1977 - d'Ye speelt

D’Ye bracht goed spel in matig stuk

Aafke Bootsman, Peter Keijzer, Nel Bakker en Jan Tol
Foto: Gerard Jansen

Een matig stuk, zo moet het blijspel “Bloemen voor Barbara” toch zeker wel omschreven worden. Te weinig humor, nauwelijks karakters en een verhaal waarbij de ene uitvlucht de andere moet goedmaken. Een opeenstapeling van cliché’s, die afkomstig lijken te zijn uit andere blijspelen. De bekende rolverdeling met een van overspel betichte huisvader, een vermomde politie-inspecteur en de altijd goed voor een lach zijnde dienstbode. Voeg daar aan toe dat het stuk zich uiteraard in gegoede kringen afspeelde en het is duidelijk dat deze keus van stuk niet de meest gelukkige was. Niettemin, de groep bracht het prima. Men maakte er meer van dan er aan tekst in zat en dat is een goed compliment. Uitschieters waren vooral Nel Bakker in de rol van een weduwe met poen en Voufke bij ‘t Vuur als de slagvaardige dienstbode Bertha. Daarbij mag ook de debuterende Aafke Bootsman genoemd worden. Het gemak waarmee zij zich over het podium bewoog, de flair bij het spreken, bijzonder goed. Compliment voor Joop Kunst, die met dit stuk zijn debuut als regisseur maakte. Vaste regisseur Jan de Boer was een keer verhinderd en het experiment met Joop bleek uitstekend te lukken. Het hele podium werd in beslag genomen en zeker de tweede avond zat er voldoende vaart in het spel. Overigens is het wat Joop betreft een eenmalig experiment: ‘Ik sta toch liever zelf op de planken.’ Kunst is van plan een regiecursus te doen maar zelfs dan zal het spelen hem toch liever zijn. Moet nog vermeld worden dat in het hokje souffleuse Rie Hermanides zat en dat de heer Koekoek uit Baarn het grimeerwerk voor zijn rekening had genomen. Lees verder →

De onbetaalbare loodgieter

D’Ye speelde het blijspel “De onbetaalbare loodgieter”

Gezegd moet worden dat men voor het spel van de vereniging heel wat meer waardering kon hebben dan voor het stuk zelf. Regisseur Jan de Boer Azn. heeft er met de spelers alles aan gedaan om van het stuk te maken wat er van te maken viel, en er stonden een paar prachtige karakters op het toneel. Een eigenaardig stuk, geschreven door H. van Wijngaarden. Een directeur van een puddingpoederfabriek gaat scheiden van zijn vrouw. Althans, hij gaat voor een paar maanden naar Australië. Zijn vrouw moet in die tijd maar aantonen dat ze in staat is om eindelijk eens wat meer zelfstandigheid te tonen. Vrouw en dochter blijven dus achter. Man net vertrokken, komt er een telegram van oom Dirk uit Australië. Hij is gearriveerd op Schiphol en komt nu vast zijn erfenis regelen. Degene die het meest van hem weet heeft ook de meeste binding met hem en zal dan ook het best bedacht worden. Daarom komen er ook een samenwonende broer en zus van oom Dirk naar het huis van de puddingfabrikant. Zij is de huichelachtigheid en de gierigheid zelve en hij zit danig onder de plak, maar zou het liefst uit de band springen. Vrouwtje Pudding dik in paniek, want als ze zegt dat ze gescheiden is, krijgt ze helemaal niets van de poen.Toevallig komt er een loodgieter langs die een klus moet doen. Die lijkt als hij zijn bril afzet en zijn snor afscheert sprekend op haar man. Dus wordt ie door de vrouw gehuurd om voor haar man te spelen. Maar bril af is ook bijna niets kunnen zien. Schemerlampen worden dan aangezien voor vrouwen en meer van die gein. Enfin, na de nodige intriges, misverstanden en andere kolder valt vriend loodgieter door de mand. Maar niet alleen de loodgieter, vrijwel het hele gezelschap. Wat blijkt? De loodgieter en de fabrieksdirecteur blijken een en dezelfde persoon. Dat blijkt niet de enige clou. Oom Dirk, broer en zus van oom Dirk, plus de bazige vrouw van de loodgieter blijken leden van een plaatselijke toneelvereniging en het hele verhaal is in scène gezet om de vrouw van de puddingfabrikant een lesje te leren. En ja, eind goed al goed, uiteraard. Twee opvallend sterke rollen in dit blijspel werden gespeeld door Anneke van Overbeek als de vrouw van de directeur en vooral door Elly de Zwaan, die de rol van een recht-voor-zijn-raapse dienstmeid in Huize Pudding speelde. Zij zette die rol met zoveel flair neer dat zij ook bleef boeien wanneer ze geen tekst hoefde te spreken. Lees verder →