Ellie van Montfort - d'Ye speelt

01 mrt

Het laatste loverbos

“Het laatste loverbos” biedt kijkplezier

In het Damhotel waren gisteren twee voorstellingen te zien van “Het laatste loverbos”, geregisseerd door Paul de Boer. Het was een plaatje van een stuk: goed en zeer verstaanbaar spel en opvallend mooie kleurige kostuums. Kortom: een plezier om naar te kijken en te luisteren. Lex Bos en Kees Mooyer zetten twee hartveroverende aardmannetjes neer: de strenge, rechtlijnige opa Krummel, de baas van het bos, die uiteindelijk toch humane trekjes vertoont en de goedige Krummel die diep in zijn hart heel nieuwsgierig is of de mensen echt zo slecht zijn als ze in de kleine gemeenschap worden afgeschilderd. Een paar apart waren de heks Friedelgonda en de raaf Roekie Ka, twee kostelijke rollen van Anneke van Overbeek en Wijnand Visser. Twee dikke vrienden in het kwaad, die er een sport van maken de mensen het leven zuur te maken. Lees verder →

01 mrt

De zeven druppels

Luidruchtig kinderplezier om “De zeven druppels” van d’Ye

De zaal van het Damhotel was gistermiddag haast te klein voor het laaiende enthousiasme van het Edamse jonge volk, dat genoot van het kindertoneelstuk “De zeven druppels”, dat toneelvereniging d’Ye op de planken bracht. Zowel bij de eerste als de tweede voorstelling was de zaal vol. “De zeven druppels” werd geregisseerd door Paul de Boer. Er viel veel te genieten: een prima stuk en dito spelers met kostelijke types, creatieve decors en mooie kostuums. Iedereen genoot zicht en hoorbaar van het vrolijke en spannende sprookje. Hans Keijzer maakte een ware creatie van zijn rol als sultan Broek II, een goedmoedig en rechtvaardig man, die net even slimmer is als het om bedriegers gaat. Dat merkt koopman Aboelgeld aan den lijve als hij zich door zijn begerigheid gedreven armer voordoet dan hij in werkelijkheid is. Een prima rol van Lex Bos die later ook te zien was als de groot getoverde clownspop. Wim Bak maakte iets moois van zijn rol van statige grootvizier die op een vliegend tapijt met de snelheid van het geluid naar Warmerbroek vliegt. Opvallend was dat Bak zeer alert was op kleine details in het spel: als rechterhand en secretaris van de sultan schreef hij consequent van rechts naar links. Lees verder →

01 mrt

Schakels

Toneelvereniging d’Ye brengt ijzersterke première “Schakels”

Nel Bakker, Gé van Oostveen, Ellie van Montfort, Léon Tol en Riny Janssen
Foto: Marco Bakker

D’Ye heeft vrijdagavond het publiek tot ongekend enthousiasme gebracht met de première van “Schakels” van Herman Heijermans. Voor deze uitvoering bij gelegenheid van het vijftienjarig bestaan was het Damhotel extra sfeervol aangekleed. Geheel in de stijl van rond de eeuwwisseling toen Heijermans zijn stuk schreef: kaarslicht, feestelijk uitgedoste mensen, het bedienend personeel gekleed anno 1900. Deze eerste voorstelling was uitsluitend voor genodigden die samen voor ‘een volle bak’ zorgden. Hoezeer het publiek genoot bleek uit de reacties: open doekjes bij de vier prachtige decors en een staande ovatie aan het eind van de avond. Dit stuk was merkbaar intensief gerepeteerd: alle rollen zaten er geheid in en er werd voortreffelijk gespeeld. D’Ye verstond het beurtelings te ontroeren, te laten lachen en tot grote, stille verontwaardiging te brengen. “Schakels”, hoewel al 85 jaar oud, bleek nauwelijks iets aan actualiteit te hebben ingeboet: alle ingrediënten waren aanwezig: genegenheid, jaloezie, achterdocht,hebzucht, hypocrisie en een diepe minachting van sommigen voor de gevoelens en de leefomstandigheden van anderen. Het verhaal draait om de smid Pancras Duif, die zich met keihard werken een goede positie in de maatschappij heeft veroverd, maar die zijn verleden als doodgewone volksjongen nooit heeft vergeten. Anders is het met zijn vier kinderen en hun aanhang, die, gewend aan grof geld verdienen, de meest elementaire normen uit het oog verliezen. Vooral als de oude Pancras de touwtjes uit handen geeft en tot een man wordt die alleen goed is als toekomstig erflater. Pancras, ondanks zijn opgewekte aard als weduwnaar een eenzaam man, zorgt dan voor een lont in het kruitvat door aan te kondigen zijn jonge huishoudster te willen trouwen. Lees verder →

01 mrt

Klaartje met het aardje naar haar vaartje

Fris en vlot spel in kindertoneel d’Ye

Dat de circusclown Frutsel en het Indiaanse meisje Minnie ruzie maken zoals zij zelf vast ook wel eens doen merkten de Edamse kinderen zondagmiddag in het Damhotel, waar Toneel-vereniging d’Ye “Klaartje met het aardje naar haar vaartje” van Wim Burkunk speelde. Frutsel en Minnie waren uit het circus gegooid, maar zetten hun plagerijen onverdroten voort, daarbij enthousiast geholpen door de honderden kinderen die het Damhotel bevolkten. Het schilderesje Klaartje gaf hen de kans voor haar te poseren en wat klusjes te doen, maar de rust werd wreed verstoord door de komst van een bazige tante en haar goedmoedige echtgenoot. De tante heeft snode plannetjes, maar krijgt uiteindelijk de kous op de kop. D’Ye zorgde ook deze keer voor fris en vlot spel. Jan Besseling speelde een aanbiddelijke stoute clown, die net als het grappige, plaagzieke Indiaantje (Riny Janssen) onmiddellijk de sympathie van de kinderen kreeg. Ellie van Montfort-Lammes was prima op dreef als het zorgeloze schilderesje en Nel Bakker kon als tante een groter compliment krijgen dan één van de kinderen in het publiek zich liet ontvallen: “Zo’n rotwijf!” Lees verder →

01 mrt

Zachtjes met de deuren

D’Ye haalde alles uit Frans blijspel

Deze jongen gaat ervoor: Hans Keijzer als François in “Zachtjes met de deuren”.
Op de achtergrond Marja de Boer als Pinky
Foto: Marco Bakker

“Zachtjes met de deuren” is een typisch Frans stuk. Geen constant bulderende lach, maar voor de aandachtige luisteraar en kijker zijn er meer dan genoeg ingrediënten voor een brede glimlach. Het stuk is door regisseur Pé Mühren verplaatst naar Amsterdam en tekst en types zijn hier en daar aangepast. D’Ye heeft er echt alles uitgehaald. Spel en rolkennis waren behoorlijk tot zeer goed, het decor een plaatje en de aankleding prima verzorgd. Ellie van Montfort speelde de moeder. Vooral door haar spel zat de openingsscene meteen goed. Ellie is erg tekstvast, straalt zekerheid uit en zette een prima rol neer. Datzelfde kan gezegd worden van Hans de Jong als de vader, die af en toe lichtelijk hysterisch wordt van de onge-organiseerde bende in zijn huis. Riny Janssen zette als oudste dochter een lekker brutaal typetje neer. Frank en vrij gespeeld, met een prima rolkennis – in één woord uitstekend. Lees verder →

01 mrt

Op bloten voeten in het park

Bewondering voor blijspel van d’Ye

Tevreden gezichten na een succesvolle uitvoering
Foto: Gerard Jansen

D’Ye trakteerde een zeer groot en enthousiast publiek op twee avonden subliem toneelspel met “Op blote voeten in het park” van Neil Simon. Een al haast klassiek blijspel, waarmee het beroepstoneel grote successen boekte, terwijl ook de film met Jane Fonda en Robert Redford een kassucces was. Het kon haast niet anders of d’Ye zou haar reeds gevestigde naam met de keuze van dit stuk op een nog hoger plan brengen, want wil een dergelijk stuk (welis-waar eenvoudig van structuur, maar vol flitsende dialogen) goed uit de verf komen, dan wordt er wel het een en ander van spelers en regisseur verlangd. De voorstelling moet vaart hebben en de casting en rolkennis moeten optimaal zijn. Regisseur Pé Mühren en een kleine bezetting van vijf spelers zijn daarin op bewonderenswaardige wijze geslaagd. In het stuk richt het pasgetrouwde stel Corie en Paul Bratter een flatje in op de zesde verdieping van een oud pand. Voor Paul moet de kennismaking nog beginnen, maar Corie (een prachtige rol van Ellie van Montfort-Lammes) kan haar geluk niet op en popelt van ongeduld om hem al het moois te laten zien. In haar enthousiasme heeft ze totaal geen oog voor alle nadelen die aan hun “hoge” woning kleven. De tegenvoeter van de onstuimige Corie is haar man Paul. Een zeer serieus aandoende, keurig in het pak gestoken, aankomende jurist, een geweldige creatie van Jan Besseling. Het jonge vrouwtje wordt een tikkeltje onzeker als haar moeder bij het eerste bezoek de flat regelrecht de hemel in prijst. Mama Ethel is een wat gefrustreerde alleenstaande vrouw, die het kennelijk slecht kan verwerken dat haar dochter het nest heeft verlaten. Nel Bakker-Tol tekende voor deze eveneens bijzonder knap gespeelde rol. Kostelijk was ook Hans Keijzer als de Creoolse dakkamerbewoner Victor Velasco, een heerlijke vent die het leven niet zo moeilijk neemt. Razend knap gespeeld was ook het rolletje van Pé Mühren, die als besteller zó buiten adem van het trappen lopen is, dat hij alleen maar gebaren kan maken als hij zijn pakjes afgeeft. Lees verder →