erikv - d'Ye speelt

01 mrt

Schakels

Toneelvereniging d’Ye brengt ijzersterke première “Schakels”

Nel Bakker, Gé van Oostveen, Ellie van Montfort, Léon Tol en Riny Janssen
Foto: Marco Bakker

D’Ye heeft vrijdagavond het publiek tot ongekend enthousiasme gebracht met de première van “Schakels” van Herman Heijermans. Voor deze uitvoering bij gelegenheid van het vijftienjarig bestaan was het Damhotel extra sfeervol aangekleed. Geheel in de stijl van rond de eeuwwisseling toen Heijermans zijn stuk schreef: kaarslicht, feestelijk uitgedoste mensen, het bedienend personeel gekleed anno 1900. Deze eerste voorstelling was uitsluitend voor genodigden die samen voor ‘een volle bak’ zorgden. Hoezeer het publiek genoot bleek uit de reacties: open doekjes bij de vier prachtige decors en een staande ovatie aan het eind van de avond. Dit stuk was merkbaar intensief gerepeteerd: alle rollen zaten er geheid in en er werd voortreffelijk gespeeld. D’Ye verstond het beurtelings te ontroeren, te laten lachen en tot grote, stille verontwaardiging te brengen. “Schakels”, hoewel al 85 jaar oud, bleek nauwelijks iets aan actualiteit te hebben ingeboet: alle ingrediënten waren aanwezig: genegenheid, jaloezie, achterdocht,hebzucht, hypocrisie en een diepe minachting van sommigen voor de gevoelens en de leefomstandigheden van anderen. Het verhaal draait om de smid Pancras Duif, die zich met keihard werken een goede positie in de maatschappij heeft veroverd, maar die zijn verleden als doodgewone volksjongen nooit heeft vergeten. Anders is het met zijn vier kinderen en hun aanhang, die, gewend aan grof geld verdienen, de meest elementaire normen uit het oog verliezen. Vooral als de oude Pancras de touwtjes uit handen geeft en tot een man wordt die alleen goed is als toekomstig erflater. Pancras, ondanks zijn opgewekte aard als weduwnaar een eenzaam man, zorgt dan voor een lont in het kruitvat door aan te kondigen zijn jonge huishoudster te willen trouwen. Lees verder →

01 mrt

Klaartje met het aardje naar haar vaartje

Fris en vlot spel in kindertoneel d’Ye

Dat de circusclown Frutsel en het Indiaanse meisje Minnie ruzie maken zoals zij zelf vast ook wel eens doen merkten de Edamse kinderen zondagmiddag in het Damhotel, waar Toneel-vereniging d’Ye “Klaartje met het aardje naar haar vaartje” van Wim Burkunk speelde. Frutsel en Minnie waren uit het circus gegooid, maar zetten hun plagerijen onverdroten voort, daarbij enthousiast geholpen door de honderden kinderen die het Damhotel bevolkten. Het schilderesje Klaartje gaf hen de kans voor haar te poseren en wat klusjes te doen, maar de rust werd wreed verstoord door de komst van een bazige tante en haar goedmoedige echtgenoot. De tante heeft snode plannetjes, maar krijgt uiteindelijk de kous op de kop. D’Ye zorgde ook deze keer voor fris en vlot spel. Jan Besseling speelde een aanbiddelijke stoute clown, die net als het grappige, plaagzieke Indiaantje (Riny Janssen) onmiddellijk de sympathie van de kinderen kreeg. Ellie van Montfort-Lammes was prima op dreef als het zorgeloze schilderesje en Nel Bakker kon als tante een groter compliment krijgen dan één van de kinderen in het publiek zich liet ontvallen: “Zo’n rotwijf!” Lees verder →

01 mrt

Zachtjes met de deuren

D’Ye haalde alles uit Frans blijspel

Deze jongen gaat ervoor: Hans Keijzer als François in “Zachtjes met de deuren”.
Op de achtergrond Marja de Boer als Pinky
Foto: Marco Bakker

“Zachtjes met de deuren” is een typisch Frans stuk. Geen constant bulderende lach, maar voor de aandachtige luisteraar en kijker zijn er meer dan genoeg ingrediënten voor een brede glimlach. Het stuk is door regisseur Pé Mühren verplaatst naar Amsterdam en tekst en types zijn hier en daar aangepast. D’Ye heeft er echt alles uitgehaald. Spel en rolkennis waren behoorlijk tot zeer goed, het decor een plaatje en de aankleding prima verzorgd. Ellie van Montfort speelde de moeder. Vooral door haar spel zat de openingsscene meteen goed. Ellie is erg tekstvast, straalt zekerheid uit en zette een prima rol neer. Datzelfde kan gezegd worden van Hans de Jong als de vader, die af en toe lichtelijk hysterisch wordt van de onge-organiseerde bende in zijn huis. Riny Janssen zette als oudste dochter een lekker brutaal typetje neer. Frank en vrij gespeeld, met een prima rolkennis – in één woord uitstekend. Lees verder →

01 sep

Als een kat op een heet zinken dak

D’Ye ijzersterk in “keihard” spel

Hans de Jong in de rol van zijn leven
Foto: Marco Bakker

D’Ye kwam tot een grootse prestatie met de uitvoering van “Als een kat op een heet zinken dak”, een realistisch drama, dat met moed en vaart werd gebracht. Tennessee Williams heeft in dit stuk tal van taboes cynisch aangepakt en schuwt bij de onderwerpen sexualiteit, on-geneeslijke ziekten en verslaving ruw taalgebruik niet. D’Ye had het lef de zaal een spiegel voor te houden in dit keiharde spel van jaloezie, hebzucht, huichelachtigheid en gebrek aan communicatie. Wie dacht ontspannen naar een gezellig toneelstuk te kunnen kijken kwam dus bedrogen uit. De keuze van het stuk viel niet bij iedereen in de smaak: enkelen verlieten zelfs de zaal. D’Ye slaagde er echter wel in de bedoelingen van Williams trefzeker op het publiek af te vuren. Enkele spelers kwamen hierin tot ongekende prestaties. Het stuk laat een dag zien uit het leven van een rijke plantersfamilie, de dag dat Grote Pappa 65 jaar wordt. Een feest dat ontaardt in een groot drama. Hans de Jong speelde misschien wel de rol van zijn leven als een doodzieke man, die zich aan het leven vastklampt, maar eigenlijk weet dat zijn einde nabij is. Gé van Oostveen-Klein zette heel fraai zijn echtgenote neer, een wat kinderlijke vrouw die niet wil zien wat haar omgeving uitspookt. Anneke van Overbeek overtrof zichzelf in de rol van de sexueel gefrustreerde Margaret, afgewezen door haar echtgenoot en zich verliezend in een zondvloed van woorden. Jacco Kemper was ontroerend als de homosexueel Brick, die Margaret tegen beter weten in getrouwd heeft en zijn geaardheid maar niet wil erkennen. Hij gebruikt de drank als vluchtmiddel. Lees verder →

01 mrt

De hebberd

Toneelplezier bij d’Ye voor 500 Edammertjes

Feest was het gisteren in het Damhotel, waar d’Ye twee keer voor een bomvolle zaal het stuk “De hebberd” speelde. In totaal genoten zo’n 500 kinderen volop van het toneelstuk, dat zich afspeelde in het dorp Sluimerdam, waar de inwoners zich opmaken voor de viering van het 900-jarig bestaan. Notaris Grijpstuiver (een prima rol van Wim Bak) heeft het spaargeld voor het feest in bewaring genomen, maar hij heeft zo zijn eigen opvatting over “bewaren”. Er dreigt oproer in het anders zo rustige dorp, waar de kinderen de notaris nu uit volle borst voor ‘Hebberd!’ uitmaken en met allerlei listen wordt geprobeerd het geld terug te krijgen. Uiteindelijk ontvouwt een deftige dame (een kittige rol van Riny Janssen) een prachtig plan, dat tot een feestelijke ontknoping lijkt. Voor de kinderen kon het niet op; in de pauze werd iedereen getracteerd op een zakje chips en na afloop ging ieder naar huis met een kleurige ballon en een pen. Lees verder →

01 mrt

Op bloten voeten in het park

Bewondering voor blijspel van d’Ye

Tevreden gezichten na een succesvolle uitvoering
Foto: Gerard Jansen

D’Ye trakteerde een zeer groot en enthousiast publiek op twee avonden subliem toneelspel met “Op blote voeten in het park” van Neil Simon. Een al haast klassiek blijspel, waarmee het beroepstoneel grote successen boekte, terwijl ook de film met Jane Fonda en Robert Redford een kassucces was. Het kon haast niet anders of d’Ye zou haar reeds gevestigde naam met de keuze van dit stuk op een nog hoger plan brengen, want wil een dergelijk stuk (welis-waar eenvoudig van structuur, maar vol flitsende dialogen) goed uit de verf komen, dan wordt er wel het een en ander van spelers en regisseur verlangd. De voorstelling moet vaart hebben en de casting en rolkennis moeten optimaal zijn. Regisseur Pé Mühren en een kleine bezetting van vijf spelers zijn daarin op bewonderenswaardige wijze geslaagd. In het stuk richt het pasgetrouwde stel Corie en Paul Bratter een flatje in op de zesde verdieping van een oud pand. Voor Paul moet de kennismaking nog beginnen, maar Corie (een prachtige rol van Ellie van Montfort-Lammes) kan haar geluk niet op en popelt van ongeduld om hem al het moois te laten zien. In haar enthousiasme heeft ze totaal geen oog voor alle nadelen die aan hun “hoge” woning kleven. De tegenvoeter van de onstuimige Corie is haar man Paul. Een zeer serieus aandoende, keurig in het pak gestoken, aankomende jurist, een geweldige creatie van Jan Besseling. Het jonge vrouwtje wordt een tikkeltje onzeker als haar moeder bij het eerste bezoek de flat regelrecht de hemel in prijst. Mama Ethel is een wat gefrustreerde alleenstaande vrouw, die het kennelijk slecht kan verwerken dat haar dochter het nest heeft verlaten. Nel Bakker-Tol tekende voor deze eveneens bijzonder knap gespeelde rol. Kostelijk was ook Hans Keijzer als de Creoolse dakkamerbewoner Victor Velasco, een heerlijke vent die het leven niet zo moeilijk neemt. Razend knap gespeeld was ook het rolletje van Pé Mühren, die als besteller zó buiten adem van het trappen lopen is, dat hij alleen maar gebaren kan maken als hij zijn pakjes afgeeft. Lees verder →