erikv - d'Ye speelt

07 sep

Tien kleine negertjes

D’Ye sterk in Christie-thriller

De “Tien kleine negertjes” luisteren naar de stem van de geheimzinnige meneer Owen.
Foto: Marco Bakker

Als het stuk begint is het net een week in dienst zijnde huishoudelijk personeel bezig de salon van een villa in orde te maken. De butler en zijn vrouw verwachten acht gasten. Ze zijn uitgenodigd door de nog niet aanwezige familie Owen. De villa staat op een eiland en is alleen per boot bereikbaar. In twee groepjes komen de gasten aan. Op de schoorsteenmantel staan tien beeldjes en erboven hangt het ingelijste verhaal van de tien kleine negertjes, essentiële onderdelen in het stuk. Dan horen de gasten tot hun verbijstering de stem van meneer Owen. Maar wie is die Owen die hen naar het eiland gelokt heeft? Duidelijk wordt dat ze allemaal iets gemeenschappelijks hebben, de dood van een medemens. Ieder hangt een verhaal op om zich tegen de aantijgingen te verdedigen. Riet Peereboom is een prachtige Emily Brent. Een uitgestreken juffrouw met principes, maar dan wel hele enge principes, zoals later blijkt. Nico Kemper speelde prima een zenuwspecialist die gaandeweg wel wat hulp van een collega had kunnen gebruiken. Lex Bos had zich uitstekend ingeleefd in de rol van de gepensioneerde generaal Mackenzie. Vertellend, peinzend, woedend, de overgangen in stemmingen gingen moeiteloos. Lees verder →

07 mrt

Kaviaar of spaghetti

Smakelijk plezier bij Kaviaar of spaghetti

Ellie van Montfort als Silvana en Wijnand Visser als Opa
Foto: Marco Bakker

“Kaviaar of spaghetti” is een Italiaanse klucht van twee schrijvers die samen een goed plot en een uitgebalanceerde tekst bedachten. Het verhaal gaat over een arm Italiaans gezin dat door slinkse manipulaties van de familieleden van geld wordt voorzien. Allerhande listen en bedriegerijen leiden tot bizarre en komische situaties, zeker als het specifieke Italiaanse temperament goed tot uitdrukking komt. Het toneel van het Damhotel heeft beperkingen. De geringe speelruimte en matige belichtings-mogelijkheden moeten met veel vinding-rijkheid worden opgelost. En daarin is men bij d’Ye zeker geslaagd. Een bont decor en een creatief uitgedacht scènebeeld met trap, vier deuren en een onderschuifbed kregen een plaats op het kleine toneel. Daarbij moesten pakweg veertien spelers zich nog bewegen. Dat lukte wonderwel en alle spelers wisten zich daar goed bij aan te passen. De toneelvereniging beschikt over een groep mensen die met hun spel weinig voor elkaar onderdoen. Die gelijkwaardigheid geeft echter weinig uitschieters, ofschoon de ervaring van Nico Kemper, Paul van Kaathoven, José Vlak en Wijnand Visser merkbaar was. Zeker Kemper speelde zijn rol met veel gemak. José Vlak had een goede Italiaanse uitstraling. Publiek laten lachen is moeilijk en komieken zijn dan ook uiterst serieus met hun act bezig. Zo degelijk en vasthoudend was Visser als opa. Nergens overdreven, goed getimed en heel komisch. Lees verder →

01 mrt

Het einde is zoek

Wim Brondgeest en Nel Bakker als Jeroom en Babette
Foto: Marco Bakker

D’Ye verrast met goed kindertoneel

Joyce leest een boek dat gaat over Marnix, een rijkeluiszoontje dat niets mag van zijn ouders. Zijn vader heeft het te druk met rijk worden en zijn moeder vindt het vreselijk als haar zoon vies wordt. Marnix besluit weg te lopen, samen met zijn vriendje Willem. Ze komen in een groot bos en krijgen daar te maken met een heks en een tovenaar. Die tovenaar is een akelige figuur die steeds probeert alles te verpesten en dat begint al als hij in een onbewaakt ogenblik de laatste bladzijden uit het boek van Joyce scheurt. Nu is er geen eind meer, hoe moet dat nu? Riet Peereboom was onnavolgbaar in haar creatie van heks Kippevel. Zij heeft een kijkje genomen in de mensenwereld. De puinhoop die kinderen van hun kamertje maken, heerlijk vindt ze dat. Marnix en Willem (leuke rollen van Peter Sloots en Gerro Roskam) vinden het wel geinig bij die malle heks. Toch laten ze zich beetnemen door tovenaar Merlinus, die met hulp van de jongens Kippevel een poets wil bakken. Hij heeft een potje spring- en trilzalf nodig dat ze voor hem uit het huisje van Kippevel moeten halen. Hij verandert zich daarvoor in een konijn met een zere voet. Hans Keijzer speelde voortreffelijk de tovenaar Merlinus met zijn akelige lachje. Naast konijn veranderde hij ook nog in een vervaarlijke beer en een illusionist die allen hypnotiseert. Steffie van Montfort bleek als Joyce een prima vertelster. Het decor zag er schitterend uit. Bomen veranderden in het huisje van Kippevel en het bureau van Marnix, enig. Ook licht, geluid en grime waren prima verzorgd. Lees verder →

03 jan

Dertig minuten beklemming in “Anna en Eva”

annaeneva Slechts twee scènes telt “Anna en Eva”, visueel gescheiden door een korte serie zwart/wit dia’s. Het is het eerste stuk van Wim Bak en Ed Koorn, die bekender zijn als acteurs bij d’Ye. Het debuut is een hecht geheel geworden, waarin “goed en fout” in en na de oorlogsjaren centraal staan. Daarbij behoort ook het bezit van de macht. Over Anna en Eva wordt bijna alleen gesproken, even zien we hen op de eerste dia. De eenakter speelt zich af in de sober vormgegeven woning van een NSB’er. Witte wanden, grijze deuren, weinig meubilair, een radio en een telefoon. Het is najaar 1944. Lees verder →

07 sep

Jan Rap en z’n maat

D’Ye toont goed spel in stuk van Yvonne Keuls

José Vlak als Lenny
Foto: Marco Bakker

“Jan Rap en z’n maat” is een stuk over jongeren en de maatschappij en jongeren in de maatschapij. Ze willen wel, maar kunnen niet, omdat ze niet weten hoe. Allemaal zijn ze hun plekje kwijtgeraakt of ze hebben het nog niet gevonden. Hun leven is een continu gevecht om te overleven. Soms kiezen ze voor een vlucht en dat blijkt niet altijd een gelukkige keus. Het opvangtehuis waar ze tijdelijk onderdak vinden wordt gerund door vier idealisten die ervan overtuigd zijn dat zij de jongeren iets kunnen bieden. Maar dat lukt niet altijd. Ed Koorn speelde gedegen de rol van de bepaald niet soepele Tijmen. Zijn tegenpool is Koen, goed gespeeld door Nico Kemper. Rob de Wijn speelde prima de klusjesman Klaas, en de lieve en begrijpende Yvonne werd gespeeld door Wil Heerland. De jongeren van d’Ye konden zich als tijdelijke bewoners goed uitleven. Goed spel van Martine Hamstra als Ali, Riny Jansen als Klaasje en José Vlak als Lenny. Wijnand Boon was prima op dreef als de agressieve Louis. Wim Bak had zich zoals gewoonlijk weer perfect ingeleefd in zijn rol als schandknaap. Prima gebaren en mimiek en een uitstekend gekozen outfit. De jonge Pieter Leek speelde de stotterende Charrie. Zijn goed uitgespeelde pillenscène leverde hem het eerste open doekje op. De grote rol van Gemma was voor Brigitte Lang. Een prima keus, want Lang was precies de slonzige, grof gebekte wilde kat die nog altijd woedend is dat haar moeder haar indertijd heeft weggegeven. Haar rolkennis was prima. Lees verder →

07 mrt

Een doos vol kruimels

Doorleefd en sterk spel van d’Ye

Ellie van Montfort als Evy Meara en Pauline Bras als Polly Meara
Foto: Marco Bakker

D’Ye heeft met haar uitvoering van “Een doos vol kruimels” aangetoond een serieus stuk met een flinke portie drama aan te kunnen. De zes spelers wisten hun karakters volkomen overtuigend neer te zetten. Onder regie van Hans Keijzer ontstond een fraai stilistisch toneelbeeld, waarbij de scènes overtuigden door een grote mate van realisme. Ook het fraai vormgegeven decor en de aankleding pasten goed bij de moderne Amerikaanse toonzetting, zoals de weerschijn van rood en groen neonlicht door de ramen, een fles drank in de bekende bruine papieren zak en Gershwin muziek als aankondiging. Het verhaal is in wezen simpel. Het gaat de auteur dan ook vooral om het menselijk handelen en onvermogen. Het spel begint als zangeres Evelyn Meara thuiskomt na een opname in de Betty Ford-kliniek. Hoofdrolspeelster Ellie van Montfort wist Evy met een grote mate van doorleefdheid neer te zetten. Kordaat, karaktervol en goed gebekt. Een indrukwekkende prestatie. Terecht heeft d’Ye er voor gekozen het taalgebruik niet te kuisen. Riet Peereboom zat als gegoten in de rol van vriendin Toby, chic, stijlvol en tuttig. Pauline Bras overtuigde met jeugdig elan als Evy’s dochter Polly. Pieter Leek speelde de kleine rol van Manuel, de loopjongen, zeer levensecht. Zijn Mexicaanse accent klonk overtuigend. De indrukwekkende slotscène werd versterkt door een uitgebalanceerde belichting. Aanbevolen. Lees verder →