1989 - d'Ye speelt

07 sep

Wacht tot het donker is (Wait until dark)

Knappe uitvoering thriller Edamse toneelclub d’Ye

“Hebben mannen slechtere ogen dan vrouwen?” Léon Tol in het programmaboekje van “Wacht tot het donker is”)
Foto: Marco Bakker

Tot op het laatste moment zat het publiek geboeid en doodstil te kijken naar de spannende, sinistere thriller over een jonge fotograaf die zonder dat hij dat aanvankelijk in de gaten heeft betrokken raakt bij drugs-smokkel. De man neemt van een onbekende op het vliegveld een pop aan. Als hij thuiskomt bij zijn blinde vrouw, blijkt de pop vol drugs te zitten. Het duurt dan ook niet lang voordat de gangsters zich laten zien en de spanning toeneemt. De absolute ster van de avond was Debby Besseling, die de blinde vrouw ontroerend, maar ook standvastig op het toneel zette. Wim Bak en Hans de Jong speelden hun gangsterrollen prima sinister. Een onverwacht mooie bijrol werd gespeeld door de regen. In werkelijkheid regende het gisteravond eens niet in Edam, maar tegen het raam kletterde de ene bui na de andere. En dat paste uitstekend bij het huzarenstukje van een decor dat de toneelbouwers gisteren hadden neergezet. Lees verder →

01 mrt

De zeven druppels

Luidruchtig kinderplezier om “De zeven druppels” van d’Ye

De zaal van het Damhotel was gistermiddag haast te klein voor het laaiende enthousiasme van het Edamse jonge volk, dat genoot van het kindertoneelstuk “De zeven druppels”, dat toneelvereniging d’Ye op de planken bracht. Zowel bij de eerste als de tweede voorstelling was de zaal vol. “De zeven druppels” werd geregisseerd door Paul de Boer. Er viel veel te genieten: een prima stuk en dito spelers met kostelijke types, creatieve decors en mooie kostuums. Iedereen genoot zicht en hoorbaar van het vrolijke en spannende sprookje. Hans Keijzer maakte een ware creatie van zijn rol als sultan Broek II, een goedmoedig en rechtvaardig man, die net even slimmer is als het om bedriegers gaat. Dat merkt koopman Aboelgeld aan den lijve als hij zich door zijn begerigheid gedreven armer voordoet dan hij in werkelijkheid is. Een prima rol van Lex Bos die later ook te zien was als de groot getoverde clownspop. Wim Bak maakte iets moois van zijn rol van statige grootvizier die op een vliegend tapijt met de snelheid van het geluid naar Warmerbroek vliegt. Opvallend was dat Bak zeer alert was op kleine details in het spel: als rechterhand en secretaris van de sultan schreef hij consequent van rechts naar links. Lees verder →

01 mrt

Oud speelgoed

Bevrijdende lach en diepe ontroering in boeiend stuk

Riny Lacunes, Nico Kemper en Wim Bak onder het podium van het Damhotel: krap, maar knus.
Foto: Marco Bakker

Toneelvereniging d’Ye leverde het afgelopen weekend een bijzonder knap staaltje van toneelkunst in het boeiende stuk “Oud speelgoed” van Chiem van Houweninge. De toneelspelers hielden hun publiek een paar uurtjes volkomen in de ban. Momenten van diepe ontroering werden afgewisseld door een bevrijdende lach. Met de keuze van dit stuk heeft d’Ye het zich bepaald niet gemakkelijk gemaakt. Regisseur Léon Tol wist zich met deze productie prima te revancheren. In “Oud speelgoed” draait het hoofdzakelijk om een oude, aan de drank verslaafde vrouw. In haar gloriejaren was zij een internationaal beroemde revue-artieste die optrad als Rosalie met haar swingende saxofoon. Om gezondheidsredenen moest ze een streep onder haar theaterwerk zetten, een drama dat ze nooit heeft kunnen verwerken. Als het verleden haar te machtig wordt grijpt ze naar de fles om vervolgens op de stoffige rommelzolder, temidden van oud speelgoed en schilderijen, de klok zo’n dertig jaar terug te zetten. Dan waant ze zich de diva van weleer die voor een groot publiek optreedt. Voufke Hermanides-bij ’t Vuur schitterde als de oude Rosalie, een rol die haar op het lijf is geschreven. Groots en ontroerend was ze vooral als ze de metamorfose van oude slons naar revueartieste ondergaat. Met een door de drank geteisterde stem zong ze live een song uit haar glorietijd, terwijl ze de saxofoon levensecht bespeelde. Het was knap deze rol zonder overdreven dramatiek te spelen. Riny Janssen en Nico Kemper namen de rollen van Kiki en Frank Boreel voor hun rekening. Voor hen de eerste keer dat ze zich aan zo’n grote rol mochten wagen. Beiden leverden heerlijk fris spel. Riny Janssen speelde op overtuigende wijze het jonge, spontane vrouwtje. Nico Kemper was voortreffelijk als de enigszins behoudende jonge kerel. Rest nog een compliment aan het adres van de decorbouwers: hun werk was de open doekjes meer dan waard. Lees verder →