1988 - d'Ye speelt

01 sep

Drie is teveel

Te drastisch inkorten laat klucht als nachtkaars uitgaan

“Drie is teveel”, het regiedebuut van Léon Tol
Foto: Marco Bakker

De uitvoering was de eerste kennismaking met de nieuwe regisseur Léon Tol. Vooral voor de pauze wist d’Ye de zaal tot ware lachsalvo’s te verleiden en werd er goed en met veel vaart geacteerd. Daarna was de vaart eruit en veranderde de humor in oubolligheid. De regisseur had de tekst met maar liefst een derde deel ingekort. Nu is een klucht een vaak onderschatte materie. Als er dan ook nog zo erg in wordt gesnoeid is het geen wonder dat het geheel als een nachtkaars uitgaat. Jammer, want d’Ye heeft al meermalen bewezen meer in de mars te hebben. Joop Kunst kreeg on-middellijk de lachers op zijn hand. Aan hem is beslist een komiek verloren gegaan. Wat hij aan rolkennis miste, maakte hij dadelijk goed door zijn mimiek of door een onverwacht gebaar. Een uitschieter in het gezelschap was Riet Peereboom die een kostelijke Amerikaanse vertolkte. Ze bleef haar rol heel consequent spelen. Riny Janssen zorgt iedere keer voor een verrassing, zij blijkt voor heel veel rollen geschikt. Deze keer was ze in een dubbelrol te zien. Lees verder →

01 mrt

De sprookjesnacht van Jojo de Clown

Succes met jeugdtoneel: d’Ye trekt vol Damhotel

De bewonderende “Oohs” en “Aahs” toen het doek opging waren een compliment aan de toneelbouwers, die met eenvoudige middelen en een geraffineerde belichting een soort sprookjesgrot hadden gecreëerd met daarnaast een poppenkast. De maker van de kast is de heer Henk Rijser. D’Ye ziet het jeugdige publiek voor vol aan. Ook deze keer was niets aan het toeval overgelaten: een leuk verhaal met allerlei fragmenten uit overbekende sprookjes, prima rollen die souffleur Ton Hermanides een makkie bezorgden, goed spel en vol smaak en fantasie verzorgde kleding. Jojo de clown was een uitstekende en zeer overtuigende rol van Riet Peereboom, die de kinderen volledig met zich liet meeleven. Riny Janssen zette een bijzonder boosaardige heks op de planken. Ze moet na de twee krachttoeren van zondagmiddag ongetwijfeld last van haar stembanden hebben, zo ging ze in haar rol op. Voor Wijnand Visser was een dubbelrol weggelegd: eerst de vrolijke minstreel, die hij met veel verve bracht, en daarna de niet zo heel snuggere en zeer bekakt sprekende heraut van de koning. Met zijn malle fratsen liet hij de kinderen in de zaal schateren. Lees verder →

01 mrt

Schakels

Toneelvereniging d’Ye brengt ijzersterke première “Schakels”

Nel Bakker, Gé van Oostveen, Ellie van Montfort, Léon Tol en Riny Janssen
Foto: Marco Bakker

D’Ye heeft vrijdagavond het publiek tot ongekend enthousiasme gebracht met de première van “Schakels” van Herman Heijermans. Voor deze uitvoering bij gelegenheid van het vijftienjarig bestaan was het Damhotel extra sfeervol aangekleed. Geheel in de stijl van rond de eeuwwisseling toen Heijermans zijn stuk schreef: kaarslicht, feestelijk uitgedoste mensen, het bedienend personeel gekleed anno 1900. Deze eerste voorstelling was uitsluitend voor genodigden die samen voor ‘een volle bak’ zorgden. Hoezeer het publiek genoot bleek uit de reacties: open doekjes bij de vier prachtige decors en een staande ovatie aan het eind van de avond. Dit stuk was merkbaar intensief gerepeteerd: alle rollen zaten er geheid in en er werd voortreffelijk gespeeld. D’Ye verstond het beurtelings te ontroeren, te laten lachen en tot grote, stille verontwaardiging te brengen. “Schakels”, hoewel al 85 jaar oud, bleek nauwelijks iets aan actualiteit te hebben ingeboet: alle ingrediënten waren aanwezig: genegenheid, jaloezie, achterdocht,hebzucht, hypocrisie en een diepe minachting van sommigen voor de gevoelens en de leefomstandigheden van anderen. Het verhaal draait om de smid Pancras Duif, die zich met keihard werken een goede positie in de maatschappij heeft veroverd, maar die zijn verleden als doodgewone volksjongen nooit heeft vergeten. Anders is het met zijn vier kinderen en hun aanhang, die, gewend aan grof geld verdienen, de meest elementaire normen uit het oog verliezen. Vooral als de oude Pancras de touwtjes uit handen geeft en tot een man wordt die alleen goed is als toekomstig erflater. Pancras, ondanks zijn opgewekte aard als weduwnaar een eenzaam man, zorgt dan voor een lont in het kruitvat door aan te kondigen zijn jonge huishoudster te willen trouwen. Lees verder →