Recensie - d'Ye speelt

01 mrt

Zo heeft Meu Gerre het gewild

Toneelvereniging d’Ye schoot met “Zo heeft Meu Gerre het gewild” midden in de roos

Jan Besseling en Nel Bakker als Teun en Pleun Kleverkamp
Foto: Gerard Jansen

D’Ye deed zaterdagavond een schot in de roos met een bijzonder amusant blijspel, “Zo heeft Meu Gerre het gewild”. De grote zaal van het Damhotel was eivol en de lachsalvo’s waren het bewijs dat er echt genoten werd van dit toneelstuk. Meu Gerre heeft het tijdelijke met het eeuwige verwisseld en de “liefderijke” erfgenamen komen naar de Garvershof in de hoop een flink graantje mee te pikken. Meu Gerre heeft een heel slim testament opgemaakt. De hele groep moet een maand samen op de boerderij doorbrengen en gezamenlijk het bedrijf runnen. Het is een nogal gemêleerd gezelschap: Meinie Koudewaay (Anneke van Overbeek), een kakmadam uit Den Haag, het echtpaar Teun en Pleun Kleverkamp (Jan Besseling jr. en Nel Bakker), een beetje viezig, een beetje ordinair, verschrikkelijk lui, maar toch wel goedmoedig. Twee rollen, die uitstekend gespeeld werden en die de lachspieren in beweging brachten. Aloysius Mullepad (Joop Kunst), een uiterst zuinige en dove neef, die trouwens goed hoort als het hem zo uitkomt. Joop Kunst kon zich hierin bijzonder goed uitleven. Hij was zonder meer de ster van de avond met prachtige uitspraken, die de hele zaal af en toe plat deden gaan. Dan is er Dolly Oudenhand (Elly de Zwaan), de verwende dochter van een rijke steenfabrikant, die een oogje op de bedrijfsleider heeft en verder Mildred Oomen (Joke Roskam), een nichtje uit Canada, fijn vlot gespeeld. Notaris van Haaften (goed vertolkt door Gerro Roskam) houdt de touwtjes stevig in handen. Halverwege de maand moeten ze allemaal een formulier invullen (want zo heeft Meu Gerre het gewild) met hun wensen aangaande het lot van de boerderij. De meesten willen zo goed en voordelig mogelijk verkopen en dromen al van een zonnige toekomst. Hun houding wordt niet zo gewaardeerd door de huishoudster Gré de Vos (heel goed gespeeld door Frieda de Heer) en de bedrijfsleider (een leuke rol van Jan Tol). Zij vinden het geen plezierig idee dat de mooie boerderij versjacherd zal worden, een plaats waar beiden erg aan gehecht zijn geraakt. Lees verder →

01 mrt

Dingen van de dag

Amsterdams volkstoneel lag d’Ye wonderwel

Jaap Garms als Barend en Voufke bij ‘t Vuur als tante Sjaan
Foto: Gerard Jansen

Zaterdag gaf d’Ye gestalte aan haar lustrumviering met “Dingen van de dag”, een voortreffelijk stuk volkstoneel van J. Hemmink-Kamp. Regisseur Jan de Boer heeft in zijn jonge jaren op de toneelschool gezeten, maar had de tijd en de opvattingen van zijn ouders niet mee, om zijn studie daar te voltooien. Nu beschikt hij over de gelegenheid om de oude wensdroom gestalte te geven, zij het dan als regisseur. Hij functioneert als zodanig niet alleen in Edam, maar ook bij toneelverenigingen in Warder, Middelie en Beets. Het decor was een juweeltje. Een café dat uitziet op de muren van een havenkwartier. Tante Sjaan, goed neergezet door Voufke bij ‘t Vuur, staat duidelijk gespannen achter de tapkast en reageert zich af op haar enige klant, Barend de zeeman, smeuïg gespeeld door Jaap Garms. Oorzaak van de spanning is het wachten op haar pleegdochter Marleen, een spontane creatie van Ellie van Montfort. Rosie, een vrouw uit het leven, een voortreffelijke, op het lijf geschreven rol van Elly de Zwaan, komt het café binnn. Langs het raam passeert een draaiorgel. Nelis de orgelman, Sjaak Kras die duidelijk schik heeft in zijn rol, komt zijn dagelijkse neutje halen. Dan verschijnt de familie van Dalen, uitgebeeld door Joke Roskam en Bram Ooms, een ouder klantenpaar dat bij ieder bezoek hetzelfde programma afdraait, eerst een bakje koffie en dan een klein glaasje. Nadat Sien de buurvrouw, de kwebbel en nieuwsdienst van de buurt, raak door Anneke van Overbeek getypeerd, haar nieuwsgierigheid bevredigd heeft, komt Marleen stralend binnen. Ze is geslaagd voor haar examen. Iedereen zoent iedereen en zij krijgt een halsbandhorloge en een bos bloemen van Sjaan. Als ook Kees, het gesjeesde vriendje van Marleen, gespeeld door Hans Keijzer, van de partij is, gaat iedereen de dansvloer op. Als domper op de feestvreugde komt een arrogant heerschap binnen, dat het geheel met minachting bekijkt. Hij stelt zich voor als Karel de Boer, de oom van Marleen, neergezet door Arno Roskam. Rosie herkent hem als één van haar klanten, “een stuk verdriet”. Hij zal zijn nichtje koste wat het kost weghalen uit het verderfelijke milieu. Lees verder →

01 sep

Bloemen voor Barbara

D’Ye bracht goed spel in matig stuk

Aafke Bootsman, Peter Keijzer, Nel Bakker en Jan Tol
Foto: Gerard Jansen

Een matig stuk, zo moet het blijspel “Bloemen voor Barbara” toch zeker wel omschreven worden. Te weinig humor, nauwelijks karakters en een verhaal waarbij de ene uitvlucht de andere moet goedmaken. Een opeenstapeling van cliché’s, die afkomstig lijken te zijn uit andere blijspelen. De bekende rolverdeling met een van overspel betichte huisvader, een vermomde politie-inspecteur en de altijd goed voor een lach zijnde dienstbode. Voeg daar aan toe dat het stuk zich uiteraard in gegoede kringen afspeelde en het is duidelijk dat deze keus van stuk niet de meest gelukkige was. Niettemin, de groep bracht het prima. Men maakte er meer van dan er aan tekst in zat en dat is een goed compliment. Uitschieters waren vooral Nel Bakker in de rol van een weduwe met poen en Voufke bij ‘t Vuur als de slagvaardige dienstbode Bertha. Daarbij mag ook de debuterende Aafke Bootsman genoemd worden. Het gemak waarmee zij zich over het podium bewoog, de flair bij het spreken, bijzonder goed. Compliment voor Joop Kunst, die met dit stuk zijn debuut als regisseur maakte. Vaste regisseur Jan de Boer was een keer verhinderd en het experiment met Joop bleek uitstekend te lukken. Het hele podium werd in beslag genomen en zeker de tweede avond zat er voldoende vaart in het spel. Overigens is het wat Joop betreft een eenmalig experiment: ‘Ik sta toch liever zelf op de planken.’ Kunst is van plan een regiecursus te doen maar zelfs dan zal het spelen hem toch liever zijn. Moet nog vermeld worden dat in het hokje souffleuse Rie Hermanides zat en dat de heer Koekoek uit Baarn het grimeerwerk voor zijn rekening had genomen. Lees verder →

01 mrt

De onbetaalbare loodgieter

D’Ye speelde het blijspel “De onbetaalbare loodgieter”

Gezegd moet worden dat men voor het spel van de vereniging heel wat meer waardering kon hebben dan voor het stuk zelf. Regisseur Jan de Boer Azn. heeft er met de spelers alles aan gedaan om van het stuk te maken wat er van te maken viel, en er stonden een paar prachtige karakters op het toneel. Een eigenaardig stuk, geschreven door H. van Wijngaarden. Een directeur van een puddingpoederfabriek gaat scheiden van zijn vrouw. Althans, hij gaat voor een paar maanden naar Australië. Zijn vrouw moet in die tijd maar aantonen dat ze in staat is om eindelijk eens wat meer zelfstandigheid te tonen. Vrouw en dochter blijven dus achter. Man net vertrokken, komt er een telegram van oom Dirk uit Australië. Hij is gearriveerd op Schiphol en komt nu vast zijn erfenis regelen. Degene die het meest van hem weet heeft ook de meeste binding met hem en zal dan ook het best bedacht worden. Daarom komen er ook een samenwonende broer en zus van oom Dirk naar het huis van de puddingfabrikant. Zij is de huichelachtigheid en de gierigheid zelve en hij zit danig onder de plak, maar zou het liefst uit de band springen. Vrouwtje Pudding dik in paniek, want als ze zegt dat ze gescheiden is, krijgt ze helemaal niets van de poen.Toevallig komt er een loodgieter langs die een klus moet doen. Die lijkt als hij zijn bril afzet en zijn snor afscheert sprekend op haar man. Dus wordt ie door de vrouw gehuurd om voor haar man te spelen. Maar bril af is ook bijna niets kunnen zien. Schemerlampen worden dan aangezien voor vrouwen en meer van die gein. Enfin, na de nodige intriges, misverstanden en andere kolder valt vriend loodgieter door de mand. Maar niet alleen de loodgieter, vrijwel het hele gezelschap. Wat blijkt? De loodgieter en de fabrieksdirecteur blijken een en dezelfde persoon. Dat blijkt niet de enige clou. Oom Dirk, broer en zus van oom Dirk, plus de bazige vrouw van de loodgieter blijken leden van een plaatselijke toneelvereniging en het hele verhaal is in scène gezet om de vrouw van de puddingfabrikant een lesje te leren. En ja, eind goed al goed, uiteraard. Twee opvallend sterke rollen in dit blijspel werden gespeeld door Anneke van Overbeek als de vrouw van de directeur en vooral door Elly de Zwaan, die de rol van een recht-voor-zijn-raapse dienstmeid in Huize Pudding speelde. Zij zette die rol met zoveel flair neer dat zij ook bleef boeien wanneer ze geen tekst hoefde te spreken. Lees verder →

01 sep

Hoogheid, uw kameel staat voor

Toneelvereniging d’Ye gaf kostelijke opvoering van “Hoogheid, uw kameel…”

De toneelgroep d’Ye zorgde zaterdagavond in het Damhotel voor een dolgezellige avond met de opvoering van het blijspel “Hoogheid, uw kameel staat voor”. Het staat niet te best met het echtelijke leven van Martin (Jan Tol) en Hetty Veldman (Joke Roskam-de Boer). Oorzaak van dit alles is een foto in de krant waarop zij wordt gedoodverfd als de aanstaande bruid van een Oosterse prins. Schuldig aan dit alles is haar vriendin Wilma (Elly de Zwaan-Snoek), die al jaren met de prins corres-pondeert en die hem, toen hij haar om een foto vroeg, bij gebrek aan beter eentje van haar vriendin stuurde. Grote consternatie dus in huize Veldman, die nog groter wordt als een zenuwachtige journalist (Jaap Garms) de deur plat begint te lopen, evenals een zeer onkreukbare vrouwelijke ambtenaar van Buitenlandse Zaken (Anneke Berkhout). Als dan de niet op haar mondje gevallen tante Cora (Voufke bij ‘t Vuur) ook nog ten tonele komt, is de narigheid compleet. De prins (Gerro Roskam) maakt zijn opwachting met zijn lijfwacht (Bram Ooms en stort zich onmiddellijk op de arme Hetty, die hij voor zijn bruid verslijt. Zijn echte geliefde ziet hij niet eens en hij herkent haar niet als zij hem prachtige gedichten begint voor te dragen. Zo geschieden nog een heleboel malle dingen, die de zaak niet eenvoudiger maken. Er komt ook nog een grafdelvende oudheidkundige (Anneke van Overbeek-Akkerboom) bij de familie Veldman, die de prins spreken wil. Na alle vreemde verwikkelingen komt alles gelukkig toch weer goed, zoals het in een blijspel behoort. Lees verder →

01 mrt

De Hoekse en Kabeljouwse twisten

Toneelgroep d’Ye bracht vlot stuk met vaart

De toneelgroep d’Ye kwam zaterdag verrassend goed op de planken met “De Hoekse en Kabeljauwse twisten”, een blijspel in drie bedrijven door D.J. Eggengoor. Het stuk speelt zich af in café “In de luie hoek”, waarvan Truus Hoek (Frieda de Heer) de eigenares is. Ze woont daar met haar zoon Pieter (Sjaak Kras) en opa, een kostelijke rol van Joop Kunst. In het café woont ook nog het hippe dienstmeisje Boukje, een leuke rol van Gerda Tol. Het stuk gaat over twee families, die al generaties lang in onmin leven over een stuk land waarop een varkensschuur stond. Een vete, die kennelijk maar niet wil overgaan, tot Amor om het hoekje komt kijken. Want wat gebeurt? Zoon Pieter Hoek wordt dolverliefd op dochter Stientje Kabeljauw, gespeeld door Maaike Tap. Op zekere dag strijkt mevrouw Adeline van Iependaal, een uitstekende rol van Nel Bakker, in het café neer met haar zeer verlegen sulletje van een zoon (Hans Keijzer), die naar de schone naam Wolfgang Amadeus luistert, want hij is als wonderkind geboren. Moeder Adeline ertroetelt haar zoon op een ziekelijke manier. Hippe Boukje maakt hier gauw een eind aan door flink met hem te flirten en uiteindelijk verliefd op hem te worden, welke gevoelens al gauw beantwoord worden. Van Wolfgang wordt hij Wolf. Van de familie Kabeljauw is Evertje (Gré Slegt) de kijfzieke, bedillerige vrouw des huizes, die het hele gezin goed onder de duim heeft. Haar echtgenoot, een leuke rol van Jan Schardam, heeft niets in te brengen dan lege briefjes. Toch komt er een scheurtje in haar gezag als haar dochter achter haar rug om verliefd blijkt te zijn op Pieter Hoek. Het huis is te klein als ze er achter komt. Adeline merkt ook al gauw dat haar troetelkind zijn affecties verplaatst heeft. Tenslotte komt natuurlijk alles goed, de paren krijgen elkaar, de families verzoenen zich en moeder Evertje belooft in de toekomst een lieve vrouw te worden. Alleen moeder Adeline heeft het nakijken; zij blijft alleen achter. Lees verder →