07 sep

Plaza Hotel

D’Ye wint publieksprijs Eenakterfestival Ilpendam

Madelon Cazemier, Nico Kemper en Ellie van Montfort tijdens de eerste acte van Plaza Hotel Foto: Marco Bakker

Madelon Cazemier, Nico Kemper en Ellie van Montfort tijdens de eerste acte van Plaza Hotel
Foto: Marco Bakker

Toneelvereniging d’Ye uit Edam kreeg zondagmiddag in het Dorpshuis van Ilpendam de publieksprijs voor “Gast uit Forest Hills”. De prijs, een gezandstraalde glasdecoratie, werd uitgereikt door Dick Schut, voorzitter van het Noord-Hollands Centrum voor Amateurtoneel (NHCA). Schut benadrukte dat het bij dit festival niet om de knikkers ging, maar om het spel. ‘D’Ye had een perfect decor en vormgeving. Er werd vrolijk en spontaan gespeeld, en ze deden voor de eerste keer mee’, aldus Toke van Oorsouw, toneeladviseuse van de NHCA. Lees verder

01 sep

Plaza Hotel

plazahotelD’Ye wint publieksprijs Eenakterfestival Ilpendam

Toneelvereniging d’Ye uit Edam kreeg zondagmiddag in het Dorpshuis van Ilpendam de publieksprijs voor “Gast uit Forest Hills”. De prijs, een gezandstraalde glasdecoratie, werd uitgereikt door Dick Schut, voorzitter van het Noord-Hollands Centrum voor Amateurtoneel (NHCA). Schut benadrukte dat het bij dit festival niet om de knikkers ging, maar om het spel. ‘D’Ye had een perfect decor en vormgeving. Er werd vrolijk en spontaan gespeeld, en ze deden voor de eerste keer mee’, aldus Toke van Oorsouw, toneeladviseuse van de NHCA.
NNC, Ineke de Groot Lees verder

07 mrt

Help, hypnose!

D’Ye sterk met hypnotisch spel

Onderbroekenlol: Joop Kunst Foto: Marco Bakker

Onderbroekenlol: Joop Kunst
Foto: Marco Bakker

Onder regie van de nieuwe regisseuse Gineke de Witte was d’Ye vrijdag- en zaterdagavond in het Damhotel te zien in het blijspel “Help, hypnose!” van Lucy Kooman. Het debuut van deze auteur, die met dit stuk probeert het gangbare blijspel een wat andere, moderne vorm te geven, een opzet waarin ze vrij aardig is geslaagd. D’Ye was vooral voor de pauze heel goed op dreef. Met vlotte, rake dialogen en het uitbeelden van heel specifieke typetjes wisten de spelers en speelsters de zaal kostelijk te vermaken. Daarna had het spel duidelijk te lijden onder de te vele changementen van het toneel. In “Help, hypnose!” heeft een schatrijk geworden zakenman in ruste het te druk met al zijn kwalen en kwaaltjes om van zijn rijkdom te kunnen genieten. Zijn tweede echtgenote smeedt samen met haar mans zaakwaarnemer snode plannen om hem door middel van hypnose ontijdig het tijdelijke met het eeuwige te laten verwisselen. Riet Peereboom en Wim Bak typeerden op uitstekende wijze het moordlustige tweetal. Vooral Bak verstond de kunst iets heel sinisters in zijn spel te leggen. Joop Kunst in de rol van zakenman beschikte over een onmiskenbaar komisch talent dat het publiek onweerstaanbaar op de lachspieren werkte zonder ook maar één woord te hebben gezegd. Hans de Jong, één van de sterkste spelers van d’Ye, was kostelijk als de zeer verwijfde hulp in de huishouding. Een rol die hij, zonder ook maar een ogenblik te verslappen, tot het laatste ogenblik wist vast te houden. Lees verder

01 mrt

Het laatste loverbos

laatsteloverbos“Het laatste loverbos” biedt kijkplezier 

In het Damhotel waren gisteren twee voorstellingen te zien van “Het laatste loverbos”, geregisseerd door Paul de Boer. Het was een plaatje van een stuk: goed en zeer verstaanbaar spel en opvallend mooie kleurige kostuums. Kortom: een plezier om naar te kijken en te luisteren. Lex Bos en Kees Mooyer zetten twee hartveroverende aardmannetjes neer: de strenge, rechtlijnige opa Krummel, de baas van het bos, die uiteindelijk toch humane trekjes vertoont en de goedige Krummel die diep in zijn hart heel nieuwsgierig is of de mensen echt zo slecht zijn als ze in de kleine gemeenschap worden afgeschilderd. Een paar apart waren de heks Friedelgonda en de raaf Roekie Ka, twee kostelijke rollen van Anneke van Overbeek en Wijnand Visser. Twee dikke vrienden in het kwaad, die er een sport van maken de mensen het leven zuur te maken. Lees verder

07 sep

De opgaande zon

Publiek pinkt traantje weg bij “Opgaande zon” van Heijermans

“De opgaande zon”, het afscheidsstuk van regisseur Léon Tol Foto: Marco Bakker

“De opgaande zon”, het afscheidsstuk van regisseur Léon Tol
Foto: Marco Bakker

De Edamse toneelvereniging d’Ye was dit weekend uitstekend op dreef met twee voorstellingen van de ruim zeventig jaar oude klassieker “De opgaande zon” van Herman Heijermans. Het geheel stond onder regie van Léon Tol, die met dit stuk afscheid neemt van het Edamse toneel. Met name de vindingrijkheid in het decorontwerp viel op. Voor de eenvoudige huiskamer van het winkeliersgezin De Sterke uit de eerste acte en later de ruïne na de brand zou zelfs het ‘grote toneel’ zich niet hoeven schamen. Heijermans maakt zich in zijn werk sterk voor de underdog die in de hoek wordt gedreven door het ‘grootkapitaal’. Zo ook in “De opgaande zon”, waarin een familie, eigenaar van een kleine, maar goedlopende zaak, diep in de problemen komt door de niets en niemand ontziende concurrentie van zijn al maar uitbreidende buurman. Deze drijft zo door dat er voor De Sterke geen droog brood meer te verdienen valt. De hele geschiedenis gaat onafwendbaar af op een groot familiedrama: een uit de hand gelopen brand kost het leven van en jong meisje en betekent de ondergang van het gezin. Han de Witte, die vorig jaar debuteerde bij d’Ye, speelde de rol van de tot de ondergang gedoemde winkelier De Sterke. Ondanks een uitmuntende rolkennis slaagde hij er niet altijd in te overtuigen, maar hij revancheerde zich royaal in de scène van de vader die zijn dochter ervan overtuigt dat zij haar schuld aan de fatale brand moet bekennen. Debby Besseling vertolkte deze zware rol zo overtuigend, dat in de zaal tersluiks wat traantjes werden weggepinkt. Besseling verstaat de kunst om spel tot tastbare werkelijkheid te maken, zonder één ogenblik in overdrijvingen te vervallen. Prima was ook het spel van Riet Peereboom die de moeder neerzette, met alle emoties van de vrouw die het noodlot niet weet te keren en alle hoop verloren heeft. Lees verder

07 mrt

Op Gouden Wieken

Prima debutanten bij d’Ye

Wim Bak als Charley en Riet Peereboom als Elisabeth Foto: Marco Bakker

Wim Bak als Charley en Riet Peereboom als Elisabeth
Foto: Marco Bakker

De zaal leefde volop mee met de avontuurlijke capriolen van de twee reislustige dames die de hoofdrol speelden in het stuk. Samantha en Elisabeth schuimen de hele wereld af op zoek naar rijke mannen, die ze letterlijk en figuurlijk uitkleden. Anneke van Overbeek en Riet Peereboom kropen op haast virtuoze wijze in de rol van het oplichtersduo. Ze fladderden luchthartig over het toneel en genoten duidelijk van alle brokken die ze overal in de wereld achterlieten. Wim Bak zette een prima gentleman neer, die langzaam maar zeker zijn ware gedaante toonde als gentleman-boef. Als Charley lijkt hij het zoveelste slachtoffer van de dames, maar later blijkt hij een minstens zo gewiekste oplichter. Hans Keijzer viel op als de pseudo-rechercheur Yen, een kakelende Japanner die zo uit een stripverhaal leek te zijn gestapt. Een kostelijk rolletje. Sjaak Kras nam de rol voor zijn rekening van de Britse aristocraat die het slachtoffer wordt van de inmiddels als trio opererende oplichters. Met slechts kleine gebaren was hij op en top Brit. Kras kreeg tijdens zijn spel problemen met zijn snor, die hardnekkig van zijn bovenlip zakte. Natuurlijk werkte dat onweerstaanbaar op de lachspieren van het publiek, zodat de teksten vaak werden overstemd. Het was daarom jammer dat hij geen smoes kon improviseren om even het toneel te verlaten. D’Ye had nog een aangename verrassing voor het publiek met de twee debutanten Gineke en Han de Witte, die beiden de sterren van de hemel speelden als kamermeisje en kelner in verschillende wereldsteden. Lees verder