Dwaasheid heeft haar eigen recht
Meer dan voortreffelijke toneeluitvoering d’Ye
Dea de Boer-Bobbeldijk als Mrs. Paddy
Foto: Gerard Jansen
Toneelvereniging d’Ye speelde vrijdag in een uitverkocht Damhotel “Dwaasheid heeft haar eigen recht”, een moeilijk maar schitterend stuk, dat op meer dan voortreffelijke wijze over het voetlicht werd gebracht. Wat bij het opengaan van het doek overigens direct opviel was het nieuwe decor, dat er prachtig uitzag. In het begin van het stuk is een aantal bewoners van een verpleeginrichting in zenuwachtige afwachting van de nieuwe bewoonster Mrs. Savage. De familie Savage wil (stief)moeder laten opnemen, niet in de laatste plaats omdat zij zich overal vertoont met een teddybeer. Anneke van Overbeek speelde de grote en moeilijke rol van Mrs. Savage. Ze zag er schitterend uit als een ietwat excentrieke dame en speelde haar rol prima. Ellie van Montfort speelde Florence, de zorgzame moeder van een pop, met een prima rolkennis, goed ingeleefd en erg attent in de verschillende situaties. Mrs. Paddy, een schilderes die van alles schildert wat zij nog nooit heeft gezien, was een mooie rol van Dea de Boer. Zij was degene die af en toe maar wat zei en daarbij allerlei dingen opsomde waar zij niet van hield. Jan Besseling maakte van Hannibal, een violist, een prachtige creatie. Hij haalde alleen wat krassende geluiden uit de viool, maar straalde daarbij of het een vioolconcert betrof. Hans Keijzer, in het dagelijks leven rondlopend met baard en op de kruin ietwat kalend, was op het eerste gezicht onherkenbaar. Met pruik en gladde kin zette hij met de stotterende concertpianist Jeffrey een schitterende figuur neer. Heel opvallend was de jonge Debby Besseling in haar rol van de fantasievolle Fairy May. Met een formidabele tekstkennis en zo te zien niet gehinderd door nervositeit fladderde ze over het toneel. Een geweldig talent, dat niet alleen gekoesterd maar ook verder begeleid moet worden. Debby, die een zeer groot compliment verdient, speelde met haar hele lijf en legde haar ziel en zaligheid in haar prachtige rol. Lees verder
D’Ye biedt kinderen onbedaarlijk plezier 
Dat Betje uitstekend kan regeren liet toneelvereniging d’Ye zien in een nostalgisch spel uit de jaren dertig, waarin de emoties hoog oplaaiden, maar waarin gelukkig ook plaats was voor een gulle lach. D’Ye maakte er iets heel moois van. Het stuk van Henk Bakker (waarin Esther de Boer-Van Rijk indertijd al triomfen vierde) behandelt de geschiedenis van het rijke fabrikantengezin Van Gelder, dat in de problemen komt, maar uit de nood gered wordt door Betje, een oude gedienstige die bijna een halve eeuw lang voor de Van Gelders gewerkt heeft. Wanneer zij merkt dat haar vroegere baas bezig is de effecten te gelde te maken die zij ooit van zijn vader erfde neemt zij kordaat het heft in handen. Tot groot misnoegen van de familie, totdat men inziet dat Betje het beste voorheeft. Voufje bij ‘t Vuur schitterde in de rol van Betje. Een rol die zij zo goed beheerste dat ze de zaal volkomen in haar ban had: ontroerd bij haar emotionele uitbarstingen om alles wat haar aangedaan wordt, dan weer hartelijk lachend als ze uiterst vinnig uit de hoek komt of met een gedegen bijbeltekst zwaait. Voufke verdient verder een groot compliment voor haar dictie en mimiek. Zich volledig in haar rol inlevend, lette zij juist op die kleinigheden die het spel zo levensecht maakten: even likken aan een potlood of krabben in haar grijze haardos tijdens het bijhouden van het kasboek. Een mooie rol was ook weggelegd voor Jan Besseling als de door zorgen gekwelde zakenman, die geen uitweg meer ziet en zich bijna vergrijpt aan andermans eigendommen. Hij liet prima ingehouden spel zien, nergens vervallend in overdreven sentimenten. Pé Mühren heeft met dit toneelstuk zijn meesterschap als regisseur voor de zoveelste keer bewezen. Hij verstaat de kunst zijn spelers en speelsters tot het uiterste te bezielen. Het ovationele applaus van een zeer meelevend publiek sprak boekdelen. 
