Categoriearchief: Recensie

25 apr

Welkom in het bos

d’Ye wil met ‘Welkom in het bos’ ook nieuw publiek aantrekken

welkombos‘De groep durft ook iets anders’
EDAM – In het Damhotel ging afgelopen weekend het nieuwe voorjaarsstuk van de Edamse toneelvereniging d’Ye in première. Met het absurdistische stuk ‘Welkom in het Bos’ van schrijver/regisseur Alex van Warmerdam, bekend van films als ‘Grimm’ en ‘Abel’, heeft de groep gekozen voor een gewaagde voorstelling, waarbij het publiek naast een avond vol humor ook geconfronteerd wordt met de donkere kanten van de samenleving. “Het is gedurfd toneel”, aldus Karlo Severdija. “Daarbij komt ook de brutale kant aan bod. Soms voel je de gruwelijkheden in de lucht hangen.” Severdija werkt nu voor de derde maal samen met d’Ye. Waar de voorgaande jaren de leescommissie van de toneelvereniging het uit te voeren toneelstuk koos, droeg Severdija dit jaar echter zelf de keuze aan. “De vorige stukken waren zeker niet slecht, maar met die teksten had ik niet zoveel te zeggen. d’Ye is een groep die het aandurft iets anders op te voeren dan een gewone klucht, om Edam een beetje te shockeren. Maar dat moet je niet alleen durven, dan moet je ook doen.” Met ‘Welkom in het bos’ gebeurt dat volgens de regisseur zeker. Het stuk is een eigentijds sprookje met absurdistische invulling. Lees verder →

01 mrt

De sprookjesnacht van Jojo de clown

jojo-afficheKleurrijk kinderspel van Toneelvereniging d’Ye

Alle drie de jeugdvoorstellingen “De Sprookjesnacht van Jojo de Clown”, ten tonele gebracht door toneelvereniging d’Ye afgelopen weekend in het Damhotel, waren uitverkocht. Het jeugdtoneelstuk had veel overeenkomsten met het aloude sprookjesverhaal “Assepoester”, die haar muiltje verloor op de trappen van het paleis, maar dan in een eigentijdse versie gegoten met als hoofdrol Jojo de Clown. Aan spanning en doorlopende reacties vanuit de aanwezige jeugd, ontbrak het niet. Veel kinderen gingen helemaal in het toneelstuk op, wat genoeg zegt over het acteertalent van de leden van d’Ye. Mede door de prachtige kleurrijke kostuums, pruiken en decor kreeg het sprookjesbeeld nog veel meer waarde aan het toch al mooie geheel. Riet Peereboom kreeg de mooie hoofdrol van Jojo de Clown toebedeeld, wat zij in een echt clownskostuum fantastisch deed en uitbeeldde. Ook Erik Vlugt als Heraut wist de kinderen, net als Riet Peereboom, geheel mee te nemen in het verhaal. Wat niet veel voorkomt was dat Voufke Hermanides (als heks) en haar twee dochters José (Assepoester) en Jitstke (Sneeuwwitje) in een stuk samen speelden, wat hen prima afging. Verder speelden mee Hans de Jong, Pauline Kuenen en Rik Duyvendak, die hun rollen heel goed vertolkten. Regisseur Paul de Boer had eveneens een kleine rol, zonder gesproken tekst, zichzelf toebedeeld. Lees verder →

26 nov

Come back to the 5 and dime Jimmy Dean, Jimmy Dean

jimmy deanToneelvereniging d’Ye met uitmuntende ‘Jimmy Dean’

Een kleurrijk, origineel en boeiend toneelspel van d’Ye in Nohol. De verschillende karakters werden voortreffelijk gespeeld en zelfs de drie bandleden, die de live muziek verzorgden, lieten hun acteertalenten niet achterwege. De deuren gaan open en het publiek baant zich een weg over het met zand bestrooide toneel. Omdat de tribune grotendeels gelijkvloers is, maken sommigen zich al snel zorgen of ze alles wel goed kunnen zien. Als de spelers eenmaal op het podium staan en hun rollen vertolken, wordt dat gevoel echter snel weggevaagd. Iedereen wordt meegevoerd in het verhaal vol intriges en emoties. “Jimmy Dean, Jimmy Dean, waar ben je?”, roept Riet Peereboom alias Juanita vanachter de bar. Zij en moeder Mona maken zich zorgen om de ‘zwakzinnige’ jongen die er in zijn eentje vandoor is. Al snel komen vier andere vrouwen binnenlopen, op de twintigste sterfdag van hun idool James Dean. Zoon Jimmy blijkt een grote rol te spelen in de lange reeks verborgen geheimen die aan het licht komen. Af en toe zingen de vrouwen met z’n allen een lieed. De godsdienstige Juanita gaat bij die scènes volledig uit haar dak, tot groot genoegen van het publiek. Ook Martine Hamstra , die Sissy speelt, weet hoe ze de bezoekers aan het lachen moet krijgen. Ze speelt met veel passie en komt daardoor heel overtuigend over. Vooral bij Mona, vertolkt door Steffie van Montfort, lopen heden en verleden door elkaar. De kreet die ze slaakt als ze hoort dat James Dean door een ongeluk om het leven is gekomen, is oorverdovend en gaat door merg en been. Joe (Steven Boegem) loopt tijdens de hele voorstelling in een pakje rond dat maar weinig om het lijf heeft. Lissy Sloots speelt de mysterieuze Joanne die veel met haar rug naar het publiek toestaat. Petra Kemper heeft duidelijk geoefend op haar aanstekelijke schaterlach, die ze meermalen tijdens de voorstelling laat horen. Vooral Edna Louise, gespeeld door Irma Keijzer, is slachtoffer van haar meedogenloze opmerkingen. Keijzer raakt als schrikkerige en onzekere vrouw geen moment uit haar rol. Ellie van Montfort en Eva Kluit hebben maar een kleine rol. Toch sluiten ze het indrukwekkende toneelstuk uitstekend af. Lees verder →

15 feb

Koezels in het Trollebollebos

trollenbollen-afficheTrol in koud bos zorgt voor warm toneelstuk

De kou die dit weekend tot in het zaaltje van Nohol doordrong, gaf het Trollenbos op het toneel iets realistisch. Met de jassen aan zaten de kinderen van ongeveer vijf tot tien jaar gezellig dicht bij elkaar op houten bankjes. De ouders zaten – ook in jassen – verspreid achterin de duistere zaal op stoelen. Een enkel kind zocht bij de eerste luidruchtig opkomst van Olle de trol (Simone de Boer) direct de veiligheid van een in de buurt zittende ouder weer op toen de trol uit het ‘struikgewas’ kwam. Ze maakte veel indruk, terwijl ze toch heel vrolijk schreeuwend alleen maar mensen in het bos aan het schrikken maakte. Haar uiterlijk, met dik rastahaar en een droevige mond, zorgde voor het angstaanjagende effect. Kort daarvoor waren er drie ruimtewezens van Koezali met hun vliegende schotel in het Trollenbos geland. Zij droegen fraaie kostuums; op een carnavalsfeest zouden ze een kostuumprijs winnen. Koeza (Rik Duyvendak) speelde met een zangerig, zeurderig en bezorgd stemmetje het beste ruimtewezen, zijn planeetgenoten leken ondanks dikke pruiken veel op verklede mensen. In het toneelstuk zaten onopvallende, kleine leermomenten. Menselijke wezens die er anders uitzien. Lees verder →