Drie is teveel

Te drastisch inkorten laat klucht als nachtkaars uitgaan

“Drie is teveel”, het regiedebuut van Léon Tol
Foto: Marco Bakker

De uitvoering was de eerste kennismaking met de nieuwe regisseur Léon Tol. Vooral voor de pauze wist d’Ye de zaal tot ware lachsalvo’s te verleiden en werd er goed en met veel vaart geacteerd. Daarna was de vaart eruit en veranderde de humor in oubolligheid. De regisseur had de tekst met maar liefst een derde deel ingekort. Nu is een klucht een vaak onderschatte materie. Als er dan ook nog zo erg in wordt gesnoeid is het geen wonder dat het geheel als een nachtkaars uitgaat. Jammer, want d’Ye heeft al meermalen bewezen meer in de mars te hebben. Joop Kunst kreeg on-middellijk de lachers op zijn hand. Aan hem is beslist een komiek verloren gegaan. Wat hij aan rolkennis miste, maakte hij dadelijk goed door zijn mimiek of door een onverwacht gebaar. Een uitschieter in het gezelschap was Riet Peereboom die een kostelijke Amerikaanse vertolkte. Ze bleef haar rol heel consequent spelen. Riny Janssen zorgt iedere keer voor een verrassing, zij blijkt voor heel veel rollen geschikt. Deze keer was ze in een dubbelrol te zien.
NNC, Janny Boelens-Boss

Uitgevoerd: najaar 1988
Spelers: Hans de Jong, Anneke van Overbeek, Debbie Besseling, Wim Bak, Joop Kunst, Hans Keijzer, Riet Peereboom, Gé van Oostveen, Kees Mooijer, Riny Janssen, Nico Kemper
Regie: Léon Tol
Souffleuse: Voufke Hermanides
Licht & Geluid: Maarten Groot, Jan van Dijk
Decor: Han Broeze, Mink Broeze, Arnold Rob, Jouke Deen, Louis Jurka