26 nov

Come back to the 5 and dime Jimmy Dean, Jimmy Dean

jimmy deanToneelvereniging d’Ye met uitmuntende ‘Jimmy Dean’

Een kleurrijk, origineel en boeiend toneelspel van d’Ye in Nohol. De verschillende karakters werden voortreffelijk gespeeld en zelfs de drie bandleden, die de live muziek verzorgden, lieten hun acteertalenten niet achterwege. De deuren gaan open en het publiek baant zich een weg over het met zand bestrooide toneel. Omdat de tribune grotendeels gelijkvloers is, maken sommigen zich al snel zorgen of ze alles wel goed kunnen zien. Als de spelers eenmaal op het podium staan en hun rollen vertolken, wordt dat gevoel echter snel weggevaagd. Iedereen wordt meegevoerd in het verhaal vol intriges en emoties. “Jimmy Dean, Jimmy Dean, waar ben je?”, roept Riet Peereboom alias Juanita vanachter de bar. Zij en moeder Mona maken zich zorgen om de ‘zwakzinnige’ jongen die er in zijn eentje vandoor is. Al snel komen vier andere vrouwen binnenlopen, op de twintigste sterfdag van hun idool James Dean. Zoon Jimmy blijkt een grote rol te spelen in de lange reeks verborgen geheimen die aan het licht komen. Af en toe zingen de vrouwen met z’n allen een lieed. De godsdienstige Juanita gaat bij die scènes volledig uit haar dak, tot groot genoegen van het publiek. Ook Martine Hamstra , die Sissy speelt, weet hoe ze de bezoekers aan het lachen moet krijgen. Ze speelt met veel passie en komt daardoor heel overtuigend over. Vooral bij Mona, vertolkt door Steffie van Montfort, lopen heden en verleden door elkaar. De kreet die ze slaakt als ze hoort dat James Dean door een ongeluk om het leven is gekomen, is oorverdovend en gaat door merg en been. Joe (Steven Boegem) loopt tijdens de hele voorstelling in een pakje rond dat maar weinig om het lijf heeft. Lissy Sloots speelt de mysterieuze Joanne die veel met haar rug naar het publiek toestaat. Petra Kemper heeft duidelijk geoefend op haar aanstekelijke schaterlach, die ze meermalen tijdens de voorstelling laat horen. Vooral Edna Louise, gespeeld door Irma Keijzer, is slachtoffer van haar meedogenloze opmerkingen. Keijzer raakt als schrikkerige en onzekere vrouw geen moment uit haar rol. Ellie van Montfort en Eva Kluit hebben maar een kleine rol. Toch sluiten ze het indrukwekkende toneelstuk uitstekend af. Lees verder

15 feb

Koezels in het Trollebollebos

trollenbollen-afficheTrol in koud bos zorgt voor warm toneelstuk

De kou die dit weekend tot in het zaaltje van Nohol doordrong, gaf het Trollenbos op het toneel iets realistisch. Met de jassen aan zaten de kinderen van ongeveer vijf tot tien jaar gezellig dicht bij elkaar op houten bankjes. De ouders zaten – ook in jassen – verspreid achterin de duistere zaal op stoelen. Een enkel kind zocht bij de eerste luidruchtig opkomst van Olle de trol (Simone de Boer) direct de veiligheid van een in de buurt zittende ouder weer op toen de trol uit het ‘struikgewas’ kwam. Ze maakte veel indruk, terwijl ze toch heel vrolijk schreeuwend alleen maar mensen in het bos aan het schrikken maakte. Haar uiterlijk, met dik rastahaar en een droevige mond, zorgde voor het angstaanjagende effect. Kort daarvoor waren er drie ruimtewezens van Koezali met hun vliegende schotel in het Trollenbos geland. Zij droegen fraaie kostuums; op een carnavalsfeest zouden ze een kostuumprijs winnen. Koeza (Rik Duyvendak) speelde met een zangerig, zeurderig en bezorgd stemmetje het beste ruimtewezen, zijn planeetgenoten leken ondanks dikke pruiken veel op verklede mensen. In het toneelstuk zaten onopvallende, kleine leermomenten. Menselijke wezens die er anders uitzien. Lees verder

07 nov

De knecht van twee meesters

d’Ye verandert gymzaal in een heus apenparadijs

affichedkBezoekers van de toneelvoorstelling van d’Ye bevonden zich zaterdagavond in een heel andere wereld. De tien spelers van de toneelvereniging wisten met hun vertolking van het commedia dell’arte stuk ‘De knecht van twee meesters’ een sfeer te scheppen die de bezoekers nog de hele avond vasthield. Al bij binnenkomst weet d’Ye de juiste sfeer te scheppen. De bezoekers, die de technische school Zuiderzee binnentreden, worden verwelkomd door een apenoppasser in een blauwe tuinbroek. Terwijl een geloofwaardig verhaal verteld wordt, over ontsnappende apen, brengt de oppasser het publiek naar de tribune. Een avond volop genieten van allerlei ‘apenstreken’ staat voor de boeg.

Tierende apen
Het is best even schrikken als de voorstelling begint en tien schreeuwende en tierende apen rondspringend binnen komen rennen. Een enkele aap stormt het publiek in, net voordat de oppasser hem in zijn kraag kan grijpen. Een voor een rennen ze het decor in, bestaande uit de halve inboedel van een gymzaal. Een kast, twee trampolines en een paar banken, met daaronder een emmertje vol pinda’s, vormen een waar apenparadijs. De apen nemen plaats op de toestellen. De vele ‘oohs’ en ‘aahs’ en de ‘apenbewegingen’ overtuigen het publiek van het enthousiasme van de tien spelers. Tot verbazing van de kijkers blijken de apen veel menselijke eigenschappen te bezitten. Het verhaal, vol kenmerken van een blijspel, begint. Lees verder

01 mrt

Bloedverwanten (Vruchtwater / Surprise, surprise / Het weldadigheidsfeest / Icarus of de lucht is blauw en ook de zee)

d’Ye en De Brug werken eenakters ‘Bloedverwanten’ niet ver genoeg uit

Toneelverenigingen d’Ye en De Brug sloegen dit weekend tijdens het opvoeren van vier eenakters onder de naam ‘Bloedverwanten’ de handen ineen. Toneelvereniging De Brug uit Monnickendam heeft geen eigen locatie meer sinds het verenigingsgebouw aldaar gesloopt werd, vandaar dat d’Ye haar culturele bloedverwant uitnodigde mee te spelen in deze productie. De vier stukken die ten tonele gevoerd werden hebben zowel hetzelfde thema – verstoorde relaties – als dezelfde regisseur, Hans Keijzer. Vier aparte stukken dus die allen een verstoorde relatie (vader-zoon, broer-zus, vriend-vriendin) op verschillende manieren laten zien. Het eerste stuk is een dialoog van een ongeboren tweeling, waarin geprobeerd wordt een invalshoek te bieden aan hoe de relatie tussen broer en zus in een vroeg stadium zou kunnen zijn. Broer en zus praten onder andere over kleding, vriendjes en de puberteit. Hierover ontstaat meteen een duidelijk meningsverschil, volgens de twee zelf een gevolg van hun verschillende sekse. Dit lijkt een interessant gegeven: niemand weet immers wat en of embryo’s denken en een verschil in opvatting tussen man en vrouw is voor velen zeer herkenbaar. Het is echter jammer dat dit gegeven niet verder wordt uitgewerkt en dat de aandacht in plaats daarvan gaat naar decor, kostuums en speelstijl. De twee spelen voor een geïmproviseerde vagina, een roze ovaal met opening, in dikke huidskleurige pakken en praten tegen elkaar met kinderlijke stemmetjes. Lees verder