26 nov

Come back to the 5 and dime Jimmy Dean, Jimmy Dean

jimmy deanToneelvereniging d’Ye met uitmuntende ‘Jimmy Dean’

Een kleurrijk, origineel en boeiend toneelspel van d’Ye in Nohol. De verschillende karakters werden voortreffelijk gespeeld en zelfs de drie bandleden, die de live muziek verzorgden, lieten hun acteertalenten niet achterwege. De deuren gaan open en het publiek baant zich een weg over het met zand bestrooide toneel. Omdat de tribune grotendeels gelijkvloers is, maken sommigen zich al snel zorgen of ze alles wel goed kunnen zien. Als de spelers eenmaal op het podium staan en hun rollen vertolken, wordt dat gevoel echter snel weggevaagd. Iedereen wordt meegevoerd in het verhaal vol intriges en emoties. “Jimmy Dean, Jimmy Dean, waar ben je?”, roept Riet Peereboom alias Juanita vanachter de bar. Zij en moeder Mona maken zich zorgen om de ‘zwakzinnige’ jongen die er in zijn eentje vandoor is. Al snel komen vier andere vrouwen binnenlopen, op de twintigste sterfdag van hun idool James Dean. Zoon Jimmy blijkt een grote rol te spelen in de lange reeks verborgen geheimen die aan het licht komen. Af en toe zingen de vrouwen met z’n allen een lieed. De godsdienstige Juanita gaat bij die scènes volledig uit haar dak, tot groot genoegen van het publiek. Ook Martine Hamstra , die Sissy speelt, weet hoe ze de bezoekers aan het lachen moet krijgen. Ze speelt met veel passie en komt daardoor heel overtuigend over. Vooral bij Mona, vertolkt door Steffie van Montfort, lopen heden en verleden door elkaar. De kreet die ze slaakt als ze hoort dat James Dean door een ongeluk om het leven is gekomen, is oorverdovend en gaat door merg en been. Joe (Steven Boegem) loopt tijdens de hele voorstelling in een pakje rond dat maar weinig om het lijf heeft. Lissy Sloots speelt de mysterieuze Joanne die veel met haar rug naar het publiek toestaat. Petra Kemper heeft duidelijk geoefend op haar aanstekelijke schaterlach, die ze meermalen tijdens de voorstelling laat horen. Vooral Edna Louise, gespeeld door Irma Keijzer, is slachtoffer van haar meedogenloze opmerkingen. Keijzer raakt als schrikkerige en onzekere vrouw geen moment uit haar rol. Ellie van Montfort en Eva Kluit hebben maar een kleine rol. Toch sluiten ze het indrukwekkende toneelstuk uitstekend af. Lees verder

01 mrt

Bloedverwanten (Vruchtwater / Surprise, surprise / Het weldadigheidsfeest / Icarus of de lucht is blauw en ook de zee)

d’Ye en De Brug werken eenakters ‘Bloedverwanten’ niet ver genoeg uit

Toneelverenigingen d’Ye en De Brug sloegen dit weekend tijdens het opvoeren van vier eenakters onder de naam ‘Bloedverwanten’ de handen ineen. Toneelvereniging De Brug uit Monnickendam heeft geen eigen locatie meer sinds het verenigingsgebouw aldaar gesloopt werd, vandaar dat d’Ye haar culturele bloedverwant uitnodigde mee te spelen in deze productie. De vier stukken die ten tonele gevoerd werden hebben zowel hetzelfde thema – verstoorde relaties – als dezelfde regisseur, Hans Keijzer. Vier aparte stukken dus die allen een verstoorde relatie (vader-zoon, broer-zus, vriend-vriendin) op verschillende manieren laten zien. Het eerste stuk is een dialoog van een ongeboren tweeling, waarin geprobeerd wordt een invalshoek te bieden aan hoe de relatie tussen broer en zus in een vroeg stadium zou kunnen zijn. Broer en zus praten onder andere over kleding, vriendjes en de puberteit. Hierover ontstaat meteen een duidelijk meningsverschil, volgens de twee zelf een gevolg van hun verschillende sekse. Dit lijkt een interessant gegeven: niemand weet immers wat en of embryo’s denken en een verschil in opvatting tussen man en vrouw is voor velen zeer herkenbaar. Het is echter jammer dat dit gegeven niet verder wordt uitgewerkt en dat de aandacht in plaats daarvan gaat naar decor, kostuums en speelstijl. De twee spelen voor een geïmproviseerde vagina, een roze ovaal met opening, in dikke huidskleurige pakken en praten tegen elkaar met kinderlijke stemmetjes. Lees verder

01 feb

Truste, mam

truste‘Truste, mam’ is prachtig slot van Eenakterfestival

Het tweede stuk onder leiding van Keijzer was van een heel ander kaliber. Het drama ‘Truste, mam’ van schrijfster Marsha Norman werd een bijzonder eindstuk van het eenakterfestival. Het verhaal concentreert zich op de uren voor de zelfmoord van Jessie Cates. Ze is haar levenseinde al maanden aan het voorbereiden. Ze wil aan haar moeder uitleggen wat ze zal doen en waarom. Er volgt een gevecht in woorden tussen twee vrouwen waarin de meest elementaire vragen worden gesteld. De ene doet al het mogelijke om door te dringen tot de andere. d’Ye-speelsters Maartje Sloots en Ellie van Montfort maakten er samen een prachtige voorstelling van met intens doorleefd spel. Het rauwe realisme dat de schrijfster wil weergeven, werd met de spelopvatting van Sloots toch menselijk en bijna acceptabel.
NNC, Annemiek Nuijens


Uitgevoerd: februari 2003 (Dorpshuis Ilpendam)
Spelers: Ellie van Montfort, Maartje Sloots
Regie: Hans Keijzer

 

 

07 apr

De laatste fatsoensrakker

d’Ye op dreef in ‘De laatste fatsoensrakker’

affichefrNa het serieuze stuk Familie besloot toneelvereniging d’Ye voor haar voorjaarsstuk iets lichters op de planken te brengen. Het werd een toneelstuk van oude bekende Neil Simon, ‘The Last of the Red Hot Lovers’, een stuk voor vier acteurs. Voor de Nederlandse versie van het stuk, ‘De laatste fatsoensrakker’, maakte de toneelvereniging gebruik van een vertaling door Annie M.G. Schmidt. Barney Cashman is 47 jaar en al 23 jaar getrouwd met zijn schoolvriendinnetje Thelma. Hij houdt veel van haar, maar de laatste tijd heeft hij moeite met het idee maar één vrouw gehad te hebben in zijn hele leven. Voor één keer zou hij graag eens ‘toegeven’ aan een andere vrouw. Met deze gedachte pikt hij om de beurt drie verschillende dames op om een paar wilde uurtjes mee door te brengen in de flat van zijn afwezige moeder. Maar de dingen lopen telkens weer anders dan gepland. Barney Cashman werd met verve gespeeld door Nico Kemper. Als eigenaar van een visrestaurant liep hij strak in pak rond met veel te veel aftershave op zijn handen om de vislucht te verdrijven. Een van de vele komische aspecten rond zijn personage. Kempers spel was zeer vloeiend en natuurlijk. Leuk om te zien was de verandering die Cashman onderging bij zijn buitenechtelijke ontmoetingen. Bij de eerste dame die hij ontvangt is hij een zenuwachtige stumper: hij verfrommelt uit nervositeit haar jas, drentelt wat rond en kraamt alleen maar onzin uit. Bij de laatste ontmoeting is hij echter een soort Casanova en heeft hij duidelijk de touwtjes in handen. De eerste ‘love interest’ van Barney, Elaine Navazio, werd gespeeld door Riet Peereboom. Ze is een aantrekkelijke dame die wel van een drankje en een sigaretje gediend is en ‘lijdt’ aan zogenaamde ‘lustopwellingen’. Ze is al redelijk ervaren als het gaat om buitenechtelijke relaties. Vol zelfvertrouwen zat Peereboom bevallig op de bank in een poging haar slachtoffer te verleiden. Haar woede-uitbarstingen bij het falen hiervan waren erg vermakelijk, onder meer door de bitse uitspraken die ze Barney toeroept (‘Als je romantiek nodig hebt, koop dan maar een gitaar en ga naar Spanje!’). De twee toneelspelers brachten goed over dat de geheime ontmoeting absoluut geen succes was. Lees verder

11 feb

Belle en het Beest

affichebbKinderen leven volop mee bij voorstelling d’Ye

Voor beide voorstellingen ie d’Ye gisteren gaf van ‘Belle en het Beest’ was zeer veel belangstelling. De zaal zat meer dan vol met jeugdige bezoekertjes en hun ouders en zij genoten en griezelden volop bij wat zieh op het toneel afspeelde. Een prins is met zijn paard te ver het bos ingereden en terechtgekomen bij het kasteel van Giftige Gonnie. Zij poetst al jaren haar toverkunst op, wachtend op de ware Jacob. Zou dit hem zijn? Maar welke man trouwt er nu met een heks en dan nog een lelijke ook? Stefan Boegem was een prachtige prins. Hij zag er fantastiseh uit, bewoog zich gemakkelijk en was goed te verstaan. Voufke Hermanides maakte een schitterende creatie van Giftige Gonnie. Ontzettend leuk en fleurig aangekleed, zeer tekstvast en met een krakerig stemgeluid fladderde ze over het toneel. De kinderen waren meteen in de ban van deze verschijning. De tweede scene liet de huiskamer zien van de familie Benedict. Vader Benedict woont daar met zijn drie dochters, Bossie, Bessie en Belle en de huisknecht Harry Hop. Een apart stel. Vader is heel vergeetachtig. Rob de Wijn had veel succes met dit grappige type. De kinderen vonden Harry ook erg leuk en lieten dat duidelijk merken. Harry is eigenlijk verliefd op Belle. Gerro Roskam was geknipt voor de rol van de verlegen Harry. De zusters Bossie en Bessie zijn een paar apart. Lees verder

07 mrt

Er valt een traan op de tompoes

affichetpToneelvereniging d’Ye verdiende meer voor haar spel dan ze kreeg

Na afloop mocht het spelerskwintet van toneelvereniging d’Ye een langdurig applaus en de gebruikelijke bloemen in ontvangst nemen voor het vertoonde spel in de klassieker van Annie M.G. Schmidt. Zeer terecht, want er was een prestatie van formaat geleverd. De vraag rees echter wat bepalend is voor een staande ovatie. Is het Edamse publiek zo kritisch; had Lissy Lutz (dochter Lenny) iets minder nonchalant met de enkele tekstdoublures moeten omspringen of had Hans Keijzer toch wat meer wanddecoraties moeten aanbrengen in het sobere decor? Er is altijd iets dat niet perfect is. Of past het niet om te gaan staan voor euthanasie? Aan het doorleefde spel van kersverse oma Ellie van Montfort (Sofie) en Nico Kemper (Ben) heeft het niet gelegen. Het publiek in de volle zaal was muisstil tijdens de emotionele slotscenes. Schrijfster Annie M.G. toonde zich twintig jaar geleden met het thema een durfal. Euthanasie was toen een nauwelijks besproken onderwerp. Nu nog, hoewel meer gereguleerd, is vrijwillige levensbeeindiging, een moeilijk item. In dit stuk wordt met veel inzicht in de materie omgegaan met ziekte, dood en menselijke emoties. Lees verder