herkent hem als één van haar klanten, “een stuk verdriet”. Hij zal zijn nichtje koste wat het kost weghalen uit het verderfelijke milieu. Lees verder →

01 sep

Bloemen voor Barbara

D’Ye bracht goed spel in matig stuk

Aafke Bootsman, Peter Keijzer, Nel Bakker en Jan Tol
Foto: Gerard Jansen

Een matig stuk, zo moet het blijspel “Bloemen voor Barbara” toch zeker wel omschreven worden. Te weinig humor, nauwelijks karakters en een verhaal waarbij de ene uitvlucht de andere moet goedmaken. Een opeenstapeling van cliché’s, die afkomstig lijken te zijn uit andere blijspelen. De bekende rolverdeling met een van overspel betichte huisvader, een vermomde politie-inspecteur en de altijd goed voor een lach zijnde dienstbode. Voeg daar aan toe dat het stuk zich uiteraard in gegoede kringen afspeelde en het is duidelijk dat deze keus van stuk niet de meest gelukkige was. Niettemin, de groep bracht het prima. Men maakte er meer van dan er aan tekst in zat en dat is een goed compliment. Uitschieters waren vooral Nel Bakker in de rol van een weduwe met poen en Voufke bij ‘t Vuur als de slagvaardige dienstbode Bertha. Daarbij mag ook de debuterende Aafke Bootsman genoemd worden. Het gemak waarmee zij zich over het podium bewoog, de flair bij het spreken, bijzonder goed. Compliment voor Joop Kunst, die met dit stuk zijn debuut als regisseur maakte. Vaste regisseur Jan de Boer was een keer verhinderd en het experiment met Joop bleek uitstekend te lukken. Het hele podium werd in beslag genomen en zeker de tweede avond zat er voldoende vaart in het spel. Overigens is het wat Joop betreft een eenmalig experiment: ‘Ik sta toch liever zelf op de planken.’ Kunst is van plan een regiecursus te doen maar zelfs dan zal het spelen hem toch liever zijn. Moet nog vermeld worden dat in het hokje souffleuse Rie Hermanides zat en dat de heer Koekoek uit Baarn het grimeerwerk voor zijn rekening had genomen. Lees verder →

01 mrt

De onbetaalbare loodgieter

D’Ye speelde het blijspel “De onbetaalbare loodgieter”

Gezegd moet worden dat men voor het spel van de vereniging heel wat meer waardering kon hebben dan voor het stuk zelf. Regisseur Jan de Boer Azn. heeft er met de spelers alles aan gedaan om van het stuk te maken wat er van te maken viel, en er stonden een paar prachtige karakters op het toneel. Een eigenaardig stuk, geschreven door H. van Wijngaarden. Een directeur van een puddingpoederfabriek gaat scheiden van zijn vrouw. Althans, hij gaat voor een paar maanden naar Australië. Zijn vrouw moet in die tijd maar aantonen dat ze in staat is om eindelijk eens wat meer zelfstandigheid te tonen. Vrouw en dochter blijven dus achter. Man net vertrokken, komt er een telegram van oom Dirk uit Australië. Hij is gearriveerd op Schiphol en komt nu vast zijn erfenis regelen. Degene die het meest van hem weet heeft ook de meeste binding met hem en zal dan ook het best bedacht worden. Daarom komen er ook een samenwonende broer en zus van oom Dirk naar het huis van de puddingfabrikant. Zij is de huichelachtigheid en de gierigheid zelve en hij zit danig onder de plak, maar zou het liefst uit de band springen. Vrouwtje Pudding dik in paniek, want als ze zegt dat ze gescheiden is, krijgt ze helemaal niets van de poen.Toevallig komt er een loodgieter langs die een klus moet doen. Die lijkt als hij zijn bril afzet en zijn snor afscheert sprekend op haar man. Dus wordt ie door de vrouw gehuurd om voor haar man te spelen. Maar bril af is ook bijna niets kunnen zien. Schemerlampen worden dan aangezien voor vrouwen en meer van die gein. Enfin, na de nodige intriges, misverstanden en andere kolder valt vriend loodgieter door de mand. Maar niet alleen de loodgieter, vrijwel het hele gezelschap. Wat blijkt? De loodgieter en de fabrieksdirecteur blijken een en dezelfde persoon. Dat blijkt niet de enige clou. Oom Dirk, broer en zus van oom Dirk, plus de bazige vrouw van de loodgieter blijken leden van een plaatselijke toneelvereniging en het hele verhaal is in scène gezet om de vrouw van de puddingfabrikant een lesje te leren. En ja, eind goed al goed, uiteraard. Twee opvallend sterke rollen in dit blijspel werden gespeeld door Anneke van Overbeek als de vrouw van de directeur en vooral door Elly de Zwaan, die de rol van een recht-voor-zijn-raapse dienstmeid in Huize Pudding speelde. Zij zette die rol met zoveel flair neer dat zij ook bleef boeien wanneer ze geen tekst hoefde te spreken. Lees verder →