De knecht van twee meesters
d’Ye verandert gymzaal in een heus apenparadijs
Bezoekers van de toneelvoorstelling van d’Ye bevonden zich zaterdagavond in een heel andere wereld. De tien spelers van de toneelvereniging wisten met hun vertolking van het commedia dell’arte stuk ‘De knecht van twee meesters’ een sfeer te scheppen die de bezoekers nog de hele avond vasthield. Al bij binnenkomst weet d’Ye de juiste sfeer te scheppen. De bezoekers, die de technische school Zuiderzee binnentreden, worden verwelkomd door een apenoppasser in een blauwe tuinbroek. Terwijl een geloofwaardig verhaal verteld wordt, over ontsnappende apen, brengt de oppasser het publiek naar de tribune. Een avond volop genieten van allerlei ‘apenstreken’ staat voor de boeg.
Tierende apen
Het is best even schrikken als de voorstelling begint en tien schreeuwende en tierende apen rondspringend binnen komen rennen. Een enkele aap stormt het publiek in, net voordat de oppasser hem in zijn kraag kan grijpen. Een voor een rennen ze het decor in, bestaande uit de halve inboedel van een gymzaal. Een kast, twee trampolines en een paar banken, met daaronder een emmertje vol pinda’s, vormen een waar apenparadijs. De apen nemen plaats op de toestellen. De vele ‘oohs’ en ‘aahs’ en de ‘apenbewegingen’ overtuigen het publiek van het enthousiasme van de tien spelers. Tot verbazing van de kijkers blijken de apen veel menselijke eigenschappen te bezitten. Het verhaal, vol kenmerken van een blijspel, begint.
Vreemdeling
Clarice, de dochter van mevrouw Pantalone di Bisognosi, staat op het punt te trouwen met haar grote liefde Silvio Lombardi. Een vreemdeling gooit echter roet in het eten. Federico Rasponi, de man aan wie Pantalone haar dochter beloofd heeft, blijkt nog te leven en staat ineens voor de deur. Het huwelijk van Clarice en Silvio kan niet doorgaan. Stuk voor stuk zetten de spelers overtuigende apen neer. Door de vele geluidjes en het springen over de toestellen, moet het publiek steeds weer lachen. Vooral Paul van Kaathoven, alias Silvio, weet met zijn rol als aap de bezoekers steeds weer op de lachspieren te werken. Ook de hoofdpersoon, Mark Spaans, die Truffaldino speelt, de knecht van twee meesters, doet een flinke duit in het zakje. Dit vooral door zijn grappige gezichtsuitdrukkingen en droge opmerkingen. Toch wordt er niet alleen gelachen tijdens de voorstelling. Een paar dramatische scènes worden neergezet door Simone de Boer en Lissy Sloots. Hun expressieve spel zorgt voor enige emotie. Toch loopt de spanning niet enorm hoog op. De ‘apenstreken’ fluiten de kijker steeds weer terug naar de werkelijkheid. De bewegingen, door de knieën, laag bij de grond, vallen erg op. Geen enkele keer worden de spelers verleid de benen te strekken. Ook blijven de tien apen constant in het zicht van het publiek, waardoor het spel niet gestopt kan worden. De acteurs lijken hier geen enkele moeite mee te hebben en blijven constant in hun rol. Zelfs als het publiek een luid applaus geeft, kunnen sommigen het niet laten flink in het rond te springen.
NNC, Elly Molenaar
Publiek geniet van aapjes kijken
Na zoveel producties is het lovenswaardig dat de spelers van d’Ye het publiek keer op keer blijven verrassen. De uitvoering van de klassieker ‘De knecht van twee meesters’ van Carlo Goldoni kan met recht de kroon op het werk van de jubilerende toneelvereniging genoemd worden. In de aankondigingen werd een hele bijzondere uitvoering beloofd en aan de reacties van het publiek te merken is dat in ieder geval gelukt. Vooral de gedrevenheid van de spelers, het oprechte enthousiasme en de aanstekelijke apenstreken zorgden voor veel vermaak. Door de vaart en dynamiek bleef het stuk tot het einde aan toe boeien.
Het Weekblad
Toneelstuk ‘De knecht van twee meesters’ brengt bezoekers in de apenwereld
Verrassend, kleurrijk en heel iets anders dan het publiek doorgaans op het toneel te zien krijgt bij toneelvereniging d’Ye. Dit kan men als bezoeker van het stuk ‘De knecht van twee meesters’ wel zo betitelen. Het is geen drama of blijspel, maar als publiek waant men zich in de jungle met apen die krijsend in het rond rennen en veel herrie maken. Een stuk tussen volwassen en jeugdzijn in. De openingsscène kende al veel verbazing door de opkomst van krijsende aapmensen, begeleid door twee oppassers, die zo de apenkooi binnenstappen. Het decor bestaat uit klimmateriaal (voor het apenspel) en een hek als afrastering. Even had het publiek het gevoel – en zeker bij de inleiding van het stuk – ‘als het zo maar niet blijft tot het einde’. Maar gelukkig veranderde dit al snel met prachtige spelmomenten, dubbelzinnig taalgebruik, onwetendheid en misverstanden. Het uitbeelden van de apenmanieren werd voortreffelijk door de leden van toneelvereniging d’Ye neergezet. Dit ging gepaard met gekrijs, aapgeluiden, vlooien zoeken, de aanwezige leiders en lenigheid. Toneelvereniging d’Ye kende bij dit stuk vijf debutanten. Zij lieten tijdens deze voorstelling een goede en sterke indruk achter wat betreft hun acteertalent. Vooral Mark Spaans (de knecht) deed het voortreffelijk, zonder overigens de andere acteurs tekort te doen. Mark mocht een hoofdrol vertolken, en dan ben je meer in beeld als de collega-acteurs, zodoende. Fantastisch om te zien was enkele malen een opstand van de apen bij een ruzie, zoals dit bij de echte apen ook waarneembaar is. Het ging er niet altijd zachtzinnig aan toe want er werd de hele avond geklauterd en gesprongen op de klimmaterialen, zoals het een aap betaamt. Dus van de acteurs werd de nodige lenigheid en uithoudingsvermogen gevraagd. Wat ook niet ontbrak waren de pelpinda’s op het decor, maar ook in de pauze voor de bezoekers. De pelpinda’s werden geserveerd bij het gebruik van een kopje koffie of een drankje. Zeer mooi waren de uitdossingen van de spelers. Zij droegen prachtige volharige pruiken, hetgeen echte jeuk bezorgde bij de acteurs. Daarnaast prachtige kleding en opvallende schmink, waar bij de spelers de blik van de ogen beter tot uitdrukking kwam. Dit keer op het podium geen doek of een houten decor, maar gymtoestellen en een tribune als zitplaats. Het was een stuk waarbij de spelers zich goed in konden uitleven. Een compliment is zeker op zijn plaats aan eenieder die aan dit jubileumstuk hebben meegewerkt.
NIVO
Uitgevoerd: November 2003
Spelers: Paul van Kaathoven, Martine Hamstra, Lissy Sloots, Marjolein Schilder, Jitske Ooms, Mieke van Reede, Mark Spaans, Simone de Boer, Big Ben Kuenen, Ben Kuenen
Regie: Het regieteam
Licht & Geluid: Maarten Groot, Mink Broeze
Kleding: Carla Kienhuis
Decor: Henk van Montfort, Arjan Buijten, Erik Vlugt