Adel Blank
D’Ye toont lef met Van Warmerdams ‘Adel Blank’!
Absurdistisch en spannend! Toneelvereniging d’Ye heeft lef getoond door te kiezen voor de onorthodoxe voorstelling `Adel Blank’, geschreven door Alex van Warmerdam, theaterman en filmmaker. Een voorstelling met de bekende ‘deuren’, maar alleen niet zo maar een klucht, eerder een thriller, waar op het einde alle lijntjes samenkomen. Adel Blank is stervende. Voor haar laatste levensgang wil ze liefdevol verzorgd worden. Ze eist daarbij volledige toewijzing van haar omgeving. Haar angst om te sterven uit zich in dominant, vaak onuitstaanbaar gedrag. Het ‘personeel’ doet in het ‘huis aan zee’ haar werk, maar duidelijk is dat er van volledige toewijding geen sprake is.
Grof
Het levert hilarische dialogen op, soms grof, doorgaans humoristisch. Gaandeweg blijkt dat onderhuids allerlei spanningen aanwezig zijn tussen de mensen die Adel helpen en bedienen. Er is een machtsspel gaande. Feitelijk kijkt iedereen vooral uit naar de sterfdag van Adel Blank. Want, zo blijkt na de pauze, het is om geld te doen.
Liefde
‘Adel Blank’ is even absurdistisch als vrolijk, en net zo vilein als sadistisch. Binnen het sobere, maar effectieve decor, voornamelijk bestaande uit houten pallets, wordt met enorm veel spelplezier langzaamaan zichtbaar wat de werkelijke redenen zijn waarom het personeel zich zo goed als alles laat opdragen om Adel gelukkig te maken. De hunkering naar geluk zal ze echter niet vinden, want de mooie brede weg die liefde heet, wordt door haar nimmer bewandeld, ondanks het grote verlangen.
Het stuk wordt zonder uitzondering zeer overtuigend gespeeld. Ben Kuenen (Meier) als de ongecompliceerde neef van Adel. José Vlak (Bella) als de rondborstige moeder van Meier, Leonie Koorn – het nieuwe Edamse talent met landelijke pretenties – als de jonge Gonnie en Hans de Jong (Haneveld) als de gefrustreerde ‘hoofdbediende’ en echtgenoot van Adel (Riet Peereboom). Een opvallende rol is er voor de andere Ben Kuenen. Hij speelt een hond, inclusief het dagelijks poepen, de jacht op fazanten en het dan weer hinderlijk en soms ook aanhankelijk aanwezig zijn.
Onthutsend
Wat er uiteindelijk overblijft van de opgelegde liefde is onthutsend: twee doden, twee schijnrelaties en heel veel (sexuele) frustraties. Niets is wat het lijkt in ‘Adel Blank’!
Stadskrant
Foto’s: Erik Vlugt
Uitgevoerd: November 2012
Spelers: Regie: Jacomine de Visser
Licht & Geluid: Kees Runderkamp & Maarten Groot
Kleding: Reba Bense
Decorontwerp: Erik Vlugt