11 jun

Overdwars

overdwars-212x300Met d’Ye dwars door de geschiedenis van Edam

“Pak/mijn hand maar. Ik neem, u mee dwars door de geschiedenis van Edam.” In een smetteeloos wit pak staat de ‘verteller’ tegenover zijn publiek in de Grote Kerk. Hij en de andere leden van d’Ye nemen de toeeschouwers met ‘Overdwars’ inderdaad mee op een reis door de tijd. Op het toneel worden vijf verschillende scènes opgevoerd over vijf historische gebeurtenissen, allemaal in Edam. Bijna 650 jaar geleden verleende graaf Willem V stadsrechten aan Edam. d’Ye wil bijdragen aan dit jubileum met het door verschillende mensen geschreven stuk ‘Overdwars’. De vereniging slaat hiermee de spijker op de kop. ‘Overdwars’ blijkt zowel leerzaam als ontroerend en humoristisch. Drama en hilariteit volgen elkaar in rap tempo op. Vooral de laatste scène, die speelt op oudejaarsavond van 1999, valt bij het publiek in de smaak. Verschillende markante Edammers worden uitgebeeld en de toeschouwers gieren van de lach om de herkenbare opmerkingen. Een tijdbalk in het programmmaboekje maakt duidelijk op welke momenten de verschillende scènes zich afspelen. Daarnaast geeft de verteller steeds uitleg. Graaf Willem V heeft een prominente rol in de eerste scène. De inwoners van Edam zijn op dat moment blij en wel in voor een feestje. Hun dorp is stad geworden. Aan de kostuums is veel zorg besteed. De tweede en derde scène spelen in de zestiende eeuw. Twee gebeurtenissen waarmee Edam destijds te maken kreeg, worden uitgebeeld; het dichtslibben van de haven door de aanleg van de sluis en de overgang van het katholieke naar het protestantse geloof. Vooral de non die alleen achterblijft in de kerk wekt de nodige emoties op. Scène vier is wat luchtiger. Dat maakt de overgang naar het laatste gedeelte van het toneelstuk vloeiender. In café De Knijp aan de Spuistraat zitten bekende personages uit Edam aan de bar. De ene na de andere hilarische opmerking wordt geemaakt en het publiek vermaakt zich uitstekend. Het lijkt wel alsof dat het moment is waarop iedereen heeft gewacht. Herkenbaarheid blijkt het goed te doen bij het publiek, net als grapjes die alleen Edammers begrijpen. ‘Overdwars’ wordt in de Grote Kerk opgevoerd. Een ‘erg sfeervolle locatie voor een toneelstuk met zoveel historische verhaallijnen. Het galmen van de stemmen maakt het soms wel wat lastig te verstaan. Lees verder

01 mrt

Het geheim van de Rommelman

rommelman-afficheToch maar zwaaien naar zoonlief in de zaal

Toneelvereniging d’Ye zet met ‘Het geheim van de rommelman’ een spannend en leuk toneelstuk voor kinderen op de planken. De acteurs leven zich allen goed in hun rol in, zodat ze overtuigend spelen. De kostuums en grime zijn mooi en toepasselijk, evenals de decors. Het jonge publiek wordt extra bij het spel betrokken door vragen van de spelers, maar het roept ook als er niets gevraagd wordt. Diederik Prulbak (Rik Duijvendak) lijkt op het eerste gezicht helemaal geen bange, verlegen jongen, wanneer we hem zien vechten met een droombeeld. Maar zodra de bel van de winnkel gaat, verstopt hij zich zo snel hij kan. Duijvendak geeft met zijn wegkijkende blik en kromme houding zijn verlegenheid goed weer. Als sterke man ziet hij er meer lachwekkend uit dan sterk, maar dat past ook heel goed bij zijn rol. Het bloemenmeisje (Pauline Kuenen) is een vrolijk, huppelig meisje, dat elleen af en toe iet té serieus kijkt. Ze reageert het meest op reacties uit de zaal. Haar sprekende kat (Riet Peereboom) heeft een fraai pantervelltje met bontjas aan en is goed geschminkt. Haar kapsel met kattenoren past daar prachtig bij en uiteraard zijn ook haar bewegingen en houding soepel en katachtig. Lees verder

26 apr

Het geheugen van water: Alles klopt in stuk d’Ye

geheugen van waterAlles klopt in stuk d’Ye

D’Ye toonde wederom een gelukkige hand met de keus voor ‘het geheugen van water’. Het stuk stond als een huis. Een voortreffelijke cast, functioneel en stijlvol decor, prima licht en geluid, alles klopte. Een goed debuut in Edam derhalve voor regisseur Karlo Severdija. De drie hoofdrolspeelsters waren volledig aan elkaar gewaagd. Zij zijn bijeengekomen in het huis van hun moeder om haar begrafenis te regelen. De oudste dochter, Teresa, neemt de leiding zoals ze dat altijd al gedaan heeft. Zij en haar man hebben een druk bedrijf, maar ze hebben toch altijd tijd vrijgemaakt voor moeder en dat kan ze van haar zusters niet zeggen. Neem nu haar zuster Mary. Die maakt zich nu ook nog erg druk over één van haar patiënten. En dan verwacht ze ook nog haar minnaar, een getrouwd man nota bene. De dames zeggen elkaar eens goed de waarheid. Martina de Lange (Teresa) is een zeer pittige speelster met een mooie heldere toneelstem. Zeer tekstvast en heel zeker van zichzelf. Dat geldt ook voor Simone de Boer als de arts Mary. Moeder hield haar altijd de hand boven het hoofd en daarom heeft zij alleen maar herinneringen aan een prettige jeugd. Teresa ziet dat anders. De opkomst van de derde zuster, Catherine was hilarisch. Als een wervelwind worstelde zij zich vanachter uit de zaal naar voren en met dezelfde vaart vloog de tekst eruit. Mieke van Reede zag er als Catherine zeer hip uit en spel en mimiek waren geweldig. De dames namen beslist geen blad voor de mond en ook in hun spel waren ze zeer lijfelijk aanwezig. Catherine voelt zich nog steeds onbegrepen en altijd tekortgedaan en daarom heeft ze zoveel kwaaltjes. Geregeld een joint en bezoekjes aan een psycholoog moeten haar in balans houden, maar dat is onbegonnen werk. Geweldig was de scène met haar zwager Frank, waar ze aan hing als een vastgekleefde vlieg. Ellie Grin vertolkte prima de dode moeder die alles hoort wat de meisjes over zeggen. En dat niet alleen, ze dient ze nog van repliek ook. Lees verder

25 apr

Welkom in het bos

d’Ye wil met ‘Welkom in het bos’ ook nieuw publiek aantrekken

welkombos‘De groep durft ook iets anders’
EDAM – In het Damhotel ging afgelopen weekend het nieuwe voorjaarsstuk van de Edamse toneelvereniging d’Ye in première. Met het absurdistische stuk ‘Welkom in het Bos’ van schrijver/regisseur Alex van Warmerdam, bekend van films als ‘Grimm’ en ‘Abel’, heeft de groep gekozen voor een gewaagde voorstelling, waarbij het publiek naast een avond vol humor ook geconfronteerd wordt met de donkere kanten van de samenleving. “Het is gedurfd toneel”, aldus Karlo Severdija. “Daarbij komt ook de brutale kant aan bod. Soms voel je de gruwelijkheden in de lucht hangen.” Severdija werkt nu voor de derde maal samen met d’Ye. Waar de voorgaande jaren de leescommissie van de toneelvereniging het uit te voeren toneelstuk koos, droeg Severdija dit jaar echter zelf de keuze aan. “De vorige stukken waren zeker niet slecht, maar met die teksten had ik niet zoveel te zeggen. d’Ye is een groep die het aandurft iets anders op te voeren dan een gewone klucht, om Edam een beetje te shockeren. Maar dat moet je niet alleen durven, dan moet je ook doen.” Met ‘Welkom in het bos’ gebeurt dat volgens de regisseur zeker. Het stuk is een eigentijds sprookje met absurdistische invulling. Lees verder

01 mrt

De sprookjesnacht van Jojo de clown

jojo-afficheKleurrijk kinderspel van Toneelvereniging d’Ye

Alle drie de jeugdvoorstellingen “De Sprookjesnacht van Jojo de Clown”, ten tonele gebracht door toneelvereniging d’Ye afgelopen weekend in het Damhotel, waren uitverkocht. Het jeugdtoneelstuk had veel overeenkomsten met het aloude sprookjesverhaal “Assepoester”, die haar muiltje verloor op de trappen van het paleis, maar dan in een eigentijdse versie gegoten met als hoofdrol Jojo de Clown. Aan spanning en doorlopende reacties vanuit de aanwezige jeugd, ontbrak het niet. Veel kinderen gingen helemaal in het toneelstuk op, wat genoeg zegt over het acteertalent van de leden van d’Ye. Mede door de prachtige kleurrijke kostuums, pruiken en decor kreeg het sprookjesbeeld nog veel meer waarde aan het toch al mooie geheel. Riet Peereboom kreeg de mooie hoofdrol van Jojo de Clown toebedeeld, wat zij in een echt clownskostuum fantastisch deed en uitbeeldde. Ook Erik Vlugt als Heraut wist de kinderen, net als Riet Peereboom, geheel mee te nemen in het verhaal. Wat niet veel voorkomt was dat Voufke Hermanides (als heks) en haar twee dochters José (Assepoester) en Jitstke (Sneeuwwitje) in een stuk samen speelden, wat hen prima afging. Verder speelden mee Hans de Jong, Pauline Kuenen en Rik Duyvendak, die hun rollen heel goed vertolkten. Regisseur Paul de Boer had eveneens een kleine rol, zonder gesproken tekst, zichzelf toebedeeld. Lees verder