d’Ye en De Brug werken eenakters ‘Bloedverwanten’ niet ver genoeg uit

Toneelverenigingen d’Ye en De Brug sloegen dit weekend tijdens het opvoeren van vier eenakters onder de naam ‘Bloedverwanten’ de handen ineen. Toneelvereniging De Brug uit Monnickendam heeft geen eigen locatie meer sinds het verenigingsgebouw aldaar gesloopt werd, vandaar dat d’Ye haar culturele bloedverwant uitnodigde mee te spelen in deze productie. De vier stukken die ten tonele gevoerd werden hebben zowel hetzelfde thema – verstoorde relaties – als dezelfde regisseur, Hans Keijzer. Vier aparte stukken dus die allen een verstoorde relatie (vader-zoon, broer-zus, vriend-vriendin) op verschillende manieren laten zien. Het eerste stuk is een dialoog van een ongeboren tweeling, waarin geprobeerd wordt een invalshoek te bieden aan hoe de relatie tussen broer en zus in een vroeg stadium zou kunnen zijn. Broer en zus praten onder andere over kleding, vriendjes en de puberteit. Hierover ontstaat meteen een duidelijk meningsverschil, volgens de twee zelf een gevolg van hun verschillende sekse. Dit lijkt een interessant gegeven: niemand weet immers wat en of embryo’s denken en een verschil in opvatting tussen man en vrouw is voor velen zeer herkenbaar. Het is echter jammer dat dit gegeven niet verder wordt uitgewerkt en dat de aandacht in plaats daarvan gaat naar decor, kostuums en speelstijl. De twee spelen voor een geïmproviseerde vagina, een roze ovaal met opening, in dikke huidskleurige pakken en praten tegen elkaar met kinderlijke stemmetjes. Deze drie elementen maken dit stuk op een oppervlakkiger manier grappig dan wanneer er meer met het onderwerp gedaan zou zijn. Zo raakt ook in het tweede stuk het onderwerp een beetje verscholen doordat er te veel omheen wordt gedaan. De vader-zoon relatie waar het hier om gaat wordt wel goed geïntroduceerd, maar vervolgens niet verder uitgewerkt. Er wordt zoveel meer gepresenteerd dan de verhaallijn van vader en zoon dat deze een beetje zoek raakt. Met name de talrijke typetjes, die overigens wel erg goed neergezet werden, leidden daarbij af. De Brug speelde het derde stuk, waarbij het gebrek aan acteertalent gecompenseerd werd door het enthousiasme van de spelers. De relatie waarover het hier ging, twee verloofden waarvan er één was vreemd gegaan, raakte geheel uit het zicht door overvolle, hyperactieve scènes, gerommel met rekwisieten, instortend decor en opmerkingen waarvan alleen dorpsgenoten de grap inzagen. Een verademing is vervolgens de opening van het vierde stuk: een vader en zoon die aan het vissen zijn, verder niks. Heel mooi stil spel en meteen duidelijk. De liefdevolle manier waarop de vader, Nico Kemper, met zijn verstandelijk gehandicapte zoon, Paul van Kaathoven, omgaat wordt prachtig gespeeld. Het tussenstuk dat dan volgt, het verhaal van Icarus, is weer van eenzelfde heftigheid en met dezelfde soort grapjes als in de eerdere stukken. Het slot daarentegen is rustig, mooi gespeeld, ontroerend en brengt weliswaar geen daverende lach, maar wel een echt gemeende glimlach teweeg.
NNC, Jannet van Lange

Icarus mooi neergezet door d’Ye

Toneelvereniging d’Ye speelde jongstleden zaterdag samen met de Monnickendammer toneelvereniging De Brug vier eenakters in het Damhotel. In de afsluitende eenakter van de Edamse toneelvereniging d’Ye maakten regisseur Hans Keijzer en zijn crew hun goede naam weer waar nadat drie vrolijke eenakters de avond in het Damhotel hadden verluchtigd. Met een prachtig stuk voor twee spelers werd het publiek in het Damhotel eraan herinnerd dat er heel mooi gespeeld kan worden. Het stuk dat al eens op het Singelfestival en in Waterland voor een eenakterwedstrijd te zien was geweest, is door Keijzer grondig aangepakt. Origineel is het stuk geschreven voor kinderen vanaf 4 jaar, maar Keijzer had het goed aangepast voor volwassenen. De vader, Nico Kemper, kon zijn theatrale honger helemaal stillen in de rol van verteller aan zijn geestelijk gehandicapte zoon. Het verhaal van Icarus, die naar de zon vloog en zijn vleugels verbrandde, beeldde hij sterk uit samen met Paul van Kaathoven. Met het eenvoudige decor en licht, waarbij vooral de oplossing voor de zee (drie grote tobbes en wat emmers met water) geniaal was gekozen. Deze afsluitende eenakter werd voorafgegaan door drie lichtere stukken, waarvan ‘Vruchtwater’, over twee embryo’s die de wereld vanuit de moederbuik beschouwden, veel humoristische scènes bevatte, wat door de zaal goed werd opgepakt en gewaardeerd. Het tweede stuk ‘Surprise surprise’ was een wat flauw stuk met veel erg voor de hand liggende typetjes. De Monnickendamse toneelvereniging De Brug bracht vervolgens een hilarisch stuk ‘Het Weldadigheidsfeest’ dat, zoals het hoort, geheel ten onder ging aan lachen, gieren, brullen, struikelen, vallen en opstaan. Terecht had d’Ye het mooie stuk ‘Icarus of de lucht is blauw en ook de zee’ als slot geprogrammeerd, zodat een ieder tevreden naar huis kon gaan.
Stadskrant

Eenakters zorgden voor afwisselend toneelspel

De reden is niet meer na te gaan, wel blijft de vraag waarom de publieke belangstelling voor de vier eenakters ‘Bloedverwanten’ zo matig werden bezocht. Deze vierluik werd ten tonele gebracht door de toneelverenigingen d’Ye en De Brug uit Monnickendam. Dit is nog nooit eerder voorgekomen. Voor degenen die wel de toneelvoorstelling zagen, kan niet anders gezegd worden dan dat er door de spelers/sters goed geacteerd werd in het Damhotel. Alle typetjes en personen werden goed uitgebeeld en gespeeld, met veel inleving daarbij in de rol. De enige kanttekening was dat de eenakter die door De Brug werd gespeeld nogal veel hard geluid en geroep teweegbracht. ‘Surprise surprise’ was naar de mening van de meeste bezoekers het leukste, al zullen de spelers daarmee waarschijnlijk niet geheel instemmen. Paul van Kaathoven, Nico Kemper en José Vlak hadden een opvallende rol in de eenakter, waarin zeer goed werd gespeeld. Er was ook een primeur voor de trouwe viervoeter van Lissy Sloots, die een rol kreeg toebedeeld, zonder geblaf natuurlijk.
NIVO

Uitgevoerd: Maart 2003
Spelers: Vruchtwater: Ed Koorn, Lissy Sloots – Surprise, surprise: Maartje Sloots, Erik Vlugt, Paul van Kaathoven, Nico Kemper, José Vlak, Sita, Ellie van Montfort, Lissy Sloots – Het weldadigheidsfeest: Nel Snoek, Reba Bense, Frank Plas, Hans Broeren, Gerrit Meij – Icarus: Nico Kemper, Paul van Kaathoven
Regie: Hans Keijzer
Licht & Geluid: Maarten Groot, Mink Broeze
Kleding: Carla Kienhuis
Decor: Henk van Montfort, Arthur Karsten, Arjan Buijten, Wim Cornelissens